De flirt van Courtney & Kurt: 'In vergelijking met country is de rock-'n-roll maar een saai wereldje, vol poseurs'

De Amerikaanse slacker Kurt Vile houdt galant de deur open voor z’n Australische kompane Courtney Barnett in het nieuwe superduo van de indierock, dat als eerste wapenfeit een plaat vol rafelige countryduetten heeft opgenomen.

HUMO Het begon allemaal met een song die Kurt voor Courtney had geschreven: ‘Over Everything’. Toch een soort liefdesverklaring, niet?

Courtney Barnett «Sorry, Kurt heeft een relatie en twee kinderen, en ik ben zo lesbisch als wat (lacht). Maar we zijn wél heel close, ook al wonen we ver van elkaar. Ik zou de chemie tussen ons beiden beschrijven als die in een broer-zusrelatie. En we hebben ook dezelfde flauwe humor.»

Kurt Vile «Ik was een grote fan van Courtney, in die zin dat ik constant naar haar platen luisterde – ik vond bovendien dat haar stemtimbre goed bij het mijne paste, en dat daar misschien wel een duet in zat. We waren elkaar al een paar keer tegen het lijf gelopen op optredens en festivals, en ik vond het wel gepermitteerd om haar een song te sturen. ‘Over Everything’ was overigens nog maar half afgewerkt, want Courtney is in de eerste plaats een songschrijver: ik wilde weten wat ze nog aan mijn song zou toevoegen, behalve haar stem.»

Barnett «We zitten in die song als het ware onze wereldvreemdheid met elkaar te vergelijken. We hebben trouwens ontdekt dat we nog iets gemeen hebben: een soort constante paranoia.»

HUMO Courtney, in de clip van ‘Continental Breakfast’ hou je even de dvd-hoes van ‘Kurt & Courtney’ voor de camera, de documentaire die Nick Broomfield destijds over het verslaafde grungekoppel heeft gedraaid.

Barnett «Kurt en ik hebben onze voornamen niet zelf gekozen, we zitten misschien zelfs wat verveeld met die overeenkomst – daarom hebben we ook onze namen omgewisseld: wij zijn Courtney & Kurt. Maar toen we die clip draaiden, ging ik door mijn platencollectie en zag ik die dvd staan. Ik dacht: ‘Hey, that’s funny, laat ik het er nu maar eens vingerdik op leggen.’»

HUMO Tegenwoordig komt Tanya Donelly vooral aan de bak als therapeute van moeders met een postnatale depressie, maar in de nineties zat ze in Throwing Muses, The Breeders én Belly. Wiens idee was het om van die laatste groep ‘Untogether’ te coveren?

Vile «Dat is een song uit mijn tienerjaren waar ik nog vaak naar luister, ik heb die altijd al willen coveren. Zoals die countrysterren van vroeger ook de hele tijd songs van elkaar zaten te coveren. Die traditie leeft nu veel minder, maar ik vind dat ze moet terugkeren: coveren is een manier om complimenten te geven aan je collega’s: ‘Hey man, nice song!’»

HUMO ‘Lotta Sea Lice’ laat zich beluisteren als een countryplaat. Wie van jullie is de grootste countryfan?

Vile «Ik heb Courtney niet verplicht om naar countryplaten te luisteren, maar ik ga wel door een nogal obsessieve countryfase. Is er ooit een betere song geschreven dan ‘Gone Girl’ van Cowboy Jack Clement? Ik dacht het niet! En zodra je begint te lezen over die countrysterren en hoe knettergek sommigen waren, dan lijkt de rock-’n-roll toch maar een saai wereldje vol poseurs.»

HUMO George Jones trok ooit op z’n grasmaaier naar de slijterij, omdat zijn vrouw Tammy Wynette de autosleutels had verstopt.

Vile «Yep. De afgelopen jaren heb ik tonnen biografieën van countrysterren verslonden, en boeken over het genre. Ik kan iedereen ‘Country: The Twisted Roots of Rock ‘n’ Roll’ van Nick Tosches aanraden, net als de biografie van Tammy Wynette door Jimmy McDonough – die ook de Neil Young-bio ‘Shakey’ heeft geschreven. De biografie van Waylon Jennings is ook pretty good, net als die van George Jones uiteraard.»

Barnett «Heeft George Jones behalve met Tammy Wynette ook geen duetten met Melba Montgomery opgenomen? Daar moet ik dringend eens naar luisteren – mijn tweede naam is namelijk Melba.»

HUMO ‘Keepin’ country country’ was het devies van George Jones zaliger: hij moest niks hebben van de countrypop die Nashville tegenwoordig domineert.

Vile «Ik moet anders bekennen dat ik een zwak heb voor Miley Cyrus (lacht). Ook haar vader Billy Ray Cyrus (van de ninetieshit ‘Achy Breaky Heart’, red.) mag ik wel. Ik ben hem eens tegengekomen op een concert van John Prine in The Ryman Auditorium in Nashville. Prine vierde er zijn 70ste verjaardag, en zowel Billy als ik waren er uitgenodigd om een nummer te komen spelen. Ik had mijn kinderen mee backstage, en Billy Ray Cyrus kwam op me af: ‘Hey listen, I got bad news for you – je dochtertje lijkt als twee druppels water op m’n Miley toen ze klein was. Let maar op, daar komt heibel van!’ (lacht)

»Ik moet ook toegeven dat ik het de voorbije jaren tot mijn missie heb gemaakt om aanvaard te worden door de muziekscene van Nashville. Toen Bob Dylan vorig jaar z’n 75ste verjaardag vierde in The Ryman, was ik ook uitgenodigd. Ik heb toen van de gelegenheid gebruikgemaakt om in de studio te kruipen met David Ferguson, de engineer van Cowboy Jack Clement. En ik heb er ook alles aan gedaan opdat Courtney en ik met onze band (waarin verder onder anderen Stella Mozgawa van Warpaint zit, red.) in The Ryman kon spelen. Moeite die ik voor geen enkele andere zaal ter wereld over heb. Ik ben dus wel een beetje een netwerker geworden (lacht).»

HUMO Leg je tussen al die country door weleens ‘A Deeper Understanding’ van The War On Drugs op, de groep die je ooit hebt gesticht met je toenmalige bloedbroeder Adam Granduciel?

Vile «The War On Drugs is erg populair in België, hè? Dat heb ik gelezen in een interview, maar eigenlijk voelde ik het al toen we eens samen op Pukkelpop stonden. The War On Drugs was toen nog geen headliner, maar ik zag het publiek compleet loosgaan tijdens hun set. En ik heb ook een Belgische boeker, en die vertelt me alles (lacht).

»Ik ben blij dat Adam z’n plaat uit heeft, en wat ik ervan heb gehoord, is 100 procent zijn stijl. Maar ik heb hem al in tijden niet gezien, wat toch wel bitterzoet is, want we waren ooit twee handen op één buik. Nee, ik lieg: ik kwam hem niet zo lang geleden nog eens tegen in Philadelphia, maar meer niet.»

HUMO Courtney, je tourt tegenwoordig ook in de groep van je echtgenote Jen Cloher. Zij bracht deze zomer een plaat uit waarin ze de jaloezie verkent die ze voelde toen jouw carrière de lucht inschoot. Hoe kwam dat aan bij jou?

Barnett «Ik heb die plaat in ieder geval niet opgevat als een aanval op mijn persoon: in onze relatie praten we namelijk met elkaar. Ik wist dat het moeilijk was voor haar om werkloos thuis te blijven terwijl ik ineens de wereld kon rondtouren en overal goeie recensies kreeg. Wat voor een trieste relatie zou ik hebben, als ik de gevoelens van mijn vrouw zou moeten ontdekken in haar songs! En zomaar aannemen dat al die songs alléén over mij gaan, dat zou pas narcistisch zijn van me. Geloof me: ik speel die songs avond na avond met Jen, en ze gaan over méér dan dat.»

‘Lotta Sea Lice’ van Courtney Barnett & Kurt Vile is uit bij Matador.