De we share-campagne van Ben Weyts? Dokter De Zeulder lacht er niet mee!

Sinds een kleine twee maanden denkt de gemiddelde toerist: ‘België? Dat is toch dat land met die explosies?’ En meteen krijgt hij visioenen van gemene dronetjes die een handgranaat droppen op zijn wafel met slagroom, torpedootjes die zijn bootje doen zinken op de Brugse reien en landmijnen in het gouden zand van het Zwin. Het internet staat al vol verhalen over België-reizigers van wie slechts wat tandvullingen of een titanium heupgewricht en smeulend gruis overbleven. Ja, probeer dan maar eens overeind te blijven als toeristische sector!

'In historisch opzicht zijn de auto en de binnenstad voor elkaar gemaakt'

Gelukkig heeft Ben Weyts daar wat op gevonden. Dokter De Zeulder neemt zijn campagne onder de loep.

Dr. Koen De Zeulder «Het is begonnen met we share a smile. Daar is niks op tegen, en iedereen mag er variaties op verzinnen. Weyts gaf zelf als voorbeeld ‘We share Gent’. ‘We share Antwerpen’ kreeg hij niet uit zijn strot.»

HUMO Waarom niet?

De Zeulder «Door het wanbeleid van de sossen en de groenen is Gent om zeep. Als je na een lange voettocht (want met de auto kun je er niet meer in, en op de tram word je bestolen, ongewenst betast, en kun je tuberculose oplopen als je geen mondmaskertje draagt), als je dus na een Lange Mars met je poten vol bleinen in het centrum aankomt, zie je wat een puinhoop het daar is. Dichtgetimmerde winkels, lege terrassen en voor de rest wat bezopen marginalen. Het regent er ook meer dan elders. Samengevat, wat Gent betreft: het is heel gemakkelijk iets te sharen wat niemand wil hebben.»

HUMO En met Antwerpen ligt dat anders?

De Zeulder «O, wat een heerlijke metropool is dat, zeg! Als je met de auto de stad inrijdt, zie je de voetgangers overal vriendelijk naar je wuiven. Niet alleen omdat je auto onder de emissienormen blijft, maar omdat die mensen beseffen dat de auto het economische weefsel in stand houdt én doet groeien. Je rijdt naar je bestemming, je vindt overal wel een parkeerplaatsje, en als je parkeerticketje al een kwartier verlopen is, doet niemand daar moeilijk over. Meer dan vijftig meter hoef je niet te lopen om een tof terrasje op een prettig pleintje te vinden. Je wordt er bediend door een ijverige ober, die je vertelt dat hij zwartwerk asociaal vindt. En dat hij een paar jaar geleden nog een fulltime handtassendief was. Maar hij is tot inkeer gekomen. Niet door overgesubsidieerde welzijnswerkers, wel door een streng maar rechtvaardig beleid!

»Je hebt er ook niet zo veel fietsers als in Gent.»

HUMO Zijn fietsers een probleem?

De Zeulder «We vergeten te vaak dat onze grote steden uit de middeleeuwen stammen. Je had toen nog geen fietsen, de straten zijn daar dus ook niet voor geschikt. Je had wel karren met paarden, en die hadden het formaat van een stevige camionette. In historisch opzicht zijn de auto en de binnenstad dus eigenlijk voor elkaar gemaakt.»

HUMO Weyts vermeldde ook de slagzin ‘we share a beer’.

De Zeulder «Ja, daarmee suggereerde hij dat je hier gratis kunt zuipen. Daar lok je hordes Hollandse jongeren en Britse hooligans mee. Zeker, dat komt het toerisme ten goede. Maar wat als die na een avondje doorzakken ontdekken dat ze wél moeten betalen? Dan vliegt het terrasmeubilair door de ramen. Want al kan dat crapuul nog amper op de benen staan, hun vernielende kracht blijft intact. En even later, terwijl hun taxichauffeur naar de kliniek wordt gebracht omdat zijn muziek te hard stond, of te zacht, of omdat het geen goeie muziek was, moet de hotelkamer eraan geloven.

»Onbegrijpelijk dat een vooraanstaand intellectueel als Ben Weyts met zulke ondoordachte slogans aan komt draven.»