ex-mol en winnaarLennart Driesen en Annelotte De Brandt
‘De mol’-kandidaten: ‘Een slechte casting, zoals gezegd wordt over Philippe, daar geloof ik niet in. Het ís heftig’
Behoudens alweer een breuk, spierscheur of onfortuinlijk getimede komeetinslag, is het straks dan toch zover: de finale van het tiende seizoen van ‘De mol’. Het jubeljaar had soms meer weg van een annus horribilis, met twee kandidaten die geblesseerd uitvielen en één mol die het loden gewicht van zijn ambt niet meer getild kreeg. Maar de finale – uitzonderlijk in Paleis 12 – belooft veel goed te maken.
Voor de finale van dit uitentreuren getergde, maar niet minder feestelijke tiende seizoen, zijn alle ogen gericht op Paleis 12. Ter gelegenheid van het jubileum staat daar immers Iets Groots te gebeuren: voor het eerst in de geschiedenis van ‘De mol’ wordt de finale níét op locatie gespeeld, maar zal de mol pas ontmaskerd worden in België, en wel voor een livepubliek.
Lennart Driesen: ‘Huilen met de hond’
Hoe de finale in zijn werk gaat, en aan welke opdrachten de finalisten zich in Paleis 12 moeten wagen, weet niemand. Dan maar even polsen bij Lennart Driesen, als emeritus mol van het vorige seizoen straks één van de eregasten in Brussel.
LENNART DRIESEN «Er zal een rode loper zijn, maar meer weet ik ook niet.»
HUMO Jammer. Welke gedachten kwamen er als ex-mol in je op toen je Philippe halfweg het seizoen zag vertrekken?
DRIESEN «Ik schrok erg toen ik het nieuws vernam, maar ik heb de aflevering niet live gezien.
»Ik ben opvoeder en had die nacht permanentie. Woestijnvis had me gevraagd om die avond in ‘Café De mol’ te zitten, met de waarschuwing dat er iets belangrijks zou gebeuren, maar ik kon mijn shift helaas niet meer wisselen. De hele avond bleven de berichten maar binnenkomen op mijn gsm, zonder dat ik wist wat er gebeurd was. Na halfelf, toen de kinderen in bed lagen, heb ik uiteindelijk een computer gevonden waarop ik alles kon inhalen.»
HUMO Begreep je wat Philippe doormaakte? De rol van mol leek jou wel op het lijf geschreven. Je bleef tot aan het einde onder de radar, ogenschijnlijk moeiteloos en vol zelfvertrouwen.
DRIESEN «En toch waren er meer dan genoeg momenten waarop ook ik het moeilijk had, hoor. Mijn voorgangers hebben het al vaker gezegd: als mol hoor je inderdaad nergens bij. Je bent geen echte deelnemer zoals de andere, maar je kunt ook niet terecht bij de crew. Elke dag liegen en bedriegen, dat vergt veel van een mens.»
HUMO En dan begon het geweten te knagen?
DRIESEN «Misschien was het dat, ja. Normaal heb ik daar niet zoveel last van, maar vooral tegenover de mannen met wie ik goed overeenkwam, voelde ik soms wroeging. ’s Avonds in bed voelde ik me toch een beetje een bedrieger. Zulke mensen met een gouden hart, en die hou je dan voor de gek.
»Op een avond was er weer eens een proef faliekant mislukt, en was de sfeer merkbaar grimmig geworden. Er was een hevige discussie geweest, die gelukkig snel uitgepraat werd, maar het idee dat ik de schuldige was, werd me op een bepaald moment te zwaar. Er moest iemand met Isidoor gaan wandelen, de hond die ons vergezelde op onze reis, en toen heb ik me snel opgegeven. Buiten ben ik beginnen te huilen. Normaal had ik blij moeten zijn – ‘Wéér een opdracht mislukt!’ Maar op die stillere momenten overviel het me: waar ben ik eigenlijk mee bezig?»
HUMO En ook dat moet je verborgen weten te houden voor de anderen.
DRIESEN «Na die wandeling kwam ik bij het hotel aan en liep ik iemand van de filmploeg tegen het lijf. Die zag het al van ver aan mijn gezicht. ‘Oei, Lennart, wat scheelt er?’ ‘Laat me maar,’ zei ik, ik was te bang dat ik weer zou beginnen te huilen, en ik moest dringend terug naar de groep. Een slechte casting, zoals her en der gezegd werd over Philippe, daar geloof ik dus niet in. Het ís heftig.»
HUMO Wat vond je van de samenstelling van de groep dit seizoen?
DRIESEN «Ik heb dit jaar op een andere manier naar het programma gekeken. Waarschijnlijk omdat ik nu weet wat het is om mee te doen, maar het is ook gewoon een raar seizoen geweest, hè? Drie kandidaten die het spel moesten verlaten zonder eliminatie: dat is veel. Maar toch vet hoe de makers er ondanks alles toch een mooi seizoen van hebben gemaakt.
»Wat de groep betreft, zie ik veel types die in de onze niet hadden misstaan. Zo’n droge appel als Yens, bijvoorbeeld. Hadden ze het aan mij gevraagd om nog een keertje mee te gaan, dan had ik dat niet erg gevonden.»
HUMO Geen jaloezie gevoeld tijdens het kijken?
DRIESEN «Dat kan ik niet ontkennen (lacht). Bij ons was het ‘maar’ Duitsland, en dan steken die beelden van de Canarische Eilanden je natuurlijk wel de ogen uit. In Duitsland hebben we ook wel mooie streken gezien, maar duikproeven in een azuurblauwe zee hebben we niet gehad (lacht).»
HUMO Ga je als ex-mol vanzelf op zoek naar manieren om zo’n proef te saboteren? Zelfs al zit je thuis in de zetel?
DRIESEN «Ja. Ik zit ook voortdurend te kijken waar iedereen zich bevindt tijdens een opdracht: ik probeer altijd te weten te komen wat de beste plaats is van waaruit je kunt saboteren, om zo de mol te vinden. Maar ik geef toe, helemaal waterdicht is dat niet. Zo was ik er eerst van overtuigd dat Bert de mol was. Die zat volgens mij altijd op de juiste plaats om een proef de nek om te wringen. Tunnelvisie, hè.»
HUMO Niet dus, zo bleek halfweg.
DRIESEN «Ik had het zelfs twee keer fout: na het vertrek van Philippe had ik wéér op Bert gegokt als nieuwe mol. Maar uitgerekend hij ging eruit in de volgende aflevering. Sindsdien ben ik gestopt met zoeken.»
Annelotte De Brandt: ‘Party trick’
Annelotte De Brandt ving aan het eind van de vorige jaargang met Lennart misschien wel de glibberigste mol ooit, en hield daar twéé prijzen aan over: de inhoud van de groepspot en de teckel Isidoor – de mascotte van de groep, tevens het bewijs dat niet ál wat laag bij de grond is, ook mol is.
HUMO Hoe gaat het nog met jou, en ook: met Isidoor?
ANNELOTTE DE BRANDT «Het belangrijkste eerst natuurlijk (lacht). Isidoor stelt het wel, hij leeft nog altijd zijn beste leven als mijn huisdier. Hij wordt deze zomer negen jaar. En met mij: ook ça va.»
HUMO Isidoors rol in het vorige seizoen kwam neer op: op het juiste moment op een rode knop duwen. Dat moesten jullie hem aanleren. Kan hij het nog?
DE BRANDT «Je zou denken van niet, maar hij is er alleen maar beter in geworden. Ik heb thuis ook echt een rode knop staan, in de kast in de eetkamer. Als ik die tevoorschijn haal, hoef ik zelfs geen commando meer te geven: Isidoor stapt er resoluut naartoe en gaat er met beide poten op staan. Het is het enige kunstje dat hij zo vlot kan. Ik laat het hem soms doen op speciale gelegenheden, als een party trick.»
HUMO Als winnares van ‘De mol’ besloot je vorig jaar pas tien minuten vóór de finale om alles op Lennart in te zetten. Naar verluidt was het zijn lichaamstaal die je daartoe inspireerde. Leg uit.
DE BRANDT «Vóór de opname van de finale zaten we samen iets te eten – Italiaans, weet ik nog – en daar viel het me op dat, hoewel iedereen gespannen aan tafel zat, bij Lennart een ánder soort spanning speelde. Alsof er al een beetje opluchting begon door te sijpelen bij hem, omdat hij er bijna van af was. Bij Sven zag ik iets anders: die liep te ijsberen, rookte de ene sigaret na de andere… In hem herkende ik mijn eigen nervositeit, het soort dat je voelt als deelnemer. Toen besloot ik alles om te gooien, want tot dan wilde ik voor Sven gaan als mol. Dat heb ik ook gezegd voor de camera, in het interviewtje voor de finale.»
HUMO Als kijker dreig je dat soms te vergeten: het spel blijft doorgaan nadat de camera’s uitgeschakeld zijn.
DE BRANDT «En soms gebeurt net op die momenten iets wat kandidaten stuurt in hun keuzes. Doordat Philippe zich had versproken in zijn slaap, liep hij plots bij Bert in de kijker.»
HUMO Heb jij dit jaar bij iemand verdachte lichaamstaal opgemerkt?
DE BRANDT «Nee. Jammer, hè (lacht). Maar ik betrap mezelf erop dat ik de mol probeer te zoeken aan de hand van wat Lennart gedaan zou hebben. Zoals toen Yens bij de schietproef kon kiezen tussen geld of pasvragen – de groep of persoonlijk gewin – en voor het geld koos. Natuurlijk lijkt het dan alsof hij voor de groep speelt, maar toch is dat volgens mij net wat de mol had gedaan. Je mag niet vergeten dat, als zijn poging mislukt was, dat geld niet alleen in rook was opgegaan, maar ook zou worden afgetrokken van de groepspot. Ideaal dus voor de mol. En iets wat Lennart volgens mij óók had gedaan.»
HUMO Jij komt aan de bak als talent acquisition manager. Is dat headhunten?
DE BRANDT «Kortweg gezegd, ja. Maar ik verander binnenkort van job, dus die titel verandert wellicht.»
HUMO Heeft een headhunter geen voetje voor als de mol doorgrond moet worden?
DE BRANDT «Misschien wel. Ik was al de derde recruiter in de finale van ‘De mol’ – in de seizoenen voor mij waren ook Baha en Bas al zover geraakt. Ik denk niet dat dat toeval is. In deze job ontwikkel je de vaardigheid om heel goed te onthouden wat mensen over zichzelf vertellen. Dat kwam goed van pas, want ik was niet het soort kandidaat dat voortdurend dingen zat te noteren in een molboekje.»
HUMO Had jij Philippe door als mol?
DE BRANDT «Ik had hem wel als verdachte, ja. Op een bepaald moment hoorde je in een aflevering de vervormde stem van de mol bevestiging vragen aan de crew, of hij het zeker goed gedaan had. ‘Allee, dat kan toch niemand anders zijn dan Philippe?’ zei ik toen. Ik hoorde iemand die een onzeker kantje had, en dat zag ik wel in hem.»
HUMO Het is een ‘De mol’-editie van stukken en brokken geworden. Wat was het ingrijpendste lichamelijke ongemak dat jij aan je deelname hebt overgehouden?
DE BRANDT «Aan de allereerste proef in het uitgeregende maïsveld heb ik een zware verkoudheid overgehouden. Zeker anderhalve week heb ik met een hoest rondgelopen: geen cadeau in een seizoen van ‘De mol’ waar iedereen er als de dood voor was om corona in de groep binnen te brengen.
»En dan was er nog iets lulligs: een ontsteking aan mijn pols, door aldoor de bench van Isidoor mee te slepen. En Isidoor was met een parasiet thuisgekomen, maar dat viel nog mee.»
HUMO Door het doortastende optreden van Lennart werd jullie groepspot de laagste in de geschiedenis van ‘De mol’. Maar 18.000 euro is ook niet mis. Wat heb je gedaan met het geld?
DE BRANDT «Wel, ik kan je zeggen dat een hond als huisdier erg duur blijkt te zijn (lacht). Vooral als alleenstaande. Maar ik heb woord gehouden, en ik heb al hier en daar geld gestort voor een goed doel. Ik ben ook nog altijd van plan om te doneren aan de instelling waar Lennart opvoeder is. Ze willen nieuwe fietsen aankopen, en ik had gezegd dat ik zou helpen. En daarnaast hoop ik ooit te kunnen investeren in een eigen huis.»
HUMO Op een oververhitte huizenmarkt is de pot inderdaad mooi meegenomen.
DE BRANDT «Het helpt een béétje. Ik zal nog een paar keer moeten meedoen, denk ik.»
