De mailbox van Arnon Grunberg: 'Te laat geboren voor het Oostfront'

Ik kan me voor-stellen dat het geen pretje is om zoon van een collaborateur te zijn

'Ik kan me voor-stellen dat het geen pretje is om zoon van een collaborateur te zijn'

Het is te danken aan De Standaard die mij elke dag verblijdt met een mail over het laatste nieuws in België en de rest van de wereld dat ik van uw bestaan op de hoogte werd gebracht. Op 16 december las ik: ‘Joodse gemeenschap woedend op Canvas na uitspraken over Joden.’ Nu zijn er voor mensen in het algemeen en Joden in het bijzonder genoeg redenen om boos te zijn – ik ben overigens geen fan van de woede – maar waarom op Canvas?

Nu bleek die woede op Canvas achteraf mee te vallen, maar het ging om u. U noemde Joden ‘parasieten’ en u beweerde antisemitisch zijn ‘maar niet virulent, hoor.’

Ik wil u om te beginnen danken voor uw eerlijkheid. Het probleem met antisemieten en racisten is dat ze tegenwoordig doorgaans ontkennen dat ze het zijn. Ze beginnen meestal zo: ‘Ik ben niet racistisch hoor, maar je mag toch nog wel zeggen dat...’

Een verademing om eindelijk een echte antisemiet tegen te komen. Eentje die het van zichzelf weet. Genezing begint met zelfinzicht. Overigens schrijf ik dit als mens, Jood en parasiet. Als u een parasiet in mij wenst te zien, vereist de beleefdheid om het parasietje in mij naar buiten te laten.

De dichteres Charlotte Van den Broeck – ze is voor zover ik weet niet Joods en dus geen parasiet, ik raad u haar niet-parasitaire gedichten van harte aan – had mij op een besneeuwde avond in Gent al verteld over een tv-serie in Vlaanderen over collaboratie die zoveel zou losmaken.

Nu dacht ik, en misschien blijkt daaruit dat ik meer Nederlander ben dan ik zou willen, dat het thema collaboratie voorbij was. In Nederland krijg je daar volgens mij de handen niet meer voor op elkaar. Elders mag de erfenis van de Tweede Wereldoorlog voortwoekeren, in Nederland zijn ze er klaar mee.

Complicerende factor is natuurlijk dat collaboratie en de Vlaamse zaak zo nauw met elkaar verbonden zijn, ik zeg dit als niet-Belg. Zoals je niet-parasitaire gedichten hebt, zo heb je niet-Belgen.

undefined

Overigens las ik net dat de Nederlandse nationalist Baudet op de IJzerwake in Vlaanderen had gesproken. Ik wil me niet veel met het Vlaamse nationalisme bemoeien – ik heb aan het Nederlandse nationalisme heden ten dage mijn handen vol – maar als ik het goed begrijp, is de IJzerwake een manifestatie waar vaderlandsliefde en collaboratie een kruisverband met elkaar zijn aangegaan. Dat vat de figuur Baudet goed samen. Vaderlandsliefde en collaboratie. Baudet lijkt het te betreuren dat hij te laat is geboren om actief mee te hebben kunnen vechten aan het Oostfront, maar misschien had hij toen ook al op het laatste moment de voorkeur gegeven aan pianospel voor Seyss-Inquart.

Enfin, ik begrijp dat u de zoon bent van Reimond Tollenaere, propagandaleider van het Vlaams Nationaal Verbond, volgens De Standaard ‘zwarter dan zwart’. Uw vader sneuvelde aan het Oostfront in 1942 en in een interview met wederom De Standaard van 28 oktober 2017 verklaarde u: ‘Ik kan me niet indenken dat Hitler een crimineel was.’ Ook noemde u zichzelf ‘een democraat, maar toch met mate.’

U bent net zoveel democraat als dat u antisemiet bent. U suggereerde nog dat in Auschwitz aan geschiedvervalsing wordt gedaan en u sprak: ‘Ik ben niet voor de Joden, zoals ik ook niet voor de negers was.’ Daarvoor had u al aangegeven dat u het apartheidsregime in Zuid-Afrika een tijdje had gesteund.

Het interessante aan uw casus vind ik dat tegenwoordig, vooral in Nederland maar vermoedelijk ook elders, wordt gedaan alsof antisemitisme een probleem is dat Marokkanen, Turken, Tunesiërs et cetera mee hebben genomen naar Europa. Alsof er nooit antisemitisme in Europa was geweest tot de eerste Marokkaan voet op Europese bodem zette. Een ingenieuze strategie die bedoeld is om het verleden van de witte Europeaan schoon te wassen én die tegelijkertijd kan worden ingezet om de zogenaamde nieuwkomer mee in de hoek te drijven als potentiële terrorist en antisemiet.

Maar u, de blanke antisemiet, komt ons eraan herinneren hoezeer het antisemitisme een Europese uitvinding was en met welke gretigheid de Baudetjes van toen dat antisemitisme hebben omarmd.

U brengt trouwens begrip op voor dat virulente antisemitisme van de Duitsers: Joden zouden de winkels van de Duitsers hebben overgenomen. Voor de antisemiet kan de Jood het nooit goed doen. Is hij succesvol, dan moet hij worden doodgeslagen uit rancune. Is hij dat niet, dan moet hij worden doodgeslagen omdat hij een parasiet is.

U zegt in De Standaard over collaboratie en Vlaams nationalisme: ‘Je kan tegen België zijn, maar er bestaan andere manieren.’

Aan wie hebt u een grotere hekel? Aan de Belg of aan de Jood? Eerlijk zeggen.

En zou ik eens een weekje bij u mogen logeren, als journalistiek project? Om over u te schrijven? Joodse parasiet op bezoek bij niet-virulente antisemiet.

Ik kan me voorstellen dat het geen pretje is om zoon van een collaborateur te zijn.

Wat denkt u van dit idee? Ik wil liever niet worden doodgeslagen, ook niet op niet-virulente wijze. Verder vermoed ik dat we het wel een weekje met elkaar uithouden.

Hebt u een logeerkamer?

In afwachting van uw antwoord.

Uw niet-virulente parasiet

Arnon »