De geschiedenis van de Ironman Hawaï in vijf fragmenten

We schrijven 1977: in een café in Honolulu ontspint zich een discussie tussen enkele Amerikaanse mariniers over welke sport nu de zwaarste is en welke atleet over de beste conditie beschikt.

De Ironman, tot op heden de zwaarste ééndagswedstrijd ter wereld, was geboren. ‘Zwem 3,8 kilometer, fiets 180 kilometer en loop 42 kilometer, én schep op voor de rest van je leven,’ klonk het nog bij de start van de eerste editie in 1978. Vanaf het begin stond deze uitputingsslag garant voor memorabele beelden: we zetten er enkele op een rijtje.

1.‘The Crawl’ - 1982

Hét moment uit de geschiedenis van de Ironman. De Amerikaanse Julie Moss stort volledig in terwijl ze comfortabel aan de leiding loopt. Ze kruipt letterlijk voort, tot ze op luttele meters van de finish toch nog wordt ingehaald. Moss’ moed en doorzettingsvermogen bezorgde haar een heldenstatus en de sport, toen nog in haar beginfase, een wereldwijde populariteit.

In 1997 kropen ook Sian Welch en Wendy Ingraham, nochtans twee geoefende professionele triatletes, over de finish. Uitgeput en met verkrampte spieren, maar opgeven staat voor elke triatleet nog altijd gelijk met de ultieme vernedering. Mooi: Ingraham, die het uiteindelijk haalt, reikt de hand uit naar Welch om haar over de streep te trekken.

2. ‘Ironwar’ - 1989

Historisch is ook de zogeheten ‘Ironwar’: topfavorieten Mark Allen en Dave Scott lopen kilometers lang zij aan zij en weigeren om mekaar een duimbreed toe te geven. Tot Scott het snoeiharde tempo niet meer aankan en finaal breekt.

In 2010 herhaalt de geschiedenis zich. In die mate dat de Australiër Chris McCormack er zelf naar verwijst. ‘It’s like the Ironwar,’ schreeuwt hij naar de Duitser Andreas Raelert.

3. Luc Van Lierde - 1996

Luc Van Lierde maakte van triatlon een ‘Belgische’ sport. In een recordtijd van 8:04:08 behaalde hij in 1996 zijn eerste zege. Drie jaar later won hij een tweede keer. Het hadden er nog meer kunnen zijn, maar blessures – ‘Luc had de motor, maar niet de carrosserie’ – beslisten daar anders over.

4. Frederik Van Lierde – 2013

Geen familie, maar wel leerling-tovenaar. Sinds zijn samenwerking met Luc Van Lierde als coach, schopte hij het tot de beste triatleet ter wereld. Minder getalenteerd, naar eigen zeggen, maar met wél met een onverslijtbare carrosserie. Sinds zijn indrukwekkende zege vorig jaar, wordt hij door vriend en vijand gevreesd.