De zaak-Cancellara: de 10 brutaalste bedriegers in de sport
Vergeet het gestuntel met stimul, epo en okselperen: vorige week werd er via internet een gerucht over een nieuwe vorm van wielerbedrog verspreid dat zó waanzinnig klonk dat we bijna hopen dat het waar is. Yep, we hebben het over Fabian 'Spartacus' Cancellara: die zou de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix gewonnen hebben door een mini-motortje in zijn fiets in te bouwen! Geef toe: een absoluut briljant idee, waarmee Cancellara zich (als het waar is) moeiteloos in de top 10 der all time-bedriegers in de sport zou nestelen.
Al moeten we toegeven dat de concurrentie in die Hall Of Shame zéér zwaar is:
1. De Olympische marathon is een mooie maar uitermate vermoeiende discipline, zo ondervond ook Fred Lorz op de Spelen van 1904. Na ongeveer 15 kilometer was Lorz zo uitgeput dat hij uit de race wou stappen, ware het niet dat zijn manager op het fantastische idee kwam de rest van de 42 kilometer gewoon in diens wagen af te leggen. Dat ook die auto dik 15 kilometer verder de geest gaf, was geen probleem: Lorz had toen al méér dan voldoende voorsprong om al zijn tegenstanders ruim te kloppen. Hij stond met de gouden medaille op het podium én was al met de dochter van de president op de foto gegaan toen zijn fraude bekend raakte, waarna de gouden medaille prompt werd toegewezen aan de als tweede over de finish gekomen Thomas Hicks. Eigenlijk ook ten onrechte, zo bleek achteraf, want Hicks was door zijn soigneurs geprepareerd met een illegale mix van strychnine en brandy. Hoewel Lorz achteraf beweerde dat hij het alleen maar gedaan had bij wijze van practical joke, werd hij levenslang van de Spelen gebannen.
2. Qua échte practical jokes kan volgens ons niemand tippen aan de Karl 'Fat Neck' Power. Op de elftalfoto van de Champions League-wedstrijd tegen Bayern München in 2001 telde het team van Manchester United merkwaardig genoeg geen elf maar twaalf spelers. Het volstrekt onbekende talent dat in het eivolle stadion tussen vedetten als Ryan Giggs, Jaap Stam, Paul Scholes en Fabien Barthez stond, was - zo bleek na een zoektocht van de BBC - Karl Power, die gewoon een teamoutfit had aangetrokken. Power had eerder al bewezen dat sportofficials wel érg makkelijk te bedotten zijn. Tijdens een wedstrijd van het Engelse cricketteam tegen Australië wandelde hij na een vervanging als batsman het veld op - pas toen hij zélf zijn helm afzette drong het tot de officials door dat ze niet met een echte speler te doen hadden. Verder bleek ook een game spelen op het Centre Court van Wimbledon geen enkel probleem, en na de Britse Grote Prijs Formule 1 in Silverstone in 2002 stapte hij zowaar vóór Michael Schumacher het erepodium op. Fat Neck is - het zal de muziekliefhebbers vast niet verbazen - een werkloze vriend van Bez en Shaun Ryder van The Happy Mondays, die een ode aan de man op plaat hebben gezet.
3. 7,32 meter breed, 2,44 meter hoog: dat zijn in principe de afmetingen van een voetbalgoal. Behalve dan van de goal waar Kim Christensen, keeper van het Zweedse IFK Göteborg, in stond. Omdat in Scandinavië vaak op kunstgras gespeeld wordt (en de doelpalen daarom niet stevig in de grond geheid zitten maar op het veld staan) zette hij de palen van zijn doel voor de match geregeld een beetje naar binnen. Zijn bedrog kwam uit toen hij op 23 september 2009 in de wedstrijd tegen Örebro een beetje té nonchalant te werk ging: net voor de match schopte hij de palen zowat 20 centimeter naar binnen - helaas voor de snorrende televisiecamera's.
undefined
Swedish Goalkeeper Cheating Kim Christensen - Amazing videos are here
De 10 brutaalste bedriegers in de sport (2)
4. Bedrog plegen met het geslacht van deelnemers aan vrouwencompetities is uiteraard een klassieker. De Oekraïense gezusters Tamara en Irina Press - door hun concurrenten steevast de gebroeders Press genoemd - stapelden het Olympische goud op, geheel toevalligerwijs tot nét voor de geslachtstest werd ingevoerd en ze - ook toeval - de sport vaarwel zegden. Nog veel pijnlijker en duidelijker was het geval Dora Ratjen, de frêle freule die voor Hitlers Duitsland deelnam aan het hoogspringen op de Spelen van 1936. Op de voorgaande Spelen hadden de Duitse hoogspringsters er niks van gebakken, en dus waren de nazi's op het briljante idee gekomen een mannelijk lid van de Hitlerjugend in te schrijven voor de vrouwencompetitie. De genitaliën van Hermann Ratjen werden uitermate strak ingebonden, zijn hoofd werd van een zo vrouwelijk mogelijke coupe voorzien en Dora Ratjen kwam tevoorschijn. Helaas voor het Herrenvolk faalde deze Arische deerne jammerlijk: Dora werd geklopt door drie echte vrouwen en eindigde pas vierde. Het bedrog werd pas na de oorlog ontdekt, toen iemand in Hamburg een mannelijke kelner opmerkte die wel erg op de vrouwelijke atlete leek.
5. Neen, Sylvester 'Sly' Carmouche was absoluut niet de beste jockey uit de hippische geschiedenis. Voor een wedstrijd op de Delta Downs-racetrack in Louisiana in 1990 stond de brave man 23 tegen 1 genoteerd bij de bookmakers, en om zijn leven die dag nog wat troostelozer te maken, moesten de ruiters de piste op in een uitermate dichte mist. Wat Sly op een gewéldig idee bracht: enkele meters na de start bleef hij doodgemoedereerd met zijn paard in de mist staan, hij wachtte tot zijn tegenstanders ongeveer een ronde hadden afgelegd, ging met een royale voorsprong de tweede en laatste ronde in en kwam uiteraard als glorieuze winnaar over de finish. Dat een complete outsider won wilden de gokkers nog wel aannemen, maar dat die in de dichte mist nét geen nieuw baanrecord vestigde, maakte zijn zege toch wel een ietsiepietsie verdacht. Om nog maar te zwijgen van het feit dat Carmouche met vierentwintig lengtes voorsprong over de finish was gekomen. Uiteindelijk viel hij door de mand omdat geen enkele van zijn collega-jockeys zich kon herinneren dat hij hen tijdens de race voorbijgereden was. Sly werd tien jaar geschorst.
6. Op de Spelen van 1976 deed Boris Onisjenko namens de Sovjet-Unie mee aan de moderne vijfkamp. In het onderdeel schermen versloeg hij in zijn eerste kamp met verbazend gemak de Brit Adrian Parker. Oké, de Britse teamkapitein Jeremy Fox beweerde bij hoog en bij laag dat Onisjenko's zoemer was afgegaan terwijl zijn degen Parker zéker met twintig centimeter gemist had, maar u kent dat: sommige mensen zijn nu eenmaal slechte verliezers. Toen Fox het in de tweede partij zelf tegen Onisjenko moest opnemen, blééf hij maar protesteren dat die Rus blijkbaar touches kon scoren zonder hem te raken. De jury nam het zwaard van de Rus in beslag, en toen bleek dat het ding uitgerust was met een elektrische sensor die via een knopje de zoemer kon laten afgaan wanneer Onisjenko daar zin in had. Waarna het Sovjet-team gediskwalificeerd werd, en Groot-Brittannië goud won.
De 10 brutaalste bedriegers in de sport (3)
7. Tom Boonen of Lionel Messi een hak zetten door middel van één of ander illegaal handigheidje, alla, maar mentaal gehandicapte tegenstanders een medaille afhandig maken door valsspelen? Heel veel lager kan een mens volgens ons niet zakken, maar de Spaanse bond voor gehandicaptensport zag er blijkbaar geen graten in: op de Paralympics van 2000 veegde het Spaanse basketteam alle tegenstand compleet van de vloer, alleen bleek achteraf dat maar liefst tien van de twaalf spelers helemaal geen mentale (of andere) handicap te hebben. Spanje moest de gouden medailles inleveren.
undefined
8. Misschien nog wat lager op het lijstje van sportief ongedierte staat Carlos 'Panama' Lewis, waarschijnlijk de meest gewetenloze bokstrainer aller tijden. Lewis bereikte zijn frauderende dieptepunt als coach van Luis Resto, die in 1983 won van de ongeslagen Billy Collins. Vreemd was vooral de slagkracht die de niet als hard hitter bekend staande Resto blijkbaar opeens ontwikkeld had: het gezicht van zijn tegenstander was één grote bloederige brij. Toen hij na de kamp de begeleiders van zijn opponent ging groeten, vond Collins' vader dat Resto's handschoenen verdacht dun aanvoelden, en hij eiste een onderzoek. Terecht, zo bleek: Panama Lewis had de bokshandschoenen van zijn poulain 'geprepareerd' door er een deel van de stootkussens uit te halen, waardoor diens slagen beenhard aankwamen. Voor alle zekerheid had hij de beschermende tape rond Resto's handen in gips gedrenkt: die had dus eigenlijk tien ronden lang met twee gipsen platen op het hoofd van zijn tegenstander staan inbeuken. Collins was na de kamp zo goed als blind, moest zijn bokscarrière stopzetten en stierf enkele maanden later toen hij met zijn auto van een klip reed - waarschijnlijk zelfmoord. Resto werd veroordeeld tot drie jaar celstraf, Lewis kreeg zes jaar. Toch dook hij nadien nog op als 'adviseur' van diverse topboksers, van Tony 'TNT' Tucker tot Mike Tyson.
De 10 brutaalste bedriegers in de sport (4)
9. Fabian Cancellara zou nog flink wat kunnen leren van de coureurs die in 1904 het Tourpeloton bevolkten. Hippolyte Autocouturier bevestigde het ene einde van een koord aan een auto, stak het andere eind met een kurk tussen zijn tanden en racete vlotjes naar de overwinning in vier van de zes ritten. Helaas voor Autocouturier was zelfs de hulp van een auto niet genoeg om de eindzege binnen te halen, want sommige van zijn tegenstanders namen dat jaar gewoon de trein (of een snellere auto), terwijl andere hun supporters inzetten om de concurrentie met stenen te bekogelen of af te rossen. Bij de aankomst van de tweede rit in Marseille moesten de Tourofficials zelfs in de lucht schieten om de fans van Maurice Fauré uiteen te drijven: om hun held te laten winnen hielden die de rest van het peloton gewoon tegen. Uiteindelijk zat er niks anders op dan de volledige top 4 te diskwalificeren en Henri Cornet tot eindwinnaar uit te roepen.
10. En waarom de moeite doen om per trein, auto of motor het hele eind van start naar finish te rijden? Rosie Ruiz installeerde zich tijdens de Boston Marathon van 1980 gewoon enkele honderden meters voor de finish tussen het publiek, wachtte daar tot de wedstrijd eraan kwam, stapte de straat op en liep vervolgens als winnaar over de finish in 2 u. 31'56'', toen een record voor Boston. De fraude kwam pas enkele dagen na de race aan het licht, nadat enkele toeschouwers de organisatoren op de hoogte hadden gebracht. Achteraf bleek dat Ruiz zich voor de wedstrijd in Boston geplaatst had dankzij een goede tijd in de marathon van New York. Daar had ze de metro genomen.
