De Tand Des Tijds: 'Flash Gordon' (Mike Hodges, 1980)

Vooruit, strijders van de Kree! Hak die Skrull-booswichten in de pan! Kijk uit je doppen, Nick Fury, dat is een gedaanteverwisselaar achter je! Yee-ha! Yep, vanaf woensdag 6 maart mag ‘Captain Marvel’ eindelijk in de bioscopen losbranden, en we kunnen u nu al vertellen dat...

Hola! Stop! Eén van die hagedis-achtige Skrull-creaturen grijpt ons hier bij het nekvel en bijt ons toe dat de reviews van ‘Captain Marvel’ onder embargo liggen en dat we u pas op dindag 5 maart om 15u. mogen vertellen hoe de meest kinetische blondine uit de Marvel-stal het ervan af brengt. Als zoethoudertje richten wij vandaag onze aandacht op een andere legendarische blonde superheld: Flash Gordon!

‘Flash Gordon’ is een heerlijke throwback naar de prehistorie van het superheldengenre, toen er van Marvel Cinematic Timelines en DC Extended Universes nog geen sprake was. In het begin van deze klassieker uit 1980 zien we hoe de aarde wordt geteisterd door tornado’s, aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en hete hagels. Dr. Hans Zarkov (Topol) is de enige die in de smiezen dat het niet gaat om de gevolgen van de klimaatopwarming, maar dat er één of andere boosaardige intergalactische kracht aan het werk is die de maan op de aarde wil laten neerstorten.

Zarkov stapt in een zelfgebouwde raket en katapulteert zichzelf de ruimte in voor een tegenaanval, met medeneming van Dale Arden (Melody Anderson) en van football-vedette Flash Gordon (Sam Jones), een man die zichtbaar meer spieren dan brains heeft (weetje: Arnold Schwarzenegger had zijn zinnen op de rol van Flash gezet, maar The Schwarz werd afgewezen omwille van zijn Oostenrijkse accent). De raket belandt op de planeet Mongo, waar het drietal meteen voor Keizer Ming (Max Von Sydow) en zijn intergalactische trawanten wordt geleid - waarbij de bordkartonnen decors, de uitzinnige kragen, de blinkende borstplaten, en de ridicule hoofddeksels niet alleen duidelijk maken dat we met ‘Flash Gordon’ in het rijk van de camp zijn aanbeland, maar ook dat de ingehuurde decorbouwers en kostuumdesigners zwaar aan de lsd zaten.

Ons favoriete momentje zit trouwens in die troonzaalscène: Ornella Muti, toen één van de mooiste vrouwen op aarde, die in een zichtbare staat van opwinding staat toe te kijken hoe Flash de soldaten van Ming in een spectaculaire homerun één voor één onderuit mept! Hier dient nog aan te worden toegevoegd dat de spectaculaire bikini-outfit die Muti hier om het ranke lijf draagt, de beruchte gouden brassière van Prinses Leia in ‘The Return of the Jedi’ op een zedig kledingsstukje doet lijken.

Het script van ‘Flash Gordon’ vertoonde zóveel problemen dat vrijwel de hele film ter plekke bij elkaar geïmproviseerd diende te worden, maar de bedroevende kwaliteit van de plot draagt alleen maar bij tot de fun. De hilarische dialogen, de lachwekkende houterigheid van Sam Jones, het misplaatste sérieux van Timothy Dalton (die als enige niet schijnt door te hebben dat hij in een campfest zit en als vanouds staat te acteren alsof hij in een Shakesperiaans drama zit), maken van ‘Flash Gordon’ een onweerstaanbaar spektakel.

Ziehier een film die ook alleen maar in het wonderlijke jaar 1980 had gemaakt kunnen worden: alles wat fout is aan het decennium dat hierna zou volgen – de kapsels, de outfits, de overdaad – wordt eigenlijk al aangekondigd in ‘Flash Gordon’. En wat deze onvervalste topper in het zo-slecht-dat-ie-weer-goed-wordt-genre áf maakt, is natuurlijk de fantastische soundtrack van Queen.

‘Who are the Queens?’ vroeg producent Dino De Laurentiis toen iemand het idee opperde om de muziek door Freddie Mercury en zijn maats te laten componeren: Dino was duidelijk geen rockfan. Maar de leden van Queen zagen de klus helemaal zitten en leverden met ‘Flash’s Theme’ niet alleen een geweldige song, maar ook enkele geweldige lappen ondersteunende muziek die wonderwel bij de flamboyante beelden passen. Wij zijn in ieder geval van plan om het schitterende ‘Flash’s Theme’ de rest van de dag door de boxen te laten schallen: ‘Dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum-dum! FLASH! AH-AAAAAH! Savior of the universe!’