'De Pappenheimers': de voormalige succesquiz is terug van weggeweest

Hoe zat het ook weer? Welaan, het zat als volgt: omdat Steven Van Herreweghe in 2014 de handen vol had met de nieuwe VIER-quiz ‘Rasters’, werd Bart Cannaerts opgetrommeld om de presentatie van ‘De pappenheimers’ van Kuifmans over te nemen. ‘Rasters’ werd wegens de zwaar tegenvallende kijkcijfers al na enkele maanden afgevoerd, ‘De pappenheimers’ onder Bart ‘baby’ Cannaerts toonde zich evenmin een doorslaand succes.

'De meeste BV's zijn bang om te falen. Uiteindelijk speel je voor het geld van andere mensen, hè?'

Exit Cannaerts dus, en ‘De pappenheimers’ werd – voor het eerst sinds 2003 – voor onbepaalde tijd op stal gezet. Aan die onbepaalde tijd, die uiteindelijk een jaar zou duren, is nu dus een einde gekomen: komende donderdag is de voormalige succesquiz terug van weggeweest, en wel met Steven Van Herreweghe als presentator. Bent u mee?

Steven Van Herreweghe «De eerste opnames zijn net achter de rug, en ik moet toegeven dat ik in het begin strontzenuwachtig was. ’t Was al even geleden, hè? En ik kan je verzekeren: ’t is niet evident om constant alles in de gaten te hebben, en toch de schwung erin te houden. Bon, we hadden twee opnames op één dag gepland, en tegen de tweede opname voelde het weer min of meer als een goed passende handschoen. Er was zelfs een moment waarop ik me daadwerkelijk aan het amuseren was! Om maar te zeggen.»

HUMO Ooit wist ‘De pappenheimers’ twee miljoen kijkers te bekoren, met Bart Cannaerts als presentator zakten de cijfers tot een schamele 250.000. Hoe denk jij het schip weer recht te trekken?

Van Herreweghe «Laat me om te beginnen zeggen dat het programma volgens mij te lijden had onder een aantal factoren: het is in zeer korte tijd een paar keer veranderd van presentator, van zender en van uitzendavond én –uur. Dan willen de kijkcijfers er al eens bij inschieten, want mensen zijn nu eenmaal gewoontedieren.

»Maar om op je vraag te antwoorden: we hebben het programma streng tegen het licht gehouden, en eens bekeken hoe we één en ander konden updaten. We hebben vooral de look enigszins aangepast aan deze tijd: er is een nieuw decor, en ook een andere, swingende begingeneriek. Maar de quiz zelf blijft wat ze altijd al geweest is: spannend en entertainend, met de nodige ruimte voor baarlijke nonsens. Het blijft ook een analoge quiz, in die zin dat we niet met beeldfragmenten en dergelijke werken, maar het houden bij doodeenvoudig huis-, tuin- en keukenmateriaal. Zo zal ik dit seizoen een aantal klinkende belpopklassiekers ten gehore brengen middels een setje belletjes, en ook enkele zeer kleine kleinkunstklassiekers op een al even klein pi-anootje. Aan de kandidaten en de deelnemende BV’s de schier onmogelijk taak om te raden welke nummers ik probeer te spelen.

»Ik was het trouwens alweer vergeten, maar ’t is echt geen sinecure om voldoende BV’s bereid te vinden om mee te doen. Ik bel die mensen altijd persoonlijk op, en wat je veel hoort, is dat ze bang zijn om te falen. Uiteindelijk speel je voor het geld van andere mensen, hè? Maar bon, we hebben onze BV-lijst toch weer mooi rondgekregen, onder meer met Wim Willaert, jullie eigenste Jeroom, minister van Cultuur Sven Gatz en Bill Barberis – Toon uit ‘Thuis’.»

HUMO Over de nieuwe swingende begingeneriek die je daarnet al aanhaalde, sprak ik vanmorgen een woordvoerder van VIER. Die jongen ontplófte bijna van enthousiasme, maar hij wilde er verder niets over kwijt: ‘Je moet dat maar aan Steven vragen’.

Van Herreweghe (lacht) «Het idee is dat er telkens een ander verhaaltje wordt verteld, dat steevast begint in mijn kleedkamer. Ik ben daar iets aan het uitvreten dat hoegenaamd niks te maken heeft met ‘De pappenheimers’: ik help een vrouw met haar bevalling, of ik assisteer een petomaan bij het uitvoeren van zijn kunstjes, of ik doe nog iets anders. Ineens roept iemand: ‘‘De pappenheimers’ gaat beginnen!’, waarop ik onmiddellijk stop met wat het ook is dat ik aan het doen ben, en naar de studio begin te rennen. Dat rennen mondt vervolgens uit in een choreografie met echte dansers en danseressen, waar ik mij al dansend tussen beweeg.

»Je lacht nu wel, maar ik heb ooit nog op de kunsthumaniora gezeten, en één van de vakken die we daar kregen was hedendaagse dans. In het begin was dat een vak dat ik – om het zo maar te zeggen – onderging, maar na een tijdje begon ik er echt plezier in te krijgen. Ik heb in die tijd zelfs een heel aantal voorstellingen van Wim Vandekeybus bijgewoond: wat ik daarvan heb opgestoken, werpt nu dus eindelijk zo’n beetje zijn vruchten af. (Snel) Waarmee ik Wim Vandekeybus en zijn dansers uiteraard niet wil beledigen.»