De Gokchinees (1): in de voetsporen van Zheyun Ye, de man achter de Belgische voetbalfraude
Natúúrlijk was hij rijk. Hij verplaatste zich toch in een limo met chauffeur en bodyguard? Hij had toch, zoals Roman Abramovich van Chelsea, een aktetas vol cash bij zich? Er was maar één ding dat al die Belgische clubleiders vergaten: eens te gaan kijken waar de Redder van het Belgische Voetbal woonde - in een muffig flatje in een armzalige woontoren aan de rand van Parijs. Overal waar Zheyun Ye kwam, kwam rotzooi.
Spelers werd gevraagd wedstrijden te verkopen, gokkantoren noteerden absurd hoge inzetten op banale degradatieduels in de Jupiler League en bij KV Oostende moest, kort na de passage van Ye, trainer Gilbert Bodart ophoepelen. Humo reconstrueert vanaf deze week - exclusief - het parcours van Zheyun Ye, gezant van de Aziatische gokmaffia.
Liquidation totale. Boutique à céder. Alles min 50 procent. De affiches hangen er sinds begin november, en volgens de serveerster in de brasserie aan de overkant zat het er een beetje aan te komen. 'Die winkel heeft een jaar-en-nog-wat bestaan, en ik geloof niet dat er in die tijd meer dan drie mantels zijn verkocht. Allez, wie koopt er nog bont? En dan nog van dat kitscherige bont van drieduizend euro per mantel. Dat geen van de verkoopsters meer dan een paar woorden Frans sprak, hielp ook niet echt.'
De winkel heet Cecilia Bilanci en ligt in het centrum van Parijs: rue des Pyramides 29, een zijstraat van de avenue de l'Opera. Het Louvre is één metrohalte ver. De winkel is sober ingericht, fel verlicht en heeft de Parijse toeristische dienst als buur. 'Chinezen die bont verkopen,' weten ze daar alleen te vertellen: 'Ze mijden meestal contact.'
Volgens de Parijse rechtbank van koophandel werd de société coopérative à responsabilité limitée Cecilia Bilanci op 29 september 2004 opgericht door ene Xiandi Xu, Chinees. Het startkapitaal bedroeg slechts 30.000 euro. Het bedrijf bezit geen onroerend goed, heeft één vestiging - de winkel - en doet naar eigen zeggen niet aan export. Het allereerste spoor is een aanvraag tot erkenning als gedeponeerd merk, op 16 juli 2004 bij de dienst Marques de Fabrique de Commerce ou de Service. De definitieve toekenning kwam er op 24 december 2004.
Twee telefoontjes, en de officials van de vele in opspraak gekomen - of nog te komen - Belgische voetbalclubs hadden dit allemaal geweten. Ze hadden in één oogopslag kunnen zien dat Cecilia Bilanci niet zozeer in bontmantels doet, maar in dekmantels. Een minimale hoeveelheid hersenen had ook kunnen helpen: wie kon ooit geloven dat een bontjassenwinkel in hartje Parijs zich als exclusieve brand op de Europese markt wou gaan positioneren via shirtreclame bij SK Ronse of Verbroedering Geel? 'De Chinees had wel een fraaie catalogus meegebracht,' zegt Ronse-voorzitter André Deruyver. 'Er stonden mooie foto's in.'
Dat klopt. Van steeds hetzelfde fotomodel, met telkens een ander stuk bont om hals of heupen. Nergens in de catalogus wordt een adres vermeld, een ontwerper of een fotograaf. Nergens ook één woord geschiedenis over de 'trendsetter in modeland' die Cecilia Bilanci pretendeert te zijn. Je kan de naam googlen, opzoeken in lijsten van beroepsorganisaties of er kenners over aanspreken, het resultaat is identiek: Cecilia quoi? Er is, blijkt, ergens in Shanghai wel een winkel waar ze spullen van Cecilia Bilanci verkopen, maar ook daar pas sinds 2004.
Zheyun Ye is als vanuit het niets naar België gekomen in, zo wordt aangenomen, oktober 2004. Hooguit enkele weken, misschien dagen, nadat het bedrijf was gesticht. Hij wou hier, zei hij, 'een nieuwe textiellijn lanceren'.
Na het losbarsten van de gokaffaire bleef één man volhouden dat Ye 'in de voetbalwereld al jaren een bekend figuur is': Filippo Gaone, voorzitter van La Louvière. Twee, misschien drie jaar geleden, zo verklaarde hij onlangs, stond Ye ook in zijn kantoor met een aanbod als sponsor. Maar even doorvragen en Gaone is minder zeker: 'Ik ben niet zo goed in data. En misschien verwar ik hem met een andere Chinees. Er lopen tegenwoordig ook zoveel Chinezen rond, en ze lijken zo op elkaar. Heeft het belang? Hier in de Borinage spreken de mensen al niet meer over die zaak, hoor. Volgens mij gaat niemand uw artikel lezen. Als ik u was, ik zou er niet eens aan beginnen.'
