De doorbraakartiesten van 2017 (2): Wolf Alice, Denzel Curry & IDLES

Gingen nóg sneller de hoogte in dan de promilles alcohol in het bloed van de hitsige verleiders op de eerste avond van ‘Temptation Island’: de carrières van onze tweede lading Muzikale Doorbraken Van Het Jaar, bestaande uit ‘de beste band van Groot-Brittannië’, een zwartgallige rapper en een bende boze proletariërs. ‘Hoe meer brexitstemmers in ons publiek, hoe beter.’

Wolf Alice

‘Waarom mogen vrouwen hun shirt niet uittrekken?’

Gitaarmuziek is al vaker klinisch doodverklaard dan Ozzy Osbourne, maar blijft tot nader order springlevend. Kijk maar naar het geweld dat dit jaar van de witte kliffen van Dover tot bij ons kwam gezwommen: Shame debuteerde loeihard met ‘Songs of Praise’, IDLES (zie verder) blies The Clash-punk nieuw leven in en dan was er nog Wolf Alice, een bende ravottende jongelingen, geleid door de even verlegen als ravissante Ellie Rowsell, die gretig plunderen uit grunge, shoegaze en britpop. In september kaapten ze de prestigieuze Mercury Prize weg voor de neus van onder meer Arctic Monkeys, Noel Gallagher en Florence and the Machine.

Theo Ellis (bassist) «Waanzin! Vooral het feestje achteraf was memorabel. Al onze vrienden zijn langsgekomen. Eén maat zag half slapend dat we hadden gewonnen, sprong recht, trok zijn kleren over zijn pyjama en kwam rechtstreeks naar de pub gespurt (lacht).»

HUMO Welke winnaar hadden jullie verwacht?

Ellis «Arctic Monkeys. De Mercury Prize is echt zo’n prijs voor een totaalplaat, en zij hadden er met ‘Tranquility Base Hotel & Casino’ zo eentje gemaakt. Maar ik heb niet voor hen gestemd (grijnst).»

Ellie Rowsell (frontvrouw) «Het was een mooie lijst, maar er ontbraken een paar dingen. Let’s Eat Grandma bijvoorbeeld. Twee meisjes die weirde, verfrissende én catchy pop maken. Qua gitaarmuziek had Shame er dan weer bij moeten zijn.»

HUMO Net na de uitreiking tweette Lily Allen dat ze zich beroofd voelde. Daar sprong de Britse pers gretig op.

Rowsell «Ik denk dat ik weet hoe dat kwam: wij zijn niet beroemd genoeg. ‘Wolf Alice wint Mercury Prize’ is geen sexy titel. Lily Allen, levenslange vijand van de tabloids, verkoopt wél. Eigenlijk was dat klote voor ons allebei. We love Lily. Maar we waren ook trots op onze prijs.»

Ellis «Haar tweet was niet zo serieus bedoeld. En zelfs als ze het meende: fair enough, ze heeft een fantastische plaat gemaakt.»

HUMO Nog een wapenfeit van 2018: jullie hebben getourd met Queens of the Stone Age. Hoe was dat?

Ellis «Gek om elke avond vanuit de coulissen te kunnen kijken naar een band die je bewondert. Wist je dat ze hun set continu door elkaar rammelen? Vond ik knap, op dat niveau.»

Rowsell «En het zijn lovely people. Het lijkt alsof ze echt plezier hebben, ook al doen ze dit al decennia. Heel geruststellend (lachje).»

HUMO Gitaarmuziek is intussen al honderd keer doodverklaard. Wat vinden jullie?

Ellis (denkt na) «De innovatie zit vaak bij hiphop. Een gitaarband neemt een plaat op, gaat een jaar touren en neemt dan weer een plaat op, ad infinitum. Maar mensen als Ariana Grande tonen dat het ook anders kan. Zij releaste met ‘thank u, next’ één van dé nummers van het jaar, maar ze smeet het zomaar online, snel en doeltreffend. Als we niet overbodig willen worden, moeten wij rockgroepen daar meer over nadenken.»

Rowsell «Als je in rock het experiment opzoekt, vinden ze het geen rock meer en stoppen ze je in het vakje ‘experimenteel’. En wie kijkt dáárin? (lacht) Rockmuziek vereist conservatisme om rock te blijven. Het is tijd voor vernieuwing.»

HUMO Jullie worden ingehaald door de Britse pers als de redders van de rockmuziek en NME noemde jullie de ‘beste band in Groot-Brittannië’. Wat doe je daarmee?

Rowsell «Niks!»

Ellis «Het is vriendelijk. Ik hoor het liever dan ‘They’re a fucking shit band’ – óók al gehoord – maar verder blijven we gewoon ons ding doen.»

HUMO Een paar jaar geleden stond er alleen hummus op jullie rider. Dat is niet opeens kaviaar?

Ellis (lacht) «Dat niet, maar er staan tegenwoordig ook biertjes op, zeker als we in België zijn. Ik herinner me een aangenaam optreden in België deze zomer, op (doet een dappere poging) Rock Werchter. België versloeg die dag Brazilië op het WK. Er was véél bier. En veel Britten, want er werden constant kartonnen bordjes omhooggestoken met liefdesbetuigingen dan wel oneerbare voorstellen aan het adres van onze spits Harry Kane (lacht).»

HUMO Iets anders, Ellie. In ‘Yuk Foo’, mijn favoriete nummer uit ‘Visions of a Life’, zing je: ‘I wanna fuck all the people I meet / Fuck all my friends and all the people in the street.’ Hoe leuk was het om dat te schrijven?

Rowsell «Ik weet niet of leuk het juiste woord is (lachje). Het is een raar nummer, ik krijg er de meest uiteenlopende reacties op. De ene helft denkt dat het een intellectueel feministisch statement is, de andere helft vindt me een domme koe (lacht).»

Ellis «Ik bespeur een vleugje seksisme. Als een man een tekst vol vloekwoorden schrijft, kijkt niemand daarvan op. Maar een vrouw die zegt dat ze al haar vrienden wil neuken: oooh!»

HUMO Ellie, krijg jij weleens commentaar die een mannelijke collega nooit zou krijgen?

Rowsell «Ik denk dat ik daar minder onder te lijden heb dan collega’s. Neem Lauren Mayberry van Chvrches: onder elke clip staan de goorste commentaren over haar lijf – yuck!»

Ellis (mijmert) «Weet je wat ik onnozel vind? Dat je op een snikheet optreden als man wél je shirt kunt uittrekken, maar als vrouw niet. Raar.»

HUMO Je pleit ervoor dat vrouwen vaker hun shirt mogen uitdoen? Galant.

Ellis (lacht) «Precies. Arme Ellie, zij heeft het altijd te warm!»

Rowsell (lacht) «Prachtige uitleg, Theo.»

HUMO Jullie brachten een gelauwerde plaat uit in 2017, wonnen de Mercury Prize in 2018, wat heeft 2019 te bieden?

Rowsell «Wij doen niet aan planning. En tot hiertoe is dat altijd goed uitgedraaid (lachje).»

Ellis «Ik wil van het jaar genieten en gelukkig zijn. Want wat is geluk anders dan de belangrijkste graadmeter van succes?»

Rowsell «Alweer mooi gezegd!»

Ellis «Het zal de tijd van het jaar zijn. (Spreidt de armen) Merry Christmas, everyone!»

Denzel Curry

‘Misbruikers zijn diep vanbinnen gekwetste kinderen’

Rapprins Denzel Curry ziet er op de hoes van zijn aardedonkere maar fantastische doorbraakplaat ‘TA13OO’ (spreek uit: ‘Taboo’) uit als een Joker-achtige figuur met witte verf op zijn gezicht. Bovendien woonde hij niet lang geleden nog samen met zijn supercontroversiële maatje XXXTentacion, en we weten allemaal hoe het met hem is afgelopen: neergeknald én ontmaskerd als vrouwenmishandelaar. Geen nood: in het echt, vlak voor zijn razendsnel uitverkochte concert in de Antwerpse Trix, blijkt Denzel een vurige maar intelligente jongen die iets te zeggen heeft over misbruik, verslaving en depressie. Z’n ene broer heeft hij mee op tour (‘om hem te beschermen tegen het geweld’), de andere is in 2014 overleden ten gevolge van politiegeweld.

HUMO Je zat ook op school met Trayvon Martin, die werd neergeschoten door een agent en zo het boegbeeld werd van Black Lives Matter. Hoe beïnvloedt zoiets je kijk op het Amerikaanse rechtssysteem?

Denzel Curry «Fuck the justice system, man. Ik geloof er niet in. Men schildert my people graag af als beesten, apen, gorilla’s. I ain’t with all that shit. Ik heb twee ogen, een neus, een mond: ik ben een mens. Maar omdat ik toevallig zwart ben, ben ik inferieur? Zo dénken die flikken, man: it ain’t right. Mijn moeder werkte vroeger voor de jeugdrechtbank, zij geloofde wél in het systeem. Tot haar zoon werd vermoord door flikken. Ze gaf haar ontslag. Nu werkt ze voor de sociale zekerheid.»

HUMO Veel generatiegenoten brengen song na song uit om toch maar te blijven opvallen. Jij hebt voor ‘TA13OO’ je tijd genomen.

Curry «En dat wil ik blijven doen. Als ik iets uitbreng, dan moet het een afgewerkt geheel zijn. Dat gezegd zijnde mag het vanaf nu een stuk sneller gaan (lachje). Heb je ooit het boek ‘The 48 Laws of Power’ gelezen van Robert Greene? (Een controversieel zelfhulpboek dat populair is bij Amerikaanse zakenmannen, producers en gevangenen. Onder meer Jay Z, Kanye West en Drake verwezen er al naar in hun muziek, red.) Eén van de 48 wetten is: ‘Plan tot het einde.’ Ik weet exact wat ik nog ga doen. De volgende plaat zit al van a tot z in mijn hoofd, met thema’s, songtitels, structuur en al.»

undefined

'Het was oppassen met XXXTentacion: tijdens discussies was hij altijd bereid om op je smoel te slaan'

HUMO Je bent enkele jaren geleden verhuisd van je geboortestaat Florida naar Los Angeles. Je hebt eens gezegd dat die beslissing je leven heeft gered.

Curry «Ik voelde dat ik in een slechte spiraal zat. Ik kwam niet met mijn broer overeen, had ruzie met mijn ex... Ik móést weg.

»Daarbij werd ik in Florida niet serieus genomen. Ik was niet speciaal, niet mysterieus. Dus ik dacht: ‘Ik kom wel terug als jullie me appreciëren!’ Na twee jaar aan de westkust ben ik iets volwassener (lachje). L.A. is mijn woonplaats, maar Florida blijft mijn thuis.»

HUMO De ene keer dat je in Florida terugkwam, werd je maatje XXXTentacion er neergekogeld.

Curry «Toen ik X die week zag, was alles weer koek en ei tussen ons, na een hevige ruzie. Ik wilde hem meenemen naar L.A., maar that’s when the shit went down. En nu wil ik nooit meer terug naar Florida, nooit!

»Op de verjaardag van Tupac, 16 juni, stuurde X een bericht via Instagram, maar ik was zo intensief bezig met mijn muziek dat ik het gemist heb. (Zucht) Twee dagen later was hij dood.»

HUMO Welke impact heeft zijn dood op je gehad?

Curry «Ik wilde álles tegelijk doen. Tien keer harder werken, aan mijn lichaam schaven, mijn imago opkuisen, mijn rapstijl verfijnen. Het plan dat X en ik samen hadden, was om iedereen in onze omgeving – alle rappers die al dan niet ooit beef hadden gehad met elkaar – samen te brengen. Toen hij overleed, heb ik hem beloofd dat ik dat alsnog tot een goed einde zou brengen.»

HUMO Je bent geheelonthouder. Ook een gevolg van zijn dood?

Curry «Nee, dat was ik al lang. Als jij wiet wil smoren, mij goed – mijn broer en mijn manager kunnen niet zonder. Maar ik doe niet mee. X rookte ook amper. Hij had dat niet nodig, hij was sowieso scherp. Het was altijd oppassen met hem: als een discussie fout liep, was hij bereid om je op je smoel te slaan. Ik was zo’n beetje zijn beschermer. Toen wij samenwoonden – een coole periode – bleef hij wél uit de problemen.»

HUMO Hij is een controversiële figuur en veel rappers, zoals Vic Mensa, veroordeelden het geweld tegen zijn vriendin. Jij niet. ‘Ik spreek nooit kwaad over de doden,’ zei je.

Curry «Mijn filosofie is: wie iemand misbruikt, is zelf ook misbruikt en zit vast in de cycle of abuse. Diep vanbinnen is zo iemand niks meer dan een gekwetst kind.»

HUMO Je bent zelf ook misbruikt. Het nummer ‘TA13OO’ gaat daarover, al noem je niemand bij naam: ‘I heard you were molested when you hit the age of five / So, in a sense I sensed that all your innocence had died.’ Kon je je daarom zo inleven in X?

Curry (zwijgt) «Ik heb het gevoel dat ik altijd maar over X zit te praten. Can we change the subject, please?»

HUMO Over naar een andere dode dan: Kurt Cobain. ‘Clout Cobain’ gaat over hem, en dan vooral over de manier waarop mensen zijn zelfmoord verheerlijken.

Curry «Ja, dat is bullshit, man. Er is niks glamoureus aan zelfmoord. Ik ben op jonge leeftijd mijn oudere broer verloren en ik had niet eens de tijd om te rouwen of te janken. Als ik die gevoelens niet kwijt had gekund in mijn muziek, was ik wellicht wél met drugs begonnen. Of was ik er niet meer.

»Ik vind Nirvana trouwens fire. Zeker ‘Nevermind’. ‘Come as You Are’ is één van de beste songs aller tijden.»

HUMO Zijn er dit jaar platen uitgekomen die je even goed vindt als ‘TA13OO’?

Curry «Ik hou van ‘Astroworld’ van Travis Scott en ‘Kids See Ghosts’ van Kanye West en Kid Cudi. En ‘Daytona’ van Pusha T was ook pretty dope.»

HUMO Je doel is om de beste rapper aller tijden te worden. Moet dat al in 2019 gebeuren?

Curry «Da’s geen doelstelling, it just gonna happen. Ik zál de beste artiest zijn (lacht). Ik heb plezíér, man, ik doe wat ik wil. I am pumped! (Veert recht) Weet je wat: interview afgelopen, ik heb gezegd wat ik wilde zeggen. Denzel out. Peace, bro.»

IDLES

‘De algoritmes van Facebook, dáár schuilt het gevaar’

Als er dit jaar één band in staat was om de rebelse spirit van The Clash en Rage Against the Machine te laten heropleven en z’n voet hard op het gezicht van racisten, politici en poenpakkers te plaatsen, dan wel de schreeuwlelijke tooghangers van IDLES – profeten qua roeping, relschoppers in bijberoep. Een typerend IDLES-wijsje uit hun machtige tweede plaat ‘Joy as an Act of Resistance’: ‘I said I got a penchant for smokes and kicking douches in the mouth / Sadly for you my last cigarette’s gone out.’ Met de boksbeugel in de hand naar het interview!

HUMO Jullie sluiten ons stuk over doorbraakartiesten af. Voelen jullie je al een big deal?

Joe Talbot (zanger) «Helemaal niet. Wij zijn zelfs piepklein, en zo heb ik het graag. Zo kunnen we tenminste nog fouten maken, en zeggen wat we willen.»

HUMO Je wil niet dat IDLES een punkband wordt genoemd. Waarom?

Talbot «Wij zijn gewoon géén punkband. Maar journalisten willen graag een label op je kleven om je in een spreadsheet te kunnen gieten bij de eindejaarslijstjes, nietwaar?

»Ach, ik maak me daar ook schuldig aan. Dan zeg ik: ‘Heb je die nieuwe R&B-kerel gehoord?’ Het beestje heeft een naam nodig.»

HUMO Hoe zou jij IDLES omschrijven?

Talbot «Als mijn maten (lachje). Die erg goeie muziek maken. Als ik echt een categorie moet kiezen, dan ga ik voor zware postpunk.»

HUMO Rockbands fulmineren graag tegen overheid en politiek, maar niet tegen machogedrag of racisme. Jullie wel.

Talbot «Goh, ik hoor veel welbespraakte Britse artiesten die antiracistische, antiseksistische en antifascistische statements maken, maar raar genoeg zijn dat zelden rockers. Rock blijft een archaïsch, nogal seksistisch instituut. (Plots) Je gaat ons nu toch geen politieke band noemen, hè?»

HUMO Niet per se, waarom?

Talbot «Om dezelfde reden waarom ik niet hou van de omschrijving ‘punkband’. Het maakt het makkelijker om je meteen weg te schuiven. Als je een punker wordt genoemd – een weirdo met een hanenkam! – dan luistert 90 procent van het volk al niet meer naar wat je te zeggen hebt, ook al is het zinnig. Bij een ‘politieke band’ is dat net hetzelfde.

»Kunst is niet makkelijk om over te praten, maar de media doet alsof het dat wél is. Je bent A of B, links of rechts, wit of zwart. Zo verkoop je vodjes.»

HUMO Ik heb de indruk dat je geen hoge pet op hebt van de media.

Talbot «Jij wel dan? Eerlijk.»

HUMO Misschien niet van Britse tabloids of Fox News, maar ik ken toch een hoop integere journalisten.

Talbot «Dat geloof ik best – muziekjournalisten vind ik wél vaak leuk, dat zijn gepassioneerde mensen – maar daar gaat het niet om. Het gaat mij om media in de brede zin van het woord. De algoritmes op Facebook en Twitter, bijvoorbeeld. Dáár schuilt het gevaar.

»Ik vind het internet een gevaarlijke plek. Het doet je geloven dat de wereld aan je vingers ligt, maar eigenlijk zorgen algoritmes ervoor dat je alleen te zien krijgt wat je toch al leuk vindt. Je politieke ideeën worden versterkt, niet uitgedaagd. Mensen worden erdoor geïsoleerd. Kijk naar het geweld tegen de Rohingya-minderheid in Myanmar: de haatcampagne tegen hen is geboren op Facebook.»

HUMO Hoe vecht je daartegen?

Talbot «Door kritisch te zijn. En vooral: door gesprekken te voeren met iemand die anders denkt – maar altijd op een respectvolle manier.»

HUMO Ga je vaak in gesprek met pakweg brexitstemmers?

Talbot «Absoluut, met plezier. Mijn vrienden bevinden zich, op enkele uitzonderingen na, allemaal aan de linkerzijde. Zij praten vaak over ‘rechts’ als een enorme, kwaadaardige, racistische entiteit die er alleen maar op uit is om de wereld kapot te maken. En de artikels die ik tegenkom online – alweer die algoritmes – versterken dat idee. Maar ‘rechts’, dat zijn ook maar mensen! Arm of rijk, ze hebben allemaal hun redenen om te stemmen voor de brexit. Ze allemaal over één kam scheren is óók fascistisch.

»Hopelijk zitten er veel rechtse mensen en brexitstemmers in ons publiek. Dat meen ik: hoe meer hoe liever! Dan kunnen we naar elkaar luisteren. Want dat is óók IDLES: wij interageren met ons publiek, wij blaffen hen niet zomaar toe.»

HUMO Slaag je er zelf in om trouw te blijven aan je idealen?

Talbot (stellig) «Dat moet, anders zijn we leugenaars en cunts.

»Ik ben lang een piece of shit geweest, hoor. Een slechte mens, voor mezelf en anderen. Een alcoholicus en een drugsverslaafde. Nu doe ik hard mijn best. Heel de band trouwens. ‘Joy as an Act of Resistance’ gaat over een periode in ons leven waarin we betere mensen wilden worden: betere partners, betere vrienden, betere muzikanten. Nu probeer ik geen enkele beslissing meer te maken waar ik achteraf spijt van kan hebben.»

HUMO Laatste vraag: is IDLES jouw levenswerk?

Talbot «Nah. Als we ooit met pensioen gaan, keren we tevreden terug naar onze normale jobs. Dan zullen we goed slapen, wetende dat we toch íéts moois hebben bijgedragen. Wij kunnen de wereld niet veranderen, maar misschien wel een individu hier of daar. Dat is genoeg.»