De wonderjaren van Veerle Baetens

Twee weken geleden ging 'Zot van A' van regisseur Jan Verheyen in première, waarin vooral Veerle Baetens de aandacht schier achteloos naar zich toezuigt. Dat is een goede gewoonte van haar, ondertussen: zie ook 'Code 37', waarvan binnenkort het tweede seizoen een aanvang neemt. En dan te bedenken dat ze

Enkele quotes uit het interview met Veerle Baetens

Baetens « Ik kan nog altijd geen geld uitgeven aan kleren of cd's; aan niets eigenlijk. Ook al omdat geld een zeer venijnig diertje is: alles is kapitalisme tegenwoordig, en ik word daar woest van.
»De hele fucking wereld is naar de zak aan het gaan, en nóg zijn mensen er in de eerste plaats op uit om zoveel mogelijk te verdienen. Ik snap dat niet: in mijn eigen omgeving zie ik dat soort volk niet, maar de kranten staan er bol van.
»Als je in Amerika - en in de rest van de wereld is het vast niet anders - president wil worden, moet je al serieus wat centen in de pocket hebben om alleen nog maar een kans te maken. Alles draait om winstbejag: dat supermarkten geen gratis plastic zakken meer geven, is niet omdat ze de natuur willen helpen, maar omdat ze er taksen op moesten betalen.
»Alles moet zo goedkoop mogelijk, en de levenskwaliteit boet er alleen maar aan in.»

HUMO Hebben je ouders je voorgelicht?
Baetens «Neen. Maar dat wil niet zeggen dat seks niet bespreekbaar was. Ik herinner me nog heel goed het moment dat mijn vader zijn zonen toesprak over de gevaren van masturberen.
»Het was iets als: 'Als je dat te veel doet, zal je nooit meer écht van iemand kunnen houden. Masturberen is de liefde verleren.' (lacht) Ik vermoed dat hij nu zelf niet meer weet dat hij ooit zulke onzin verkondigd heeft. Dat zinnetje ligt nogal in de katholieke sfeer, en later hebben m'n ouders de kerk volledig achter zich gelaten.
»Ik heb de vleselijke liefde dus op eigen houtje ontdekt, maar ik heb er wel enige tijd over gedaan. Toen ik toe was aan mijn Eerste Keer, was ik toch alweer twintig. Het mocht er, kortom, stilaan eens van komen. (lacht) p>>
»Van mijn allereerste kus herinner ik me dan weer vooral dat mijn tanden voortdurend tegen die van hem botsten. Ik had vooraf nochtans uitgebreid geoefend met mijn teddybeer ...»

HUMO Niet weinig kinderen van gescheiden ouders voelen zich vroeg of laat schuldig.
Baetens «Ik niet. Ik zou niet weten waarom. Sorry, maar mijn ouders hebben mij gewild, niét omgekeerd. Dat heb ik nu ook tegenover Billie-Louise, mijn dochtertje.
»Ik heb voor haar gekozen: ik vind dus niet dat zij ooit voor mij moet opdraaien, dat ze me uit een of ander misplaatst schuldgevoel in huis moet nemen als ik oud en zwak ben. Enfin: dat zeg ik nú. Later zal ik daar misschien anders over denken (lacht).»

HUMO Wat hebben je ouders je meegegeven dat je nu op je eigen dochter probeert over te dragen?
Baetens «Respect voor anderen: altijd heel belangrijk geweest in mijn opvoeding. En er zijn als je vrienden je nodig hebben. Je zou denken dat dat vanzelfsprekend is, maar ik merk regelmatig dat niet iedereen die waarden heeft meegekregen.
»Als ik bijvoorbeeld pech heb met mijn auto, en mensen opbel om te vragen of ze mij uit de shit kunnen helpen, is lang niet iedereen bereid bij te springen. De meesten niét, eigenlijk. Daar kan ik nog altijd van schrikken.
»En ook: respect voor dieren. Hoewel mijn vader daarin soms twee maten en gewichten hanteerde: om de vogeltjes te beschermen deinsde hij er niet voor terug op passerende katten te mikken met een luchtbuks (lacht).»

undefined

undefined

U leest het volledige interview op dinsdag 19 oktober in Humo 3659/42.