‘De minzamen’ bevat enkele diepzinnige passages, maar om er echt van te kunnen genieten is affiniteit met mystiek wel vereist

Professor Remi was al de hoofdrolspeler in Koen Peeters’ gelauwerde roman ‘De mensengenezer’. In zijn nieuwe roman ‘De minzamen’ speelt de antropoloog, die is gebaseerd op de recent overleden Renaat Devisch, opnieuw de hoofdrol. Waar in ‘De mensengenezer’ de coming of age van Remi het verhaal stuwde, zendt de hoogbejaarde Remi nu schrijver Paul uit om ‘minzamen’ te ontmoeten. De priesters, zieners en psychologen helpen als goedhartige en vaardige verloskundigen mensen om te gaan met ‘onze sterfelijkheid, toeval en noodlot, het kwaad en het geweld, en alle gevoelens en stemmingen die ons daaromtrent beheksen’.

Om de minzamen scherper in beeld te brengen, contrasteert Peeters hen onder anderen met een charlatan en een geldbeluste kunsthandelaar. Zo vormt deze roman een karakterstudie van de minzamen en een verkenning van het menselijk gevoelsleven. Esoterisch wordt het gelukkig niet, dankzij Peeters’ heldere en krachtige zinnen.

Gestaag, zonder veel wendingen, drijft Remi verder weg van het leven, terwijl hij zijn kennis over de Congolese Yaka-cultuur en het geloof in ‘krachtvoorwerpen’ doorgeeft aan de sceptische Paul. De roman bevat diepzinnige passages, zoals Remi’s theorie over de mensheid, maar om er echt van te kunnen genieten is enige affiniteit met mystiek vereist.