De complete reconstructie van de afpersingszaak rond escort Lynn: ‘Gelieve uw plan B boven te halen, met Van Dijck’

‘Gelieve uw plan B boven te halen, met Van Dijck, zodat je al uw facturen en leningen kan terugbetalen. Zoniet gaat een eerste pakketje info incl. condoom met sperma naar (naam echtgenote Van Dijck), daarna naar zijn dochter.’ Reconstructie van de afpersingszaak rond escort Lynn die leidde tot het ontslag van Vlaams Parlementsvoorzitter Kris Van Dijck.

Achtergelaten plastic zakken, ooit bedoeld voor potgrond, herinneren aan wat ooit was. Een familiebedrijf, langs een Mechelse invalsweg. Vader Erwin P. (61), moeder Hilde (60), dochter en zoon, samen aan de arbeid. Tot de zoon iets wou gaan doen met breakdance, en ook de dochter zich niet langer eindeloos begonia’s zag verpotten.

Vasile, de Roemeense bewoner van de bouwval naast de plantenzaak, wordt op 21 november 2012 met een publicatie in het Belgisch Staatsblad aangesteld als nieuwe zaakvoerder. Wat later komt vader Erwin met een nog beter idee. M., dan pas 30, ooit badpakkenmodel voor P-Magazine, is een alleenstaande moeder met een pasgeboren zoontje. P. heeft haar leren kennen via de vader van een jeugdvriend van haar. P. geeft haar midden 2013 een arbeidscontract. Of M. ooit daadwerkelijk één begonia heeft verpot, of wat dan ook heeft uitgevoerd in de bloemen- en plantenzaak, is tot vandaag een van de vele voorwerpen van discussie.

Koken op kerstavond

Haar in 2012 gecreëerde website heet escortlynn.be. Haar gezelschap kostte 300 euro per uur. Afspreken gebeurde toen nog aan het Centraal Station in Antwerpen. Haar website ondergaat ergens halfweg 2013 een update. Ze schrijft: ‘To put it in plain English, this is not an offer of prostitution. Anything else that may or not occur is simply a matter of personal choice by two consenting adults of legal age.’

Ze is escort. Gezelschapsdame, voor wie dat aantrekkelijker vindt klinken.

Haar site is gebouwd door het bedrijfje E-media, waarvan de zetel eind 2013 is overgebracht naar een leegstaand bordeel in het Antwerpse Schipperskwartier en waarover zaakvoerder Kurt S. vorige week in Gazet van Antwerpen zei: “Ze zou niet voor ons werken, en kreeg ook geen loon. Zíj gaf óns geld, waarmee wij haar inschreven in de sociale zekerheid, om haar te helpen. Dat was frauduleus, ja.”

Na het faillissement van E-media en de intussen uitgebreid gedocumenteerde tussenkomst van Vlaams Parlementslid Kris Van Dijck bij minister van Werk Kris Peeters ving escort Lynn 5.240 euro bij het Fonds Sluiting Ondernemingen (FSO).

Niemand had dat ooit hoeven te weten als mijnheer P. zijn rol als reddende engel van M. op zeker moment niet iets ruimer was gaan zien.

In een latere klacht schrijft de advocaat van M.: “Afgezien van babysit, koken op kerstavond, blonk hij uit door het (laten) uitvoeren van een ganse reeks klusjes: winkelen, gazon afrijden, werkelijk niets was hem teveel. Bovendien stond hij in voor tal van betalingen. Na verloop van tijd suggereerde de heer P. dat mevrouw geld wegsmeet door te huren.”

Mevrouw P.

Het vrijstaande huis bevindt zich in een godvergeten straat in Duffel. Het heeft een hoge haag, een discrete oprit en een stevige garagepoort. M. heeft er begin 2014 op advies van Erwin P. een lening van 170.000 euro voor aangegaan bij Belfius, en nog eens een van 60.000 euro voor renovatiewerken. De onderhandelingen over verkoop en renovatie zijn blijkens latere processtukken integraal gevoerd door Erwin P., die een huissleutel heeft gekregen. Een aantal klussen heeft hij laten factureren via de bvba. In oktober 2014 is de renovatie voltooid.

Dan breekt de dag aan waarop mevrouw P., zoon en dochter besluiten om zich iets meer te gaan interesseren voor de boekhouding van de bvba. Die staat er niet zo best voor. Er is al sinds 2012 geen jaarrekening meer neergelegd. Het kantoortje van de inmiddels met de noorderzon verdwenen Vasile is een stortplaats van aanmaningen. Volgens hoe het mevrouw M. voorkomt, is haar man meer bezig geweest met M. dan met de bvba. Hij biecht haar en de kinderen op dat hij “een relatie” heeft met haar.

Mevrouw P. wil meteen scheiden, en ze wil dat M. terugbetaalt wat er aan de bvba is onttrokken.

Op 19 juli 2015 stuurt mevrouw P. haar eerste sms’je naar M., in wat een uiteindelijke reeks van honderden zal worden. Ze kondigt aan dat ze bij haar buren naaktfoto’s zal flyeren. Van de bvba valt dan al niet veel meer te redden. Op 22 juli wordt de plantenzaak failliet verklaard.

Curator Bernadette Van den Eede: “Uit de mij ter beschikking gestelde stukken kan ik niet opmaken dat de kwestie met mevrouw M. daar de aanleiding toe is geweest. Er waren andere oorzaken, maar daar kan ik gelet op mijn beroepsgeheim niet op ingaan.”

Sms’jes

Mevrouw P. ziet dat anders. Vanuit haar perspectief is een familiaal levenswerk ten gronde gericht door M., alias escort Lynn. Ze had trouwens al langer vermoedens.

Op 4 augustus 2015 stelt curator Van den Eede M. in gebreke voor een betaling van 59.746 euro aan de bvba. Allemaal facturen die Erwin P. heeft laten opstellen om de verbouwingswerken te schragen, en die blijkbaar nooit zijn terugbetaald.

M. is van mening dat alles netjes is afgehandeld met Belfius. Volgens wat van zij ervan meekreeg, paste alles keurig in het afgesproken budget van 60.000 euro, waar ze ook maandelijks haar afbetaling voor doet.

Op 20 augustus belt Erwin P. aan bij M. Hij eist 10.000 euro, binnen de 24 uur. Zij weigert. Een vergelijk wordt niet gevonden.

Later die avond, rond 22.30 uur, staat Erwin P. er al terug. M. laat hem niet binnen. Ze krijgt na zijn vertrek een sms’je: “USB-stick zal je wel motiveren om harder te werken, zodat je uw schulden kan afbetalen. Kijk in je bus, USB-stick en flyers. Lol. Het geld gaat binnenstromen. Morgen 10.000 euro, niet vergeten. Speeltijd is over.”

Als M. later die avond haar brievenbus opent, vindt ze een USB-stick. Als ze die aansluit op haar pc, ziet ze zichzelf, in actie met wat in de brief van haar advocaat wordt omschreven als “prominente politici en zakenlui”. Dit is het moment waarop M. beseft dat er verborgen camera’s in haar woning zijn geplaatst. Afgaand op de camerastandpunten, zijn het er op z’n minst drie.

Er volgen nieuwe sms’jes, van mevrouw P.

29 augustus, 11.46 uur: “De geur van je kut moet verschrikkelijk zijn. Met groetjes van Erwin. Een walmende geur van spermachemie. Elke stap die je zet is een uitstoot van walm. Een echte mix van lozende mannen in je. Zo goor.”

3 september, 19.23 uur: “Het meest kwetsbare aan een hoer is haar kind. Het blijft altijd een hoerekind.”

‘Plan B’

Een Oost-Vlaamse burgemeester boekte eenmalig een sessie bij M. “Ik kreeg een tijdje daarna, zomer 2015, een sms van een onbekend nummer. Daarin stond dat men beelden had van mij, en van de dame in kwestie, en dat de communicatie tussen mij en haar ‘voor veel geld is verkocht’. Het leek een allusie op een hoger bod dat ik zou moeten uitbrengen. Dat men mij wou afpersen. Buiten dat ene sms’je heb ik niks meer gehoord. Ik heb overlegd met mijn advocaat, en het zo gelaten. Ik kreeg ook een sms’je van M. zelf, die zei dat ze werd afgeperst. Er was sprake van nog een andere politicus. Wie dat was, wist ik niet. Tot 11 juli.”

Op 4 september 2015 legt M. via haar toenmalige advocaat Thierry l’Allemand klacht neer bij de Mechelse onderzoeksrechter Theo Byl wegens belaging. De initiële klacht is ingediend in naam van M. en de Oost-Vlaamse burgemeester, maar die laatste trekt zich meteen daarna weer uit de procedure terug. Voor de onderzoeksrechter de politie aan het werk kan zetten, ontvangt M. nieuwe sms’jes.

11 september: “Gelieve uw plan B boven te halen, met (naam klant, DDC) en Van Dijck, zodat je al uw facturen en leningen kan terugbetalen. Zoniet gaat een eerste pakketje info, incl. condoom met sperma naar (naam toenmalige echtgenote Van Dijck, DDC) daarna naar zijn dochter.”

6 november, 18.40 uur: “Nogal zicht. Op, eraf, hondenstand, terwijl hij op je inbeukt. Je handen geven instructies. Zijn vrouwtje zal zijn lul graag zien hangen.”

Het uiteindelijke vonnis, aan het eind van de hele rechtszaak, reconstrueert: “In september 2015 worden ook flyers met naaktfoto’s van M. verspreid waarop haar diensten tegen onrealistisch lage prijzen worden aangeboden. Onder meer bij de verantwoordelijke van de kinderopvang van het zoontje van M., de moeder en de stiefvader, en de buren. M. werd van die acties ook telkens via sms op de hoogte gebracht.”

In de godvergeten straat in Duffel zegt een buurman: “Wij hadden minder last van M. dan van die flyers. De meeste mensen hadden zoiets van: hier hebben wij liever niets mee te zien.”

Kaapverdië

Op 17 november 2015 vindt een huiszoeking plaats in de woning van mijnheer en mevrouw P. In de auto van mijnheer P. vindt de politie een gestolen gsm van M. en haar werkagenda. Het strafdossier maakt verder melding van “een USB-stick en meerdere harde schijven met telkens honderden foto’s en video’s van M., met inbegrip van video’s waarop zij met klanten te zien is, van de mini-afstandsbediening van een camera in de woning”.

Tijdens de huiszoeking wordt ook een geluidsopname ontdekt van een gesprek tussen mijnheer en mevrouw P., rond die tijd alweer verzoend. Zij beveelt hem: “Gij gaat haar ruïneren!”

Ja, zegt mijnheer P. later in een verhoor bij de politie: “Ik ging haar ruïneren.”

Een huiszoeking, de politie die al je kasten binnenstebuiten keert, heeft over het algemeen een intimiderend effect op mensen. Niet op mijnheer en mevrouw P.

Zij sms’t, 18 april 2016, 23.26 uur: “Stink jij niet enorm? Al die liters sperma.”

19 april 2016, 22.00 uur: “Hoer zijn is toch van het laagste alooi. Wat maakt een mens zo ondermaats. Zo vulgair, zo vies. En dan proberen om je kind te beschermen tegen schaamte. Te laat. Iedereen zal tegen bebe kunnen zeggen: hee (naam zoontje, DDC), hoe is het met je hoeremoeder? Bewijzen blijven.”

Mijnheer en mevrouw P. trekken eind 2016 naar Kaapverdië. Vakantie. Iemand lijkt hen tot de overtuiging te hebben gebracht dat internetverkeer, zo ver van huis, niet te traceren valt. In hun hotel hebben ze twee valse Facebook-accounts van M. aangemaakt en kennissen van haar bestookt met vriendschapsverzoeken en naaktfoto’s.

In januari 2017 ontvangt M. van een zekere jasperleemans@outlook.com een mail, met in cc een tiental andere mensen, onder wie een controleur van het Riziv en een agent van de lokale politiezone. Volgens de afzender geniet M. onrechtmatig toegekende sociale voordelen, krijgt zij “bescherming van hogerhand” en is er “een doofpotoperatie” aan de gang.

Politie-onderzoek leidt naar het ip-adres van het echtpaar P.

Als mevrouw P. op 7 maart 2017 wordt ondervraagd door de politie, zegt ze: “Ze is een hoer, die op internet zowel nationaal als internationaal naakt te zien is. Dus kan dit niet aanzien worden als laster.”

Het verdict

Wat mijnheer P. ertoe heeft gebracht om verborgen camera’s te plaatsen in de slaapkamer van M. is tot vandaag een raadsel. Bronnen dicht bij het dossier hebben vermoedens over cuckold-fantasieën, waarbij de man geilt op de gedachte dat zijn geliefde het met zo veel als mogelijk andere mannen doet.

Op 27 juni worden mijnheer en mevrouw P. door de rechtbank in Mechelen veroordeeld tot 18 maanden voorwaardelijke celstraf wegens belaging. Ze moeten allerlei boetes betalen, en ook allebei 2.500 euro schadevergoeding aan M. voor “materiële en morele schade”. Ze draaien ook op voor de gerechtskosten. Er zijn hen tot in 2024 strikte voorwaarden opgelegd. Als ze die niet naleven, moeten ze naar de gevangenis. Een van de voorwaarden luidt: “Een verbod om M. op enigerlei wijze rechtstreeks of onrechtstreeks te contacteren.”

Je hoeft geen psychoanalyticus te zijn om je een beeld te vormen van wat dit verdict te weeg mag hebben gebracht in de huiskamer van de P.’s. De e-mail van Kris Van Dijck, waar P-Magazine mee uitpakte, zat niet in het strafdossier en dat lijkt het koppel vrij te pleiten van evidente vermoedens dat zij achter het lek zaten. Dat dit de enige resterende weg was waarlangs ze alsnog een zekere vorm van gram konden halen.

Oost-Vlaamse burgemeester: “Langs de andere kant is uit dat onderzoek gebleken dat ze ook de computer van M. hebben leeggehaald. Dus, denk ik, ook mails. Het is in elk geval toevallig dat dit twee weken na de uitspraak is gebeurd.”

De advocaten van mijnheer en mevrouw P. adviseerden hen om beroep aan te tekenen tegen het vonnis, al was het maar om onder de aardig oplopende van boetes en schadevergoedingen uit te komen.

Mijnheer P.: “We gaan dat niet doen. Het is maar een voorwaardelijke straf, en dat wil toch iets zeggen. Wat wij nu moeten doen, is die hele zaak laten rusten. Mijn echtgenote is uiteindelijk enkel maar gestraft voor stalking.”

Ⓒ De Morgen