De nutteloze vlucht van Róisín Murphy: 'Naakt wordt steeds meer een optie'

Geen discokikker die zich de tijd nog herinnert dat Róisín Murphy er níét was: sinds haar comeback in 2015 bracht de rosse/blonde/brunette van Moloko met ‘Hairless Toys’ en ‘Take Her up to Monto’ al twee goeie platen uit, en in de herfst komt er alweer nieuw werk – alleen over de verpakking wordt nog nagedacht. Als we haar opbellen, is ze haar outfits voor het Cactus Festival aan het uitzoeken.

'Ik hoor mijn nummers overal ter wereld te pas en te onpas opduiken'

HUMO De laatste keer dat ik je zag, op Pukkelpop vorig jaar, bracht je een banjoversie van ‘Overpowered’. Wie voor de hits kwam – of toch de stampende versies van de hits – was eraan voor de moeite.

Róisín Murphy «Zoek vooral geen statement achter die banjo. Onze gitarist kwam daarmee af, en er is altijd iets banjoachtigs geweest aan de melodie van ‘Overpowered’. Het is zeker niet zo dat we niks willen spelen dat ‘te gemakkelijk’ is, of dat we geen hits willen brengen. Als je een plaat uit hebt, dan wil je dat de set die periode in je leven weergeeft, maar je moet je publiek ook wat uit je back catalogue geven. En in mijn geval komt daar ook de back catalogue van Moloko bij – ik heb intussen een pak platen én periodes, en dus moet ik harde keuzes maken. Ik zit zeker nooit te denken: ‘Nu ga ik eens een setlist samenstellen waarop de mensen zich níét zullen amuseren.’»

HUMO ‘Take Her up to Monto’ (2016) en de voorganger ‘Hairless Toys’ (2015) waren in wezen twee afleveringen van één dubbelelpee. Werk je intussen aan een compleet nieuwe plaat?

Murphy «Ja. Meer nog: in de herfst komt er al een nieuwe release. Het wordt club music, maar ik ben nog niet zeker of ik het als een elpee wil verpakken. Ik ben heel hard op zoek naar andere manieren om mijn muziek uit te brengen. Misschien wordt het wel een serie twelve inches. Ik zal video’s inblikken, interviews geven, fotoshoots doen... alle reguliere dingen die bij een release horen. Ik wil alleen de verpakking veranderen.»

HUMO Je speelde onlangs op Ibiza in de club Pacha, die z’n 50ste verjaardag vierde. Kom je ook op Ibiza als je er niet moet spelen?

Murphy «Ik zeg altijd dat ik nooit meer terugkeer, maar toch word ik er altijd weer naartoe gezogen. Mijn partner, met wie ik nu zes jaar samen ben (de Italiaanse producer Sebastiano Properzi, met wie Murphy een zoontje kreeg, red.), heeft een huis op Ibiza. Ik zat op Ibiza toen ik zwanger was, en nu verblijf ik er vaak met de twee kinderen. Dat is aangenaam, zeker. Maar Ibiza is veel veranderd, zelfs in de korte periode – ongeveer twintig jaar – dat ik er kom.»

undefined

HUMO Te veel Nederlanders?

Murphy «Te veel Italianen, te veel Amerikanen, te veel Russen, te veel van iedereen. Alleen magie vind je er steeds minder. Je kunt in het noorden wel stilte vinden, maar daar wonen exceptioneel rijke mensen, je kunt die moeilijk nog hippies noemen. Nu klink ik als een oude moeder (imiteert oudevrouwtjesstem): ‘You’re not a real hippy!’ Ik ga volgende week op vakantie naar Menorca: geen clubs, alleen stilte. We zullen zien...

»Wat me op Ibiza het meest is gaan storen, is die loungemuziek overal. Muziek in het hotel, muziek aan het zwembad, muziek op het strand: ik begon er muziek zelfs door te haten. Dat heb ik daar écht al gedacht: ‘Fuck music, I fucking hate music (lacht).»

HUMO Het is anders wel aan Ibiza dat Moloko z’n doorbraak te danken heeft: zo’n twintig jaar geleden werd de remix van ‘Sing It Back’ daar een zomerhit, de rest van de wereld volgde.

Murphy «Dat nummer overal ter wereld te pas en te onpas horen opduiken: het maakt intussen deel uit van mijn leven. Op de één of andere manier hoor ik ‘Sing It Back’ vooral in winkels, Zara en consoorten, en ik heb vastgesteld dat ik ineens veel geld begin uit te geven als er een nummer van me passeert – alsof ik dan in een roes beland die me blind geld doet uitgeven. Ik heb er achteraf iedere keer spijt van.»

undefined

HUMO Je dochter van 7, Clodagh, vroeg je niet zo lang geleden of je ‘het al had teruggebracht’. Ze dacht dat je de hele tijd ‘bring it back’ zong.

Murphy «Denkt niet iedereen dat? Toen mijn dochter over ‘Sing It Back’ had gehoord, kwam ze naar me toe: ‘Mama, ben je beroemd?’ Ik keek haar aan en antwoordde: ‘No love, ik ben niet beroemd. Ik word heel erg gerespecteerd.’ Totaal in de war keek ze me aan: ‘Whaaat?’ Op dat moment was ik trots op mezelf: dat je tegen je kinderen kunt zeggen dat je niet beroemd bent, maar well respected, is niet niks. Roem interesseert me niet, en het had het leven van mijn kinderen ook alleen maar bemoeilijkt.»

HUMO Ben je nooit achternagezeten door de paparazzi?

Murphy «Only when I wanted to be, love.»

HUMO Op moederdag postte je op Twitter een oude foto van jezelf als kind met je moeder. Onvoorstelbaar hoe je nu op haar lijkt. Je hebt zelfs lang hetzelfde kapsel gedragen als je moeder in de seventies: die platinablonde coupe casserole.

Murphy«Mijn moeder heeft me mijn hele kindertijd met dat kapsel laten rondlopen. Ik heb ter aankondiging van mijn passage op de Gay Pride van New York binnenkort ook een foto van mijn plechtige communie gepost: daar zie je het bewijs! Iedereen in Ierland had op een gegeven moment die haarsnit: de bowl cut is wellicht het meest succesvolle kapsel in de hele geschiedenis van Ierland.»

HUMO Is het de eerste keer dat je optreedt op de NYC Pride?

Murphy «Ja, maar het is niet mijn eerste pride: ik heb de Manchester Pride al gedaan. Ik ben behoorlijk zenuwachtig voor New York, ik heb er een paar heel erg enthousiaste fans zitten. Ik ben nu eenmaal een gay icon, als ik de mensen moet geloven.»

HUMO Op je sociale mediakanalen ben je behoorlijk politiek actief de laatste tijd. Je hebt mensen aangemoedigd om tegen de tory’s te stemmen.

Murphy «Wat niet wil zeggen dat ik pro-Jeremy Corbyn ben, ik heb niemand geadviseerd om te stemmen vóór iemand. En ik ben ook geen linkse extremist. De uitslag van de verkiezingen stemt me optimistisch: de tory’s hebben geen mandaat gekregen om te doen whatever they fucking like, een vrijgeleide waar ze toch op uit waren. Het geflirt van May met de DUP (De Noord-Ierse partij Democratic Unionist Party, red.) maakt me natuurlijk wel wat ongerust: ze zijn tegen abortus, geloven dat de wereld geschapen is in zeven dagen – they’re just proper mad people. Interessante tijden om in te leven, dat is het minste wat je kunt zeggen.»

undefined

HUMO Had je twintig jaar geleden durven te denken dat je vandaag zo politiek uit de hoek zou komen?

Murphy «Niemand gaf een zier om politiek in de nineties, we leefden in een bubbel. In de jaren 80 wél, toen had ik vrienden die in kraakpanden leefden en gingen betogen. Ik herinner me dat ik ’s ochtends na het uitgaan eens thuiskwam in Manchester – ik woonde daar toen – met een links krantje, The Socialist Worker, gekocht van een straatverkoper. Mijn vader heeft me toen bijna onterfd. ‘Get that out of here!’ We waren het klassieke working class-gezin, mijn vader bewonderde Thatcher: die neiging van de arbeiderklasse naar het conservatieve, hè.»

HUMO Op Pukkelpop vorig jaar droeg je de plastic helm en fluorescerende jas van de hoes van ‘Take Her up to Monto’. Zit die bouwvakkersoutfit ook in je garderobe voor Cactus?

Murphy «Nee, ik ben de voorbije dagen eens flink door mijn kleerkast gegaan: alle bouwvakkersspullen zijn weg. Ik moet toegeven dat ik soms weleens zin krijg om mijn hele kleerkast in brand te steken (lacht). Ik koop geen kleren meer, I’m so over them. Maar ik kan na al die jaren van uitzinnige kostuums toch moeilijk gaan optreden in een T-shirt? Ik zie de teleurstelling van het publiek zo voor me! Nee, ik hou nog altijd van kleren, maar ze zijn ook een last. Als ik niet reis met een gigantische kleerkast op wielen, reis ik met vijf valiezen. Vijf! Allemaal de schuld van Christophe Coppens (de Belgische ontwerper met wie Murphy vaak werkt, red.).»

HUMO Naakt optreden dan maar?

Murphy «Dat wordt steeds meer een reële optie – ik heb al de rest al gedaan!»

HUMO Ik vond die bouwvakkerskleren wel goed, hoor.

Murphy «Hoe ouder ik word, hoe meer ik naar mijn roots teruggrijp: met die bouwvakkerskleren omarm ik mijn Ierse identiteit en mijn working class-achtergrond. Daarom heette de plaat ook ‘Take Her up to Monto’, net als die oude folksong (Monto is ook de bijnaam van de oude rosse buurt in Dublin, red.). Misschien moet ik voor mijn volgende plaat nog een stap verder gaan, en een videoclip gaan draaien in een pub in Ierland.»

undefined

Róisín Murphy speelt op 7 juli op het Cactus Festival.