De comeback van Hozier: 'Als ik te veel zou stilstaan bij mijn succes, was ik al lang gek geworden'

Inmiddels kent u de sympathieke Ierse bard Hozier van meer dan alleen ‘Take Me to Church’. Hij won de gunst van Barack Obama, werkte samen met legendes Mavis Staples en Booker T. Jones, verzamelde haast een miljard streams op Spotify en als klap op de vuurpijl is hij te horen in de aftiteling van ‘Blind getrouwd’. Redenen genoeg om vrolijk te zijn, temeer omdat zijn tweede plaat ‘Wasteland, Baby!’ net uit is. Verkeerd gedacht: ‘De zeespiegel zal stijgen, onze miserie zal erger worden en er is geen hoopvolle plek waar alles plots beter zal zijn.’

HUMO Het succes van ‘Take Me to Church’, intussen alweer vijf jaar geleden, heeft je leven compleet op zijn kop gezet. Wanneer had je door dat niets ooit nog hetzelfde zou zijn?

Andrew Hozier-Byrne «Het eerlijke antwoord is dat ik daar nog nooit bij heb stilgestaan. Ik was te overweldigd door wat er op me afkwam. Als ik me telkens had afgevraagd hoe mijn leven zou veranderen, was ik waarschijnlijk al lang gek geworden (lacht).»

HUMO Heb je, toen de centen kwamen binnengerold, ooit overwogen om pakweg naar New York of Los Angeles te verhuizen? Of was je altijd al van plan een huis in Ierland te kopen, zoals je hebt gedaan?

Hozier-Byrne «Grappig dat je dat vraagt, want New York en Los Angeles zijn net de twee plekken die ik op het oog had. Ik wilde eens de energie van een nieuwe plek opsnuiven en een verse artistieke gemeenschap ontdekken. Maar uiteindelijk vond ik het belangrijker om dicht bij mijn thuis en mijn familie in Ierland te zijn. Ik ben bovendien graag op het platteland: ik hou van ruimte en rust. En als ik lawaai wil maken, zijn er geen buren met wie ik rekening moet houden (lacht).»

HUMO Het cliché luidt dat een Ier altijd heimwee heeft.

Hozier-Byrne «O, niet meer dan iemand anders, denk ik. Ik vind het niet erg om te touren. Maar ik kom ook graag thuis na maanden te zijn weggeweest. Iedereen, toch? Dat cliché heeft wellicht te maken met onze geschiedenis als een volk van immigranten. In de loop der eeuwen hebben we meerdere keren ons moederland moeten ontvluchten, zoals door de grote hongersnood van de 19de eeuw en de onafhankelijkheidsoorlog na WO I.»

HUMO Nog een Iers cliché is dat familie boven alles staat. Hoe beleven jouw ouders jouw succes?

Hozier-Byrne «Die kunnen ervan meeprofiteren (lacht). Dat is één van de grote voordelen: ik kan eindelijk iets terugdoen. Toen ik eindelijk wat geld op mijn rekening had, dacht ik eerst aan hen. Ik vind het ook leuk dat ze af en toe naar verre landen kunnen reizen om daar mijn optredens te zien. Als ik binnenkort op tour ga (in september houdt Hozier halt in het Koninklijk Circus, red.) zal ik hen weer een paar weekjes meenemen.»

undefined

HUMO Jouw moeder heeft tot nog toe al jouw hoezen geschilderd. Had ze ook iets te maken met de onderwaterhoes van je nieuwe plaat?

Hozier-Byrne «Ze heeft het hele concept uitgedacht! Ze maakte een schilderij, en bedacht de compositie voor de shoot onder water. Ik vind ’t resultaat erg mooi.»

HUMO Heb je de cover al gezien voor de op til staande nieuwe plaat van de band Weyes Blood? Op hun hoes zit de artieste óók in een kamer die volledig onder water staat.

Hozier-Byrne «Serieus? Klinkt herkenbaar (lachje). Maar ik vind het niet zó vreemd dat er twee platenhoezen worden uitgebracht met dat concept. We leven tenslotte allemaal in dezelfde wereld en soms hangen ideeën als elektriciteit in de lucht.»

HUMO Zoals wanneer Hollywood tegelijkertijd twee bijna identieke films uitbrengt, à la ‘Deep Impact’ en ‘Armageddon’.

Hozier-Byrne «Helemaal hetzelfde! Maar ben ik dan ‘Deep Impact’ of ‘Armegeddon’? Het is hoe dan ook geen groot compliment, hè? (lacht)»

HUMO Je tweette onlangs een artikel over ’s werelds belangrijkste gletsjer op Antarctica, je likete een #10YearChallenge-foto over smeltende ijskappen, je platenhoes is ook een verwijzing.... Ik voel aan mijn langzaam opwarmend theewater dat de klimaatverandering een belangrijke rol speelt op je nieuwe plaat.

Hozier-Byrne «Klopt. Ik deel de zorgen en onzekerheden van zovele mensen. Wat hebben de volgende vijftig à honderd jaar in petto voor ons? Het ziet er niet goed uit, hè?

»Ik weet ook wel dat ik door wat liedjes te schrijven niet opeens de opwarming van de aarde een halt zal toeroepen, of de vluchtelingencrisis zal oplossen. Maar net dát gevoel van machteloosheid zit verankerd in de plaat. De nummers zijn bijna stuk voor stuk donker en klinken gelaten. They accept that shit is going to happen: de zeespiegel zál stijgen en onze miserie zál erger worden. En er is geen hoopvolle plek waar alles opeens beter zal zijn.»

HUMO Als artiesten het over het milieu hebben, kan dat prekerig overkomen.

Hozier-Byrne «Ik roep alleszins niet: ‘We kunnen dit nog veranderen, komaan jongens, steek de handen uit de mouwen!’ Als ik al prekerig overkom, dan eerder als een doomsday preacher, een onheilsprediker (lacht).»

HUMO De titel ‘Wasteland, Baby!’ is cynisch, maar nu doe je me twijfelen: zie jij de wereld echt als een woestenij?

Hozier-Byrne «Het nummer ‘Wasteland, Baby!’ is apocalyptisch, een vrij letterlijke omschrijving van de dood van alles. Het enige wat overblijft, is de stank van de zee nadat alles wat erin zit, is afgestorven. Ik vind het een mooie samenvatting van de hele plaat (grijnst).

»Andere nummers, zoals ‘Be’, ‘Nobody’ of ‘Dinner & Diatribes’ zijn meer metaforisch. Ze gaan eerder over de culturele en morele woestenij waarin we zijn terechtgekomen. Een wasteland waar winstbejag alles is, waar machtige mannen op vrouwen jagen en waar liegen een garantie op succes is.

»Dat klinkt allemaal erg zwaar, dus vond ik het belangrijk dat het allemaal een beetje tongue in cheek zou blijven. Vandaar de luchtige titel. ‘Wasteland, Baby!’ spreek je uit met een glimlach: een wrange glimlach, maar toch.»

HUMO Altijd lachen met jou.

Hozier-Byrne (lacht) «We moeten er geen doekjes om winden: de wereld is niet altijd een vrolijk paradijs.»

GEBAKKEN PEREN

HUMO Over naderend onheil gesproken: hoe kijk je als Ier naar de brexit?

Hozier-Byrne «Ik ben een grote voorstander van een nieuw referendum. Mensen die destijds voor de brexit hebben gestemd, zijn er intussen achter wat voor luchtbel het is. Ik ben er zeker van dat de overgrote meerderheid niet langer akkoord gaat. De stem voor de brexit was de stem voor een paar wervende slogans, meer niet. Die burgers dáchten er voordeel uit te halen, maar ’t is alleen een goeie zaak gebleken voor de politici die alles in gang hebben gezet. Wist je dat de meesten van hen hun zakelijke belangen al hebben verplaatst naar landen in de EU? Komt financieel beter uit. Maar door hun gebakken lucht zitten wij nu wel met de gebakken peren.»

undefined

undefined

'Hozier in de opnamestudio met Mavis Staples: 'Het was een droom, ze is een absolute legende.''

HUMO Groot knelpunt zijn de grenzen tussen Ierland, dat bij de EU blijft, en Noord-Ierland, dat samen met Engeland afscheurt. Die grenzen waren in het verleden het toneel van verschrikkelijk geweld. Als de controleposten terugkeren, zouden de gevolgen niet te overzien zijn.

Hozier-Byrne «Als ik zulke vragen krijg, herhaal ik gewoon wat élke Ier zou zeggen: het belangrijkste is dat het Goedevrijdagakkoord (het vredesverdrag tussen Ierland en Noord-Ierland dat in 1998 werd afgesloten, red.) tot op de letter wordt nageleefd. Het belang van dat verdrag kan niet onderschat worden. De Noord-Ieren stemden destijds met een overweldigende meerderheid vóór het Goedevrijdagakkoord, en ze stemden ook tégen de brexit. Niemand wil terug naar vroeger.

»Het heeft niet zoveel zin om erover te praten. Laat ons maar over iets anders beginnen, voor ik depressief word.»

HUMO Jij hebt met je ‘alles-gaat-dood’-betoog nu ook niet bepaald een polonaise ingezet.

Hozier-Byrne (lacht) «Sorry.»

HUMO James Blake deed onlangs enkele openhartige interviews over zijn depressie en de psychologische tol van het touren – hij omschreef het als ‘een nachtmerrie voor je mentale gezondheid’.

Hozier-Byrne «Heeft hij dat gezegd? Dat is aan mij voorbijgegaan. Dat is wel erg eerlijk en dapper. Het is goed dat James, als wereldberoemde en alom gerespecteerde muzikant, over zulke thema’s spreekt. Ik ben er zeker van dat nog veel meer artiesten met hun geestelijke gezondheid worstelen, want touren is echt lastig. (Denkt na) Ja, echt wel very cool of him, nu stijgt hij in mijn achting – en ik had hem al zo hoog zitten.»

HUMO Is er een schaduwzijde aan een miljoenenpubliek? Je schreef je debuut toen er bij wijze van spreken niemand luisterde, maar bij ‘Wasteland, Baby!’ wist je op voorhand dat hele festivalweides je nummers binnenkort zullen scanderen.

Hozier-Byrne «Dat besef heeft geen impact gehad op het schrijfproces. Als ik live op podium iets moet componeren, ja, dán zou ik het knap lastig hebben (lacht). Ik kan sowieso niet schrijven als ik op tournee ben, omdat er dan te veel mensen om me heen zwermen. Maar als ik in mijn veilige hoekje in Ierland zit, raak ik in de juiste stemming.»

HUMO Voor jouw nummer ‘Nina Cried Power’, één van de favorieten van Barack Obama, mocht je samenwerken met Mavis Staples en Booker T. Jones.

Hozier-Byrne «Dat was een droom! They are absolute legends.»

HUMO Als je om het even wie zou mogen kiezen om mee samen te werken, voor wie ga je dan?

Hozier-Byrne «Tom Waits. In mijn jonge jaren was hij mijn grote held. Hij is dé artiest die mij gevormd heeft, de reden waarom ik doe wat ik nu doe. Jij hebt toevallig zijn telefoonnummer niet?»

HUMO Helaas. Opvallend: je hebt het in je teksten over eigentijdse problemen, maar voor je muziek grijp je altijd terug naar het verleden. Je andere helden zijn Muddy Waters, Howlin’ Wolf en John Lee Hooker. In ‘Nina Cried Power’ vermeld je Bob Dylan, Joni Mitchell en Nina Simone. ‘Almost’ is geïnspireerd door Duke Ellington, Charlie Parker en John Coltrane. Kan moderne muziek jou niet bekoren?

Hozier-Byrne «Zo zou ik het niet stellen. Het is gewoon... Met de muzikanten die ik expliciet vermeld in mijn nummers, voel ik een grote connectie. Zij zijn de redenen dat ik verliefd ben geworden op het ambacht – de pure essentie van een instrument bespelen en zo iets persoonlijks los te maken. Ik herinner mezelf graag aan de grote muzikale erfenis die aan mij voorafgaat, dat heeft iets troostends. En ik gebruik de muzikale canon als een onuitputtelijke inspiratiebron. Toch heerlijk dat je daar zomaar uit mag putten?»

loeihard

HUMO Het succesvolste nummer van een muzikant kan een molensteen om de nek worden, zoals bij ‘Creep’ van Radiohead. Kan het zijn dat ik in ‘To Noise Making (Sing)’ een verwijzing naar ‘Take Me to Church’ hoor? Je zingt: ‘You don’t have to sing it nice / But honey, sing it strong / At best, you find a little remedy / At worst, the world will sing along.’

Hozier-Byrne (lacht) «Ik zou niet zeggen dat ‘Take Me to Church’ een molensteen is – oh my god, no! Ik ben nog altijd erg fier op die song. Nee, ‘To Noise Making (Sing)’ is eerder een ironisch liedje over liedjes maken. Als je een liedje schrijft, vind je in het beste geval iets dat nuttig is voor jezelf. En in het slechtste geval schrijf je wel een song die iedereen fuckin’ geweldig vindt (lacht). Misschien voel je er zelf niks bij, maar dan zingen duizenden mensen ’m wel luidkeels mee.»

HUMO Wat is de vreemdste plek waar je ooit ‘Take Me to Church’ hoorde spelen?

Hozier-Byrne «De allereerste keer dat ik die song zelf ergens in het openbaar hoorde, was in een treinstation, toen ik onderweg was van Dublin naar mijn thuis in Wicklow. Enkele radiozenders hadden de song al opgepikt, maar niemand wist wie ik was: men ging ervan uit dat Hozier een Amerikaanse artiest was. Opeens hoorde ik ‘Take Me to Church’ door het station schallen, en toen ik op de trein stapte, hoorde ik het óók nog eens loeihard uit de koptelefoon komen van de passagier die tegenover mij zat. Een raar moment, ik besefte plots: ‘Mensen lúísteren hiernaar.’

»Wanneer mijn vrienden op vakantie gaan, sturen ze me ook vaak filmpjes als ze één van mijn nummers horen. De coolste plek was een eiland langs de kust van Papoea-Nieuw-Guinea. En dan sturen ze een lief berichtje mee.»

HUMO Wat sturen ze dan?

Hozier-Byrne «‘There’s your fuckin’ song again, mate.’ Ik ga ervan uit dat het liefdevol bedoeld is, maar misschien zijn ze ’t écht wel kotsbeu (lacht).»

‘Wasteland, Baby!’ is nu uit bij Universal. Hozier speelt op 2 september in het Koninklijk Circus in Brussel.