De mailbox van Arnon Grunberg: 'De Schwarzenegger van North Dakota'

Is dit niet wat u vroeger riep? Dat België een 'failed state' was?

Waarde Bart De Wever,

Toen ik in Der Spiegel las dat u één van de machtigste mannen in de Belgische politiek was, concludeerde ik dat ik u hoognodig weer eens moest schrijven. Het heeft immers geen zin je tijd te verspillen met machteloze politici, dat is net zoiets als met blinden en mankepoten een voetbalwedstrijd willen winnen. Waarmee hopelijk meteen is vastgesteld dat ik niets tegen blinden en mankepoten heb en dus ook niets tegen machteloze politici.

En ik hoop ook dat Der Spiegel er niet naast zit. Dus dat goed geïnformeerde Vlamingen nu niet tegen me gaan roepen: ‘Welnee, De Wever is uitgerangeerd.’

De tweede keer dat ik na Brussel aan u moest denken – na Brussel klinkt nu nog als ‘na Stalingrad’, binnenkort moet je het uitleggen, maar de eerste acht weken kan het nog – was toen Simon Kuper, een journalist die veel over voetbal schrijft, een tweet verstuurde met de volgende tekst: ‘Bel-gium is a failed state and a safe haven for terrorists. Is there a case for military occupation?’

U spreekt uw talen. U weet wat dit bekent en ik dacht meteen: is dit niet wat u vroeger riep? Dat België een ‘failed state’ was?

Toen ik u nog met enige interesse volgde, riep u dat volgens mij met de passie van een jonge krijger. Ik geef het toe, ik ben u uit het oog verloren zoals je een geliefde uit het oog verliest. Je neemt je voor elkaar regelmatig te blijven zien, maar in de praktijk blijkt het moeilijk.

Ik geef ook toe, u hebt nooit geroepen dat buitenlandse mogendheden België moeten bezetten om aan de wetteloosheid en de anarchie aldaar een eind te maken. Maar u hebt wel gepleit voor het zachtjes laten inslapen van de Belgische staat, en of er werkelijk zoveel verschil bestaat tussen een vriendelijke buitenlandse interventie en zachtjes laten inslapen?

In de tijden van de Sovjet-Unie klonk het als ik me niet vergis zo: ‘Onze Hongaarse broeders en zusters hebben het dappere Rode Leger gevraagd Hongarije te zuiveren van neofascisten.’

In het Amerika van Trump zou het ongeveer zo klinken: ‘Onze Belgische broeders en zusters hebben ons gevraagd de orde te herstellen in deze Europese dwergstaat. In onze oneindige goedheid en omdat onze Bel-gische broeders en zusters hebben gezworen dat de kosten van de invasie geheel voor rekening van de Belgische belastingbetaler zijn, heb ik het Amerikaanse leger opdracht gegeven het NAVO-hoofdkwartier te ontzetten. Vanaf heden is België ‘territory of the United States.’’

Ik denk overigens niet dat Trump president van de VS wordt, maar als Europa uit elkaar valt, lijkt aansluiting bij de Verenigde Staten me een wijze stap. U als machtigste politicus van België kan daar alvast over nadenken en dan kunnen Vlaanderen en Wallonië zoiets worden als North en South Dakota. U neemt het me niet kwalijk dat ik Vlaanderen met North Dakota vergelijk? Ik ben er nog nooit geweest, maar als u tussen uw drukke werkzaamheden tijd hebt, neem ik u gaarne mee naar North Dakota. Het wordt niet alleen tijd voor een rendez-vous, het is zaak dat intimiteit tussen ons gaat ontstaan die een week of drie zal voortduren. Je moet niet overdrijven, als je toenadering tot de machtigste politicus van België zoekt, moet je je plaats kennen. Meer dan drie weken intimiteit zal er niet inzitten. En daar heb ik alle begrip voor.

Voor de duidelijkheid, Nederland zou ik willen vergelijken met een dor stukje Texas of op zijn best met Alabama. Dus u hoeft zich niet beledigd te voelen of te denken dat een Nederlander u probeert te kleineren. Geenszins.

In NRC Handelsblad las ik dat u had gezegd: ‘Ik word hier razend van.’ Ik moest drie keer lezen om te ontdekken waar u precies razend van werd, en ik begrijp goed dat er voor iemand als u tegenwoordig veel is om razend van te worden.

Sterker nog, een populaire politicus in Europa is iemand die er zijn werk van heeft gemaakt razend te worden en razend te blijven.

Maar u werd razend dat de ambulance waarin Abdeslam vervoerd werd, bekogeld werd met stenen. Uw razernij komt in vertaling ongeveer hierop neer: Je geeft ze de verzorgingsstaat en ze bekogelen ons met stenen.

Er zijn tegenwoordig inderdaad veel mensen die vinden dat de verzorgingsstaat met dankbetuigingen en onderdanigheid gepaard dient te gaan, zeker voor mensen met een zoals dat heet andere culturele afkomst.

Een beetje zoals het vroeger in de kerk ging. Eerst even bidden en desnoods je laten misbruiken en dan wat soep krijgen om je maag mee te vullen.

Nee, er is een hoop ondankbaarheid in de wereld. Iedereen die niet misbruikt is door de pastoor of andere kerkelijke werknemers zou dankbaar mogen zijn, en toch zijn ze het niet.

Hoe wordt men de machtigste Belgische politicus en hoe blijft men dat? Dat zijn zo ongeveer de vragen die ik met u in North Dakota wil bespreken.

En dan ga ik van u de machtigste man van North Dakota maken. Jawel, de Schwarzenegger van North Dakota. Maar dan succesvoller.

Geef toe, België is te klein voor u. Wat zo’n Oostenrijkse krachtpatser kan, kunt u beter. Go east, young man.

Als altijd

Arnon Grunberg