De smaak van namaak: tributebands in Vlaanderen (2)
Herentals, enkele weken geleden. Op een zompig grasland achter het Netepark is een bonte collectie punks, skins, rockers en Oudere Jongeren samengekomen voor Hertals Rock City, één van de ontelbare muziekfestivals die dit land rijk is. Alhoewel: zo doorsnee is dit festival nu ook weer niet, want behalve Mud, The Kids, The Bollock Brothers en de plaatselijke punkhelden Funeral Dress staan ook een nep-AC/DC, een nep-Sisters of Mercy en een nep-Rammstein op de affiche. Mesdames et messieurs: ziehier tributebands, part deux!
undefined
Humo sprak (alweer!) met AC/DC (gespeeld door Iese/Daase)
Iese/Daase bezig zien is bijzonder leuk omdat de leden fysiek ab-so-luut niet op hun voorbeelden lijken, en ook niet echt veel moeite doen om dat te verbergen: deze Angus Young is groot en struis, in scherp contrast met de schriele echte, en hij torent ruim een kop boven Brian Johnson uit. Humor! Het meest fantastische aan Iese/Daase vinden wij echter hun groepsnaam: geestig, origineel, to the point en perfect passend bij een AC/DC-tributeband.
HUMO Tributebands spelen niet alleen muziek, ze spelen eigenlijk ook een beetje toneel?
Markus «Voilà, dat is het: een toneeltje met een flinke streep muziek eronder. Ik zou soms graag eens gewoon in jeansbroek optreden, maar dat is voor een Angus per definitie niet mogelijk (lacht). Voor elk optreden moet ik eerst lenzen indoen - want Angus Young met een bril, dat gaat ook niet - vervolgens een pruik opzetten, mijn kostummeke aandoen...»
Rik «Dat halfuur verkleden voor we beginnen, da's altijd weer lachen. En dat we ons amuseren, dat blijft toch het voornaamste.»
HUMO Jullie hebben onlangs aan 'My Name Is...' op vtm meegedaan. Hoe kwamen jullie dáár terecht?
Markus «Zij hadden ons gebeld. Ik had al wel eens wat van 'Idool' gezien, dus ik dacht: moet dat nu? We hebben er in de groep wel even over gediscussieerd, want we vonden vtm eigenlijk allemaal een kutzender (lacht)...»
Rik «... daar gaat onze kans op nóg een tv-optreden!»
Markus «...maar opportunistisch als we zijn hebben we toch maar meegedaan.»
Rik «Onze enige voorwaarde was dat we live wilden spelen. De jury was unaniem positief: Ronny Mosuse sprong recht en begon te applaudisseren, en zelfs dat meisje van K3 was enthousiast.»
Markus «Ze zeiden dat we erdoor waren, maar achteraf hebben we er niks meer van gehoord. Vreemd. Ik denk dat we toch iets té rock-'n-roll waren.»
Iese/DaaseBody ElectricLaichzeit
Humo sprak met The Sisters of Mercy (gespeeld door Body Electric)
undefined
Na de set van Iese/Daase spoeden wij ons de festivaltent uit, want op het tweede podium buiten is Body Electric al begonnen: drie in lange zwarte jassen, zwarte hoeden en zwarte brillen gehulde mannen die de vleermuizenrock van The Sisters of Mercy staan na te spelen.
Zelf krijgen wij zin om onze oude Sisters-tapes nog eens op te graven - opdracht volbracht voor een tributeband, zouden we zeggen! Extra bonuspunt: van op een afstand klinkt de zanger niet alleen als Andrew Eldritch, hij ziet er ook een beetje zo uit.
HUMO Hebben de Sisters zelf al iets van zich laten horen?
Joris «Onze allereerste MySpace-vrienden waren de echte Sisters - en zij hadden óns een request gestuurd, hè.»
Geert «De belangrijkste vraag was: welke periode uit de geschiedenis van de Sisters kiezen we om na te spelen?»
Raf «Zéér belangrijk. We hebben resoluut voor de beginjaren gekozen, tot en met 'First and Last and Always'. Heel veel fans maken geen onderscheid, maar voor mij is dat gewoon hun beste periode. Toen ik zeventien of achttien was, heb ik ze zien spelen in de Vooruit in Gent: één van m'n allereerste optredens, en zoiets blijft je bij. Mijn hart bloedt als ze in 'De tijdloze' van Studio Brussel weer eens de 'Temple of Love'-versie uit 1992 laten horen. Zo spijtig! Het origineel is kippenvel, maar die versie met Ofra Haza...»
Joris «In theorie is het een beetje onnozel om een tributegroep op te richten van een groep die nog bestaat én die hier nog veel speelt. Maar aangezien wij nummers uit hun vroege periode spelen - iets wat zij zelf niet meer doen - vind ik wat wij doen niet overbodig.»
Steve Okhuysen (bas) «Ik was me niet bewust van het fenomeen tributebands, tot ik The Australian Pink Floyd Show zag: subliem gedaan, de absolute top qua tributebands. Ik was als Pink Floyd-fan zwaar onder de indruk, en toen ik daarna Rammstein ontdekte, heb ik die twee ideeën samengelegd en ben ik op zoek gegaan naar de juiste mensen. Rammstein is uniek, hè: met die enorme pyroshow is het niet zomaar een groep. Dat maakt het extra leuk.»
HUMO Hoe repeteer je een pyroshow?
Steve «Niet. Dat gáát niet: door de kostprijs, door de verzekeringen, door de opslag van dat materiaal. Voor ons allereerste optreden hebben we één try-out met de pyroshow gedaan zonder publiek, om te weten wat dat gaf. Dat ging toen grandioos fout. Maar dat was niet erg, want daar leer je uit.» HUMO De show van Rammstein is geweldig, maar als je hem wat aandachtiger bestudeert, merk je dat er flink wat truken van de foor inzitten.
Tom «Klopt. Door in een tributeband te spelen heb ik heel veel respect voor hen gekregen, maar ik heb ondertussen inderdaad ook al enkele dingen gezien waarvan ik dacht: 'Doemme! Valsspelers!' (lacht)»
Krikke «Ze gebruiken veel trucs, alleen kennen wij die nog niet allemaal.»
Of er een verband met het mislukte optreden in Herantals is weten we niet, maar net voor we dit uittikken, bezoeken we de Rammstein'be-website nog eens: de groep blijkt van naam veranderd te zijn. Laichzeit heten ze nu. U moet toch eens gaan kijken als ze in uw buurt optreden.
