De storm en drang van Hans Otten
Toen ik in aanzienlijk vrolijker tijden nog leerling-journalist was en werkelijk geen benul van humor had, vatte ik Hans Otten en het sfeertje dat eertijds om z’n pak hing als volgt in woorden: ‘Tupperware heeft voor de grap een mens op de markt gebracht, moet ik altijd weer denken bij de geringste aanblik van Hans Otten.’
Het was toen meer dan ooit tevoren 1993. Heden, op een meidag in het apocalyptische jaar 2012, zit ik tegenover Hans Otten (41) op de Vismarkt in Mechelen, een stad waar je geboren kunt worden, maar daar moet je achteraf niet over lopen zeuren.
Hij zegt dat hij in 1993 ‘Eurosong’ presenteerde, een programma dat een Vlaamse kandidaat voor het Eurovisiesongfestival aan het licht moest brengen, desnoods met geweld. ‘In de jury zat toen ook Dett Peyskens, die tien jaar eerder aan het festival had deelgenomen met Pas de Deux en hun omstreden nummer ‘Rendez-vous’. Op een bepaald moment stopte ze me iets toe – een cadeautje, zei ze: het bleek een piepklein doosje van Tupperware te zijn, en jouw uit Humo geknipte tekst had ze op de bodem gekleefd.’
‘Zo ken ik mijn Dett,’ zeg ik, maar ik ken ze helemaal niet - ik ken over het algemeen geen Detten. Hans kan erom lachen, omdat hij a good sport is. Toch vraagt hij me waarom ik, onder ons gezegd en gezwegen, het nodig vond om zijn persoon aan Tupperware te koppelen. Dat appeltje dient eindelijk eens geschild. Ik antwoord dat het wellicht een betreurenswaardig geval van synesthesie was: zijn klank van toen, Bovenmoerdijks Nederlands met een galm, associeerde ik, net als de bijbehorende uitmonsteringen, met het plastic van Tupperware. Kennelijk.
‘Ach ja, ik was zwaar beïnvloed door de Nederlandse commerciële radio,’ zegt hij. Ik deed almaar die deejays na, en mijn moeder zei: ‘Het lijkt nergens naar, Hans, ga alsjeblieft naar de dictieles.’ Zijn eigen moeder. Zo gezegd, zo gedaan, en alles kwam goed.
Het laatste wat Hans Otten bij het verdwijnende VT4 heeft gedaan, was ‘De huisdokter’. Op StuBru is hij één keer per maand de kern van ‘Commissaris O’, en daarbij denk ik geen ogenblik aan ‘De huisdokter’. Daar moeten we het straks even over hebben, langs de neus weg.
