De Luisterlink met Brent Vanneste (Steak Number Eight): 'Ik heb het gevoel dat ik hier veel ga bijleren'

Omdat Steak Number Eight in 2008 de jongste winnaar van Humo’s Rock Rally ooit was, is Brent Vanneste vandaag, op de dag dat met ‘Kosmokoma’ al de vierde plaat van Steak Number Eight verschijnt (lees de bespreking hier), nog altijd maar 23 jaar.

'Bob Dylans oeuvre ken ik totaal niet, maar één van de eerste liedjes die ik heb leren spelen, was 'Knocking on Heaven's Door'. Geleerd van mijn broer'

We hebben besloten om door het muzikale universum van Vanneste te wandelen aan de hand van een luistertest, en dat baart hem lichtjes zorgen. ‘Ik vrees dat ik zwaar door de mand ga vallen. Ik ben namelijk geen typische muziekliefhebber. Ik luister wel, maar ik ga zelden op zoek. Ik ken eigenlijk alleen de dingen die toevallig op mijn pad komen.’ We klappen de laptop open en beginnen eraan.

1) Scott Walker & Sunn O))) - ‘Brando’ (‘Soused’, 2014)

Brent Vanneste (blijft heel lang stil, en schudt dan van nee) «’t Is wel de max. De stem herken ik precies. Iets nieuws?»

HUMO De zanger is Scott Walker.

Vanneste «En wie is dat misschien?»

HUMO Scott Walker, vroeger van The Walker Brothers, van ‘The Sun Ain’t Gonna Shine Any More’ en zo, is later zeer experimentele platen gaan maken.

Vanneste «Wow. Ik vind dit wel goed, hoor.»

HUMO Zijn begeleidingsband hier zou je wel moeten kennen.

Vanneste «Shining?»

HUMO Sunn O))).

Vanneste «Moh. De max! Nooit gehoord, dit. Ik heb nu al het gevoel dat ik hier veel ga bijleren. Van Sunn O))) ben ik wel fan, maar dan op mijn eigen typische manier. Er zijn simpelweg geen groepen waar ik alles van gehoord heb. Sunn O))) heb ik een paar keer live gezien en het is één van de weinige groepen die mij echt omvergeblazen hebben. Letterlijk: één keer ben ik op de grond moeten gaan liggen omdat ik er emotioneel niet goed van was geworden.»

2) Kurt Cobain - ‘And I Love Her’ (‘Montage of Heck: the Home Recordings’, 2015)

Vanneste «Het doet mij denken aan Syd Barrett, maar het is hem niet. Cool, heerlijk muziekske, goed nummer. Maar ik ken het niet.»

HUMO Het liedje is van de bekendste popgroep aller tijden.

Vanneste «The Beatles?»

HUMO Correct. Maar welke zanger horen we hier op een onlangs uitgebrachte demo-opname?

Vanneste «Ik ga hier niet beginnen gokken, forget it. Het heeft niks met Pink Floyd te maken?»

HUMO Helemaal niks. ’t Is Kurt Cobain.

Vanneste «Zot! Shit, had ik moeten kunnen horen. Ook wel even fan van geweest, van Nirvana, al heb ik ze pas leren kennen toen Cobain al dood was. Ik ben geboren in ’92: zo snel was ik er nu ook weer niet bij (lacht). ‘Nevermind’ heb ik teruggevonden tussen de cd’s van mijn broer, de enige plaat van Nirvana die ik echt ken, maar die heb ik dan ook grijsgedraaid.»

3) David Gilmour - ‘Rattle That Lock’ (‘Rattle That Lock’, 2015)

Vanneste (onmiddellijk) «De Thalys! Da’s de jingle van de tgv, een sample. (Luistert een halve minuut met een besmuikt lachje op het gezicht) Tja. Dit vind ik eerlijk gezegd niet zo goed. Wie is ’t?»

HUMO De naam van de groep waar hij deel van uitmaakt, is al gevallen.

Vanneste «Pink Floyd? De Roger?»

HUMO Den andere.

Vanneste «David Gilmour? Nee, dit doet mij niks. Maar ik hou wel van Pink Floyd, en hún nieuwe plaat vind ik wel goed (het vorig jaar verschenen ‘The Endless River’, red.). Volledig instrumentaal, op één song na. Pink Floyd dat zonder scrupules klinkt als Pink Floyd. Maar ik ben vooral fan van Syd Barrett. Van hem heb ik – denk ik – wél alles gehoord.»

HUMO Een vrij beknopt oeuvre weliswaar: twee soloplaten en eentje met Pink Floyd.

Vanneste «Nee, er is veel meer. Massa’s demo’s, die heb ik allemaal. In mijn iTunes neemt Barrett een serieuze hap geheugen in beslag.»

4) The Happy - ‘In the Blink of an Eye ’

HUMO Als je dit niet kent, mag je je schamen.

Vanneste «Oei. Ik ken het liedje… (Na tien seconden) The Happy! Oef. Met mijn zusje Janne, en mister Reinhard Vanbergen (Das Pop-gitarist en producer van ‘The Hutch’, de vorige plaat van Steak Number Eight, red.). Ze zijn bezig met een nieuw plaatje, maar ik heb er nog niet veel van gehoord.»

HUMO Vind je het ook goed, The Happy, of kun je nu niet anders dan ja zeggen?

Vanneste «Ik vind dat er op die plaat wel een paar goeie songs staan, ja. ‘Mister Black’ vind ik bijvoorbeeld een geschift nummer, echt zot. Zo zouden ze een volledige plaat moeten maken. Mijn zus is nu ook solodingetjes aan het doen, echt goeie stuff. Iets totaal anders dan Steak Number Eight, maar toch hoor je dat het mijn zus is. Die akkoordenprogressies: je voelt dat dat uit hetzelfde bloed komt. Tijdens het eerste optreden van Steak heeft ze nog meegezongen. Het heette toen nog niet Steak Number Eight, maar het waren wel allemaal dezelfde mensen. In het winkelmagazijn van de ouders van Joris Casier, onze drummer. Zijn ouders waren op vakantie geweest, en wij hadden thuis een week mogen repeteren. Toen ze terugkwamen, hebben we voor hen een concert gegeven. Mijn zus, die vier jaar jonger is, heeft toen nog een liedje van K3 gezongen, met ons als backingband.»

HUMO Steak Number Eight speelt K3?!

Vanneste (lacht) «Jawel, en er bestaan nog beelden van ook. Gelukkig op de oude pc van Joris, die hij al tien jaar niet meer heeft aangezet. Er moeten ook nog zotte beelden op staan van Joris en ik die staan mee te zingen met Slipknot, met zelfgemaakte maskers en zo.»

5) Lou Reed & Metallica - ‘Iced Honey’ (‘Lulu’, 2011)

Na de intro druk ik op pauze en vraag hem om vóór de stem is ingevallen al een gok te doen.

Vanneste (denkt na) «Ik wil Metallica zeggen, maar euh… Is ’t juist? Ik ben geen Metallica-fan. Iedereen die ik ken, heeft wel even een Metallica-fase gehad, maar ik niet. Ik geloof best dat ze goeie dingen hebben, maar gisteren hoorde ik ze toevallig nog eens op de radio voorbijkomen, en ik dacht: nu ga ik toch eens luisteren. Wat een slechte drummer is dat, vent? Op YouTube staat een filmpje met Lars Ulrich-fails, allemaal fragmenten waar hij live de mist ingaat: heel grappig, hoor. En je zou denken: in de studio moet dat toch lukken, maar zelfs op plaat heb ik bij zijn timing iets van: fuck, zeg! Ik kan echt niet snappen dat Metallica de grootste metalgroep ter wereld is. (De muziek staat intussen weer op, Lou Reed begint te zingen) Is dat die befaamde plaat met Lou Reed? Nooit naar geluisterd, nooit gedurfd (lacht). Dat die dat doen? Enfin, van Metallica snap ik het nog wel, maar Lou Reed, zo’n grote artiest. Heel rare move. En dat wordt dan zijn laatste plaat. Jammer toch.»

6) Amenra - ‘Le fils des faux’ (‘Mass III’, 2005)

Vanneste (begintmeteen met het hoofd mee te schudden) «Amenra. Van de derde plaat, ‘Mass III’. Ja, fantastische groep, hè. Als je het hebt over geloofwaardigheid… De beste groep van België. Alles klopt: de liveshows, het artwork, geweldig coole muziek. Een grote invloed. Gewoon één van de belangrijkste bands in mijn leven, ook emotioneel gezien. Ik heb ze leren kennen op mijn 15de, tijdens het verwerkingsproces na de dood van mijn broer, die ook Amenra-fan was. Een groep waar ik mij toen echt aan heb opgetrokken.»

HUMO Mag ik vragen hoe je broer overleden is?

Vanneste «Een idioot verhaal: ’s nachts op een kraan gekropen en eraf gevallen. Stomme shit. 23 was hij. De donkerste periode van mijn leven, maar Amenra stond aan mijn zijde. Toen ik ze voor het eerst hoorde, voelde ik: die gasten snappen mij. Net als bij Sun O))) heb ik van hen shows gezien waar ik echt kapot van was. We hebben op Allerheiligen nog samen een akoestische set gespeeld op het kerkhof van Kortrijk. Optredens die georganiseerd waren door de band Zinger, die zelf ook speelde in Deerlijk. Twee dagen voor de optredens is de trompettist van Zinger, Jef Six, verongelukt – samen met zijn pa omvergereden op de pechstrook – waardoor die shows plots wel iets heel heftigs kregen. Het was de bedoeling dat er maar vijftig man zou zijn, maar uiteindelijk zijn er vier- of vijfhonderd komen opdagen.»

7) Rihanna, Kanye West & Paul McCartney - ‘FourFiveSeconds’

Vanneste «Wie is dit weer? Beyoncé? Nee? Rihanna dan.»

HUMO Klopt, maar we zijn op zoek naar drie mensen. (Kanye West begint te zingen) Wie is dit?

Vanneste «Eén of andere janet, hè (lacht). Wie?»

HUMO Kanye West.

Vanneste «Ik wist niet dat die ook kon zingen. Nee, ik vind Kanye eigenlijk wel goed, maar ik had hem niet herkend. Heb je die laatste plaat van ’m gehoord? What the fuck, maat, daar staan geschifte dingen op. Heel zware elektronica, Death Grips-achtige dingen, echt maf. ‘I Am a God’: megacoole track. Ook iemand die het meent, Kanye. Ik ken alleen die laatste plaat, via onze drummer. Rihanna vind ik eigenlijk ook wel een zotte zangeres, maar dit nummer doet me weinig, al zal ik het niet afzetten.»

HUMO De derde die we zochten maar die je niet hoort zingen, is Paul McCartney.

Vanneste «Juist, ik herinner me dat hele mediaspel errond. Met die reacties van fans op Facebook: ‘Fijn dat Rihanna en Kanye een onbekende artiest een kans geven.’ (lacht) Vond ik wel grappig.»

8) Psygasus - ‘Psychedelic Pee’ (‘Earth, Teach Us Modesty’, 2014)

Vanneste (begint bij de eerste noot al te lachen) ‘Psychedelic Pee’! Psygasus (het goatranceproject van Brent met zijn broer Björn, red.), daar ben ik ook al zeker sinds mijn 14de, 15de mee bezig. Ik had voor mijn verjaardag een computer gekregen, en de gitarist van het groepje van mijn broer, Benjamin Desmet, nu bij SX, had daar muzieksoftware opgezet. Benjamin is trouwens mijn vormselpeter, grappig hè? In ieder geval: ik ben hem daar nog altijd dankbaar voor. Voor dat muziekprogramma (lacht). Tot dan had ik alleen maar gitaar gespeeld, maar ineens ging er een heel nieuwe wereld open: plots kon ik muziek máken. Opnemen! Prutsen met sequencers, beats maken: zalig! En via mijn broer ben ik in de goatrance beland. Waar ik tijdens mijn verwerkingsproces steun zocht bij Amenra, was hij in de goawereld gedoken. Hij ging dansen en zot doen om de dingen te kunnen loslaten. Hij speelde ook wat didgeridoo, en voor we het wisten hadden we een track gemaakt. En een halfjaar later speelden we met Psygasus onze eerste show. Er zijn er veel die zeggen: ‘Dat is wel iets heel anders dan Steak Number Eight, hè’, maar voor mij niet. Voor mij is dat hetzelfde gevoel.»

9) Bob Dylan - ‘Hurricane’

Vanneste (na een minuut) «Dit is Bob Dylan toch, hè? Ik wist het meteen hoor, maar ik dacht: ik ga niks stoms zeggen. Wel cool dat je dat opzet, want in tegenstelling tot wat je zou denken, is Dylan wel degelijk een invloed geweest. Zijn oeuvre ken ik totaal niet, maar één van de eerste liedjes die ik heb leren spelen, was ‘Knocking on Heaven’s Door’. Geleerd van mijn broer, die eigenlijk drummer was, maar hij kon één liedje op gitaar.»

HUMO Kun jij het nog spelen?

Vanneste «Tuurlijk dat: G-D-C, G-D-Am-G-D-C. Je eerste liedjes vergeet je niet, hè.»

HUMO Doet dit liedje je iets?

Vanneste «Toch wel, ja. Muzikaal vind ik het weliswaar niet zo interessant, maar het gaat niet zomaar aan mij voorbij. Je hoort ook weer die oprechtheid. Ik vind het ook fantastisch dat die vent blijft touren tot hij doodvalt.»

HUMO Was de gitaar meteen grote liefde bij jou?

Vanneste «Zeker. Op een rek in de garage had ik een gitaar gevonden van mijn pa, er lagen maar drie snaren op. Daar heb ik drie, vier maanden constant op liggen prutsen, one-string songs zitten schrijven. Voor Sinterklaas heb ik dat jaar een gitaar met zes snaren gekregen. Een klassieke, met nylonsnaren. Ik vond dat direct de max. Ik kon niet stoppen, het klassieke verhaal van je opsluiten in je kamertje en spelen.»

HUMO Zijn er gitaristen die je bestudeerd hebt?

Vanneste «Dat is ook weer dat raar kantje aan mij: nee (lacht). Ik heb niet echt helden naar wie ik opkijk, ik heb nooit willen spelen als iemand anders, nooit iemand anders willen zijn. Ik wilde meteen zelf muziek maken, mijn eigen ding doen. Mijn gitaarleraars werden er zot van. Ik was al meteen mijn gitaar anders aan het stemmen, dropped-D en dropped-C en zo, terwijl zij vonden dat ik eerst maar eens in de normale stemming moest leren spelen.»

10) Robert Johnson - ‘Hellhound On My Trail’ (speed adjusted)

HUMO De laatste, een strikvraag.

Vanneste «Blind Willie McTell? Nee? Ik heb vrij veel naar dit soort muziek geluisterd, maar om de één of andere reden is alleen Blind Willie McTell blijven hangen. Waarom hij? Geen idee. Ook weer die oprechtheid, zeker. Al klinken al die mannen natuurlijk wel vrij oprecht (lacht). Is dit die gast die maar drie vingers had?»

HUMO Deze had er zes, aan elke hand. Robert Johnson. Recent heeft men blijkbaar ontdekt dat zijn opnames destijds op te hoge snelheid zijn uitgebracht, waardoor zijn gitaarspel nog duivelser klonk dan het eigenlijk was. Hier hoorde je hem – niemand weet het echter zeker – op de vermoedelijk juiste snelheid.

Vanneste «Zot verhaal. Cis, onze gitarist, is de bluesman bij ons in de groep. Eigenlijk is hij een bluesgitarist die toevallig bij een metalband speelt. Ik heb in mijn computer altijd wel een playlist met vroege blues zitten, voor in hotelkamers, omdat het de enige muziek is die goed klinkt uit een laptop.»

»Nog ééntje? Nee, is ’t gedaan? Shit, dat was niet veel zaaks zeker, hoeveel op 10? Of ging het daar niet om?»

HUMO Daar ging het niet om, bedankt voor het luisteren.

undefined

In onze gloednieuwe serie De Luisterlink mocht de zoetgevooisde Brent Vanneste, frontman van Steak Number Eight, zijn zeg doen over een aantal nummers die Onze Man zo uit zijn laptop tevoorschijn toverde. Beluister ze hieronder!

undefined