'De Pappenheimers': Bart Cannaerts op een presenteerblaadje
Bart Cannaerts heeft de lach aan zijn gat hangen, en naar ik vermoed aan nog een hoop andere lichaamsdelen. Die hoeven in zijn van jongenslol dampende wereld niet per definitie door textiel bedekt te blijven: ‘Een blote piemel is altijd grappig.’
De komiek Cannaerts (33), een alumnus uit Humo’s Comedy Cup-school, bezorgde zijn publiek de afgelopen jaren middels drie zaalshows een aantal liesbreuken van het lachen. Ondertussen maakte hij televisie bij Shelter, het swingende productiehuis dat net nog met de Ha! van Humo beloond werd voor ‘Safety First’. Cannaerts schreef er mee aan ‘Benidorm Bastards’ en ‘Wat als?’, en trok daarna naar Woestijnvis. Het resultaat van die (tijdelijke) verhuizing krijgt u dra doorgestraald via VIER: na Tom Lenaerts, Erik Van Looy en Steven Van Herreweghe is het nu aan Bart Cannaerts om ‘De pappenheimers’ te presenteren. Enkele fragmenten uit het interview!
Over niet tegen je verlies kunnen
Cannaerts «Vroeger deed het echt pijn. Wenen, roepen, agressief worden: ik was onuitstaanbaar als ik bijvoorbeeld een spelletje verloor. Mijn ultieme truc als ik mijn gelijk niet kreeg was: mijn adem inhouden. Twee keer heb ik dat zo ver doorgedreven dat ik flauwviel, één keer moest ik zelfs naar het ziekenhuis. Wat geweldig goed gezien was van mij, want zo wist iedereen de volgende keer dat ik het meende: ‘Die zot houdt dat vol, hè. Laten we ‘m maar snel zijn zin geven.’»
Over je broek afsteken
Cannaerts «Ik heb een huis en een lief – op zich doe ik dus wel heel volwassen dingen. Maar sta ik heel volwassen in het leven? Ik weet dat eigenlijk niet. Ik blijf alleszins van onnozelheid houden. Als je de mensheid onderverdeelt in zij die een afgestoken broek grappig vinden en zij die dat als puberale ongein beschouwen, zit ik duidelijk in het eerste kamp. Dat verklaart voor een stuk ook het succes van Shelter: dat is een jongensclub, hè – eigenlijk zat ik er bij de scouts. En dus staken we daar vaak onze broek af, onder het motto: een blote piemel is altijd grappig.»
Over zijn 26 meisjes
Cannaerts «Eigenlijk heb ik nooit gepuberd. Ik deed netjes wat me gevraagd werd. Moeilijk doen, pfff – ik werd al moe van de gedachte alleen al. Ik was toen al de argeloze, vrolijke gast die ik nu ben. In de lagere school ook al trouwens. Ik zat als enige jongen in een klas met 26 meisjes: dan is het moeilijk om niet vrolijk door het leven te gaan.»
