De luisterlink, Humo's popquiz voor professionals: Zimmerman

Om u en Simon Casier alias Zimmerman op te warmen voor Boomtown, gingen wij bij hem op bezoek om te controleren of de man zijn pappenheimers kent. Dat heet: de Luisterlink!

'Ik dacht: who the fuck is die Zimmerman, dat die zomaar eventjes tussen Elvis en The Beatles mag staan?'

Zimmerman speelt op woensdag 20 juli op Boomtown in Gent

Simon Casier (29) is de bassist van Balthazar, Douglas Firs en Senne Guns, en een allround inzetbaar multitalent dat je ook aan de toetsen, op de gitaar of achter de drums kunt zetten. Balthazar neemt een pauze, en net als frontmannen Maarten Devoldere (als Warhaus) en Jinte Deprez (als J. Bernardt) brengt Casier (als Zimmerman) dit jaar zijn eerste soloplaat uit. Om daarvoor de adem in te houden is het nog wat vroeg: ‘The Afterglow’ verschijnt pas eind november. Maar volgende week staat Zimmerman op Boomtown, en zo veelbelovend als de eerste single ‘Someday Maybe’ is, zoveel beter nog is de volledige plaat (die wij al integraal in avant-première mochten horen – hèhè!). Eens kijken wat hij terechtbrengt van de Luisterlink, Humo’s Popquiz voor Professionals.

1 John Frusciante: ‘Modern Love’ (2001)

Simon Casier «John Frusciante. Een cover, hè? Bowie toch? ’t Is live, maar ik weet niet waar. In 2004 heeft Frusciante heel veel platen uitgebracht, en tussendoor heeft hij nog een hoop online gedropt om gratis te downloaden. Veel liveopnames vooral, waaronder dit. Ik heb dat toen allemaal op cd gebrand – ik heb een hele kast vol officiële Frusciante-bootlegs. 2004: een topjaar! Ik was 17. Van Bowie heeft hij trouwens ook ‘China Girl’ gecoverd.

»Ik heb de Peppers ontdekt met ‘Californication’, de plaat waardoor ik bas ben beginnen te spelen. Pas daarna heb ik hun vroegere werk leren kennen, waaronder de eerste soloplaat van Frusciante, ‘Niandra LaDes and Usually Just a T-Shirt’: mijn favoriete plaat ever. Dat zal nooit meer veranderen. Ik heb uiteraard ook al die filmpjes gezien uit zijn heroïnedagen, nadat hij de eerste keer uit de Peppers was gestapt. Dat VPRO-interview met Bram van Splunteren: zo schrijnend. Het zag er toen echt naar uit dat hij het niet lang meer zou gaan trekken. Was hij toen gestorven, dan had ik hier nu waarschijnijk niet gezeten. Of beter: jij had hier niet gezeten, want dan was hij nooit bij de Peppers teruggekeerd, en was ik wellicht nooit muziek beginnen te spelen.

»Ik volg de Chili Peppers niet meer. Na ‘By the Way’ heb ik afgehaakt. ‘Stadium Arcadium’: vier goeie songs, op een dubbelaar. De nieuwe heb ik gisteren wel in een Spotify-lijst gezet om eens in de auto te beluisteren, maar ik weet nu al dat ik ze na vier nummers ga afzetten. Josh Klinghoffer: top-gitarist – vóór de Peppers heeft hij nog bij PJ Harvey gespeeld, en daar was hij fantastisch – maar wat hij nu moet doen, gaat hem precies niet af.»

2 The Strokes: ‘Someday’ (2001)

Casier (na ongeveer een tiende van een seconde) «The Strokes. Top, hè. Julian Casablancas is gewoon de beste zanger die er is. En ook als songwriter niet normaal goed. Terwijl die muziek – wat ze doen met die twee gitaren – totaal mijn ding niet is. Zoiets zou ik nooit zelf willen maken, in de veronderstelling dat ik het zou kunnen. Maar de songs an sich, en de manier waarop hij zingt: dat raakt mij. The Strokes is de enige groep waar ik dat bij heb: normaal gezien moet het totaalpakket kloppen.»

HUMO Je eerste single wordt vergeleken met The Strokes en heet ‘Someday Maybe’. Lang nagedacht over die titel?

Casier (lacht) «Dat is allemaal onbewust gebeurd. ’t Is niet gepikt, hè, maar ik snap de vergelijking wel, ik had het ook gehoord. Pas achteraf besefte ik: ‘Shit, die mannen hebben een song die ‘Someday’ heet, en die van mij heet ‘Someday Maybe’. Moet ik dat wel doen?’ Allemaal zo moeilijk, je hoort zoveel muziek en je wordt door zoveel beïnvloed, je kunt niet alles dubbelchecken. En de vergelijking zal ook wel gemaakt worden omdat ik met een overstuurde stem zing, wat niet zoveel gedaan wordt. Casablancas, E van Eels – waar ik ook een grote fan van ben – en dan ben je bijna rond. Maar de rest van de plaat heeft totaal niks met The Strokes te maken, dat zullen de mensen in november wel horen.»

3 The Beatles: ‘There’s a Place’ (1963)

Casier «Oei, wat is dit? Zappa? Nee? (Tien seconden later) Toch niet The Beatles? Ik ken het liedje niet. Van welke plaat? De eerste? Ha, ja, die mondharmonica: dat deden ze toen veel.»

Ik onderbreek hem omdat ik wil dat hij de werkelijk fantastische bridge hoort.

Casier (knikt) «Dat is mooi, ja. Heel, heel goed. Onvoorwaardelijk fan, hoewel ik blijkbaar niet alles van hen ken. The Beatles horen voor mij thuis in het rijtje met The Stones, Bowie, Neil Young, The Who, Zeppelin en co.: ken ik allemaal zeer fragmentarisch, om de simpele reden dat ik ze nooit heb hoeven te ontdekken. Mijn ouders draaiden die platen constant. Ik ken ze van toen ik, euh, 1 jaar was, maar ik ken er geen enkele echt door en door. Wat ik soms wel jammer vind. Op je 16de zelf The Beatles ontdekken, dat moet heel leuk zijn. Ik heb onlangs een lijst gezien met primeurs van The Beatles, dingen die niemand vóór hen ooit gedaan had: bijzonder indrukwekkend. Productietechnieken, samples… En los daarvan hadden ze natuurlijk topsongs.»

HUMO En drie geweldige zangers.

Casier «Drie, ja, geen vier (lacht). Arme Ringo. Maar wel een heel goeie drummer.»

undefined

'Door Flea ben ik bas beginnen te spelen'

4 bob dylan: ‘Wigwam’ (1970)

Casier «Dit ken ik niet, denk ik. Ik ga wachten op de zang.»

HUMO Qua zang hebben we alles al gehad, vrees ik.

Casier «Oei. Dan ga ik het echt niet kennen. Maar wacht, ik wil het toch eerst helemaal horen. God, blazers ook nog. Komt er nog iets? The Kinks? McCartney? Die drumfills zijn nochtans heel erg Beatles. Zit ik in de foute periode te denken?»

HUMO In het foute land.

Casier «Dus eind jaren 60 in Amerika. Nee, zeg het toch maar.»

HUMO Robert Zimmerman.

Casier «Amai, is dat Dylan? Ik ken zijn classics: had je ‘Like a Rolling Stone’ opgezet, ik had het binnen de seconde herkend (lacht). En ja, mijn naam komt daarvandaan, hè. Ik ben erbij terechtgekomen door ‘God’ van John Lennon, jaren geleden. Het stuk waar hij zingt: ‘I don’t believe in Elvis, I don’t believe in Zimmerman, I don’t believe in Beatles’. Ik dacht: who the fuck is die Zimmerman, dat die zomaar eventjes tussen Elvis en The Beatles mag staan? Bob Dylan dus. Ik was weer wat wijzer geworden én ik had een naam voor mijn project.»

HUMO Het is nu wachten tot iemand een groep opricht die Casier heet.

Casier (lacht) «Stel je voor.»

5 James Jamerson: geïsoleerde baspartij van ‘What’s Going On’ (Marvin Gaye) (1971)

Casier «Klinkt weer vree McCartney.»

HUMO McCartney hebben we gehad. Hij heeft hier wel veel naar geluisterd. Naar de originele song dan.

Casier «Ha, wacht, James Jamerson? Hij deed net een fill waardoor ik het wist. Maar van welk lied is dit?»

HUMO Ik zou het in geen honderd jaar herkend hebben, terwijl ik de song wellicht al tweehonderd keer gehoord heb.

Casier (denkt luidop na) «Motown, Motown… Iets van The Jackson 5 misschien? Jamerson heeft zoveel dingen gedaan. Ik ga het niet weten.»

HUMO Iemand die nog in België gewoond heeft.

Casier «Marvin Gaye. Welk lied dan?»

HUMO ‘What’s Going On’.

Casier «Moh. Amai, da’s zot als je dat zo hoort. Hij heeft veel van die atypische partijen gespeeld. ‘ABC’ van The Jackson 5 ook, of ‘I Want You Back’.»

HUMO Je hoorde aan een fill dat hij het was.

Casier «Ja, ik zei eerst McCartney – die doet ook van die dingen – en toen je zei dat hij er veel naar geluisterd heeft, was er niet veel twijfel meer mogelijk. En van wie anders zouden ze geïsoleerde baspartijen op YouTube zetten? Topbassist, hè, James Jamerson. Nu, als je die bas zo apart hoort, trekt het eigenlijk op niets (lacht). Maar in de song: geniaal.»

6 Prince: ‘Mountains’ (1986)

Casier «Ik ken het, maar ik kan het niet plaatsen. Ik ga wachten op de zang.

»Prince! Ik had het direct moeten herkennen, aan de snare. Ik mag het eigenlijk niet zeggen nu hij gestorven is, maar ik ben nooit echt fan geweest. Eeuwig respect, want het is superstraf wat hij allemaal deed en kon als songschrijver, producer en muzikant, maar het doet mij niets. Ik voel er niets bij. Een paar dagen na zijn dood draaide Tom Barman hier in de Roma – hij heeft de hele avond Prince gespeeld, en dat was de max. Ideaal om op te dansen, maar daar stopt het voor mij. Ik zou het zelf nooit opzetten.»

7 Balthazar: ‘Lost and Found’ (live@Westtalent, 2005)

Casier (meteen) «Ik ken het. (Nadat de zang is ingevallen) Allee, wat is dat? (Het duurt nog ruim een minuut voor hij luidop begint te lachen) Amai, dat is wel erg. Ik herkende Maarten zijn stem totaal niet. Toen hij de titel zong, wist ik het. En dan die viool. Heb ik zelf nooit moeten spelen, hè, ik ben er pas later bij gekomen. Ze gaan mij haten (lacht).»

HUMO Kende je Balthazar voor je erbij kwam?

Casier «Ja, Maarten en Jinte zaten bij mij in de klas. Ik ben gaan kijken toen ze in Humo’s Rock Rally speelden. Halve finale in Gent.»

HUMO Vond je het goed?

Casier «Dat weet ik eigenlijk niet meer. Ik vermoed van wel, anders had ik nooit ja gezegd toen ze mij vroegen om erbij te komen. Sinds 2007 zit ik in de groep, een jaar na de Rock Rally.»

HUMO Wat heb jij bijgebracht?

Casier «Bas? (lacht) Een moeilijke vraag om te beantwoorden zonder arrogant óf overdreven nederig te klinken. Wat ik moet spelen, is technisch allemaal niet zo moeilijk, maar dat vind ik net de uitdaging: om met supersimpele, sobere partijen toch iets moois bij te brengen.»

8 Sonny & Cher: ‘500 Miles’ (1965)

Casier «De stem zegt mij niet direct iets. Een beetje dat nasale van Dylan, maar ik denk niet dat je er twee keer Dylan in gestopt zult hebben. (Na dertig seconden) En ineens wordt het The Beach Boys.»

HUMO Ik heb een bijzonder sterk vermoeden dat hier The Wrecking Crew aan het werk is, de muzikanten die in die tijd ook door The Beach Boys vaak ingeschakeld werden.

Casier «Ha, ook nog een zangeres. Klinkt een beetje als Stevie Nicks, maar die is het niet, hè?»

HUMO Je partner Noémie Wolfs heeft jullie onlangs in Humo als koppel met dit duo vergeleken.

Casier «Is dit Sonny & Cher? ‘I Got You Babe’ ken ik, maar daar stopt het dan ook.»

HUMO Vanwaar dan de vergelijking van Noémie?

Casier «Omdat we een koppel zijn dat samen muziek maakt, zeker? Ik heb ook meegeschreven aan haar plaat (het in april verschenen ‘Hunt You’, red.), en zij zingt mee op die van mij.»

HUMO Ze zei onlangs ook dat ze de geur van jouw oude instrumenten niet meer uit de slaapkamer kreeg. Waarom stonden jouw instrumenten daar, Simon? Had je een uitgebreide serenade gebracht?

Casier (lacht) «Ze staan er niet meer, ik heb nu een apart muziekkot. Maar toen ik nog in Gent woonde, stonden ze in de slaapkamer, en dat was niet zo slim. Ik heb een paar écht oude dingen die megamuf ruiken. In een repetitiehok is zo’n geur net cool, om in te slapen is het al veel minder.»

9 eels: ‘Packing Blankets’ (2000)

Casier (onmiddellijk) «Eels. Sorry, ik had nóg sneller kunnen zijn, maar ik was net een sigaret aan het opsteken (lacht). Ja, top, hè. Ik ben mega-fan, al vele jaren. Het tweede beste concert dat ik ooit gezien heb: Eels live with strings in Cirque Royal. Het beste was Portishead in het Rivierenhof, in 2012. Wat ik zo goed vind aan Eels is dat het de ene plaat pop is, de andere folk, dan weer iets met violen, of rock met alleen maar gitaren. Maar eigenlijk is het al twintig jaar hetzelfde soort liedjes. De song moet goed zijn, en al de rest is verpakking.»

HUMO Hoe hoor je hem het allerliefst?

Casier «Welja, dat met die strijkers in Cirque Royal vond ik top, maar als ik een plaat moet kiezen, ga ik waarschijnlijk voor ‘Souljacker’ of ‘Shootenanny!’. Of ‘Hombre Lobo’. Poppy en niet te rustig. Zoals hij nu live aan het spelen is, met een volledige rockband: dat doet mij het minst. Zelfs zijn trage liedjes speelt hij tegenwoordig in een rockversie. Anderzijds vind ik het wel cool dat hij dat gewoon doet.»

10 flea: Star Spangled Banner’, live voor de afscheidswedstrijd van Kobe Bryant (2016)

Casier «Dat is ‘The Star-Spangled Banner’. En iemand die Jimi Hendrix nadoet. Op bas nog wel. Wie kan dat geweest zijn? Ha, die fill: classic Flea. Wanneer heeft hij dit gedaan?»

HUMO In april, bij het afscheid van basketbalspeler Kobe Bryant. Flea is een grote fan van Kobe’s team L.A. Lakers.

Casier «Zalig.»

HUMO Er is nochtans schande van gesproken.

Casier «En toch: chic. Straf dat hij dat doet. En zoals ik al zei: het is door Flea dat ik bas ben beginnen te spelen.»

HUMO Heb je je ooit op het slappen gestort?

Casier «Tuurlijk, ik ben een bassist (lacht). Wel al heel lang niet meer gedaan. Ik heb er geen goeie basgitaar meer voor. Ik heb allemaal ouwe spullen met stokoude snaren, en om te kunnen slappen moet je kunnen resoneren. Toen ik 16 was, heb ik nog een Flea-bas gekocht, speciaal om te kunnen slappen. Maar ik heb ze verkocht, omdat ik merkte dat dat toch mijn ding niet was. Als we op tournee zijn, vind ik het wel nog altijd fijn om een muziekwinkel binnen te stappen, een zotte bas van de muur te plukken en wat te gaan slappen. Een zessnarige bas of zo, compleet van de pot gerukt, maar wel lachen. Toch niemand die mij daar kent (lacht).»