25 jaar canvas
De meest geliefde netmanager en het zonderlingste personage: ‘Prikkelbare cactus’
CANVAS IS JARIG!
Het felst gemiste programma en de meeste ophef: ‘Zeventien fouten’
De eerste Ha! van Humo en de opmerkelijkste comeback: ‘Nog niet seniel’
De goorste anekdote van ‘Neveneffecten’: ‘Jelle spurtte kokhalzend naar het toilet, terwijl wij over de grond rolden van het lachen’
Het hartverwarmendste programma en de memorabelste uitzending: ‘Foei, Lady Gaga’
De eerste woorden en nog eens het beste programma: ‘Ter plekke verzonnen’
De meest geliefde netmanager: Reinhilde Weyns
Wie de beste netmanager uit een kwarteeuw Canvas is, dat is een vraag waarover tv-historici zich over honderd jaar maar eens moeten buigen. Maar de meest geliefde netmanager zal wel Reinhilde Weyns zijn, iemand aan wie zowat iedereen die we belden voor deze reeks warme herinneringen overhoudt. Nochtans heeft ze niet lang aan het hoofd van de zender gestaan: begin 2016 volgde ze Paul Peyskens op en eind 2017 legde ze haar functie neer – tussen 2007 en 2012 was ze wel al adjunct-netmanager geweest. Intussen werkt ze niet meer bij de openbare omroep, maar is ze directeur van de kunstschool RITCS in Brussel.
HUMO Proficiat met je bekroning. Opmerkelijk, aangezien je nog geen twee jaar netmanager bent geweest.
REINHILDE WEYNS «Wellicht het kortst van iedereen die Canvas heeft geleid, ja. Maar het was een intense periode, waarin ik met een erg gedreven ploeg heb samengewerkt. Ik kijk er ook met warme gevoelens op terug en… (lang stil) Sorry, eerlijk gezegd heb ik niet veel zin in dit gesprek. Ik heb ook getwijfeld of ik het niet gewoon zou afzeggen. Er is op dit moment (we spreken elkaar de dag nadat bij de VRT vijftig mensen zijn ontslagen, vooral bij Canvas en Eén, red.) totaal geen reden om vrolijk terug te blikken. Ik heb eerder het gevoel dat ik een grafrede moet houden.»
HUMO Zie je het zo somber in?
WEYNS «Er lijkt vandaag geen groot draagvlak meer voor een openbare omroep, en er wordt ook nauwelijks een debat over gevoerd. Toen ik als netmanager werkte, werd elk woord dat ik zei en alles wat ik deed onder een vergrootglas gelegd in de media. Nu heeft niemand het nog over het belang van een zender als Canvas. Terwijl dat een unieke plek is, één waar je risico’s kunt nemen en kunt nuanceren en duiden. Dat kan nog altijd, maar de mogelijkheden worden almaar kleiner. Onder de druk van de digitalisering, de eis om future-proof te zijn, de multi-inzetbaarheid en nog vele andere buzz words wordt de essentie weggedrukt en voltrekt zich een verschraling en een verarming. Dat er mensen ontslagen moeten worden, kan altijd gebeuren, maar in de context van een bedrijfsmatig discours lijkt dat een zekerheid.»
HUMO Je bent de meest geliefde netmanager, maar ook de laatste. In 2018, enkele maanden na je vertrek, kreeg Olivier Goris, toen nethoofd van Eén, de leiding over beide zenders.
WEYNS «Dat was een dieptepunt. Niemand weet wat de positie van netmanager precies inhoudt, maar je doet héél veel met een kleine ploeg. Ik heb me 150 procent gegeven, ik was oprecht erg begaan met die zender. Als ik dan zie dat ik niet eens word vervangen... Ik kon alleen maar vaststellen dat mijn werk en Canvas blijkbaar minder belangrijk waren, en dat is nog altijd zo. Als ik de zender iets mag toewensen voor de 25ste verjaardag, dan wel dat er over 25 jaar nog altijd een Canvas bestaat.»
LEES OOK:
Ex-VRT-gezichten over ‘bijltjesdag’: ‘De andere zenders zullen er wel bij varen’
Het zonderlingste personage: Plantman uit ‘Kijk eens op de doos’
In de – lang vervlogen – tijd dat alles kon en mocht op Canvas, tekende wijlen Humo’s (pdw) voor wonderlijke comedyseries als ‘De vloek van Vlimovost’, ‘SPAM’ en ‘Kijk eens op de doos’. Misschien wel het buitenissigste personage uit die (toch al niet erg doordeweekse) laatste reeks was Plantman, een door Damiaan De Schrijver vertolkte tuinder die – simpele ideeën zijn soms de beste – met zijn planten praatte.
DAMIAAN DE SCHRIJVER «Ik kan me het allereerste idee nog herinneren waar (pdw) mee kwam aanzetten: Plantman, ik dus, stond als vogelverschrikker op een akker, waarop de lachband startte. En dan kwam de tekst: ‘Ja, lach maar. Maar heb je al één vogel gezien?’ Mannekes, dacht ik, is dat alles? Om maar te zeggen: overdreven enthousiast was ik in het prille begin niet.
»Maar een paar weken later zijn we met een kleine ploeg naar een tuincentrum getrokken, met twee of drie korte scenario’s van (pdw) in de achterzak, en daar buitelden de ideeën over mekaar heen. Kwam ik voorbij een cactus, dan ging het van ‘Waarom zo prikkelbaar, man?’ Tegen een grote boom die naast een kleine stond, zei ik: ‘Ik ben even weg. Goed op de kleine letten, hè?’ En aan een wat triest ogende azalea vroeg ik: ‘Wil jij ook eens op tv komen, vriend?’ Waarop ik die azalea met pot en al op een tv-toestel zette. Ik denk dat ik op die dag zo wel dertig of veertig jokes heb verzonnen, die we stuk voor stuk hebben opgenomen – uiteraard zijn er wel veel van gesneuveld.»
HUMO Het publiek was, om het zacht uit te drukken, niet echt mee met de humor van Plantman, en die van ‘Kijk eens op de doos’ in het algemeen.
DE SCHRIJVER «Dat mag je wel zeggen, ja. Ik herinner me dat ik vaak agressief werd bejegend op trein, tram en bus: ‘Denken jullie nu echt dat dat om te lachen is, of wat?’ Tja, de veelal pointeloze humor van (pdw) was niet op Vlaamse, maar op Britse leest geschoeid, en de mensen waren dat in 2002 nog niet gewend. De meeste grappen waren ook geen binnenkoppers. En de andere werden eenvoudigweg niet binnengekopt (lacht).
»Het gekke is wel: nu, twintig jaar later, word ik nog altijd over Plantman aangesproken, maar dan in positieve zin. ‘Plantman,’ zeggen de mensen me dan, ‘dát was nog eens plezant.’»
Bekijk hier een fragment uit ‘Kijk eens op de doos ‘ met Plantman
