De Zeven Hoofdzonden: Cath Luyten

Zelden nam in onze biechtstoel zo'n opgewekte, goedlachse en levenslustige interviewee plaats als Cath Luyten, bekend van 'Vlaanderen vakantieland' en ‘De kazakkendraaiers’, en na haar werkuren de wettige echtgenote van sportjournalist Frank Raes.

Haar onverwoestbare goede humeur is geen pose, weet iedereen die ooit vijf minuten in haar gezelschap heeft doorgebracht. En haar optimisme werkt aanstekelijk: terwijl ze – zonder een blad voor de mond te nemen – onze vragen beantwoordt, verjaagt ze in één moeite de muizenissen uit ons hoofd. Zelf beweert ze dat die positieve ingesteldheid een keuze is: 'Wij lopen, als alles een beetje meevalt, tachtig jaar rond op deze aardbol. In die korte tijd kunnen we het onszelf en de anderen toch maar beter zo aangenaam mogelijk maken, niet?'

'Ik kijk graag naar mannen en vrouwen die het met elkaar doen'

Naast al die opgeruimdheid is er gelukkig ook ruimte voor flink wat gulzigheid ('Xtc was een echte openbaring'), gramschap ('En toen riep ik tegen die oude vrouw: 'Ik hoop dat uw hondje onder die bus terechtkomt!'') en onkuisheid ('Naar pornosites surfen is toch heel normaal?').

Hoogmoed

Cath Luyten «Ik erger mij aan mensen die zich beter voelen dan anderen. Ik begrijp dat niet, want we zijn allemaal hetzelfde. Als je vanuit vogelperspectief naar ons kijkt, zie je een massa krioelende mensen die, net als mieren, bezig zijn de dag door te komen - en de ene mier is ook niet beter of slechter dan de andere. Daarom behandel ik iedereen met respect.

»Met je kop op tv komen is absoluut geen vrijgeleide om kapsones te hebben. Als ik voor een 'Vlaanderen vakantieland'-reportage in het buitenland op zoek ga naar geschikte interviewees, vragen die bij het afscheid vaak: 'Dus volgende week komt de presentatrice ons interviewen?' 'Nee,' antwoord ik dan, ‘ik kom volgende week gewoon terug: ik bén de presentatrice.' En dan zie je ze denken: 'Hè?!' Veel mensen denken dat tv-presentatrices per definitie langbenige, opgemaakte vamps zijn. Vrouwen met kuren, die zich te goed voelen voor veldwerk. Ik beantwoord totaal niet aan dat stereotype.

»Wat dat betreft ben ik blij dat ik in Vlaanderen woon: wij hebben niet gemakkelijk sterallures. Dat wordt hier ook niet gepikt, toch zeker niet van 'eigen' mensen.

»Aan de andere kant: Vlamingen kunnen evenmin verdragen dat iemand zijn kop boven het maaiveld uitsteekt. Nederlanders zijn daar anders in: zij zijn trots als een landgenoot het goed doet. Bij ons is succes meteen verdacht. Kijk naar de reacties op de nieuwe tv-zender VIER: 'We zullen weleens zien of ze daar bij Woestijnvis niet op hun bek gaan.' Wat voor een houding is dat nu? Als Wouter Vandenhaute en co. het goed doen, worden veel mensen daar toch alleen maar beter van?»

HUMO Heb jij dan nooit de neiging gehad om naast je schoenen te gaan lopen? Naar 'Vlaanderen vakantieland' kijken wekelijks een miljoen mensen – je geniet dus wel wat bekendheid.

Luyten «Ik denk dat ik altijd mezelf ben gebleven. Tijdens een reportage in Lapland heb ik me ooit in mijn blote kont laten filmen toen ik uit een sauna kwam gestapt en in een meer sprong. Een witte, winterse kont. Geen perfecte welvingen en bruine huid à la Véronique De Kock. Maar ik zie daar geen graten in.

undefined

»Ik ben niet echt ijdel. Meestal ga ik ongeschminkt de deur uit, en ik heb er een hekel aan als ze voor een tv-opname aan mijn haar en mijn lijf zitten en iemand anders van me proberen te maken. Veel vrouwen vinden dat geweldig, maar ik word altijd heel zenuwachtig als ik een kapster of schminkster gevaarlijk dichtbij zie komen met een krultang. Kort na de geboorte van mijn zoon Bill heb ik me één keer door een magazine laten overhalen om helemaal opgetut te worden, en daar heb ik nog altijd spijt van. Het idee was dat jonge mama's er ook glamoureus en sexy kunnen uitzien, maar toen ik mezelf op die cover zag staan, herkende ik mezelf niet meer.»

HUMO Hoe ambitieus ben je?

Luyten «Frank leert me de dingen te relativeren – het voordeel van met een drieëntwintig jaar oudere man getrouwd te zijn. Zonder hem zou ik wellicht veel ambitieuzer en onrustiger zijn. Hij weet dat al die jeugdige ambities in wezen niet veel voorstellen, maar hij zal me dat nooit met zoveel woorden zeggen: hij wil mij de vrijheid geven om mijn eigen fouten te maken.

undefined

»Ik heb in het verleden al vriendelijk bedankt voor programmavoorstellen van de VRT omdat ik overtuigd was: 'Hier zal ik niet gelukkiger van worden.' En laat dat nu net mijn grootste ambitie zijn. Ik streef er niet naar om zo veel mogelijk dingen te presenteren. Kennelijk snappen veel mensen dat niet, want ik krijg vaak te horen: 'Is 'Vlaanderen vakantieland' het enige wat je doet?' Ze beseffen niet dat ik veertien, vijftien uur per dag aan mijn reportages werk en ’s avonds stikkapot ben.»

HUMO Wat wil je nog bereiken?

Luyten «Niet veel meer dan wat ik nu al heb bereikt. Ik wil zo veel mogelijk mooie momenten beleven met de mensen die ik graag zie. Dat vind ik stukken belangrijker dan zo snel mogelijk carrière maken. Voor mijn job zit ik vaak in het buitenland, en daardoor mis ik veel familiemomenten. Als ik nog íéts wil bereiken, dan is het een beter evenwicht tussen werk en gezin.

»Voor mij is de zin van het leven heel simpel: wij lopen, als alles een beetje meevalt, tachtig jaar rond op deze aardbol, en in die korte tijd kunnen we het onszelf en elkaar maar beter zo aangenaam mogelijk maken, niet? Dat is wat ik probeer te doen – gewoon een beetje lief zijn en anderen helpen en gelukkig maken.»

HUMO Heb je het idee dat je met ‘Vlaanderen vakantieland’ ook mensen helpt en gelukkig maakt?

>Luyten «Als ik weer eens ergens in een polder sta, vraag ik me soms wel af: ‘Zou ik niet beter in een ontwikkelingsland mensen gaan helpen?’ Ik stort om de zoveel maanden geld voor Unicef en Artsen Zonder Grenzen, maar ik weet heel goed hoe weinig dat voorstelt. Mijn bovenbuurman is urgentiearts: die maakt wél een verschil. En toch: als ik op zaterdag of zondag rond vijf, zes uur iemand ga bezoeken in het ziekenhuis, en zie dat in alle kamers naar ‘Vlaanderen vakantieland’ gekeken wordt, weet ik dat mensen iets aan dat programma hebben, al is het maar omdat ze er even bij kunnen wegdromen.»

Traagheid

Luyten «Ik ben iemand van de laatste minuut, stel graag dingen uit. Niet omdat ik lui of gemakzuchtig ben, maar omdat ik mezelf wil uitdagen: ik ben als de dood voor routine. Ik ga meestal pas een paar uur op voorhand op zoek naar een babysit – maar dan is de kans natuurlijk klein dat ik nog iemand vind. Of ik koop bewust geen brood in de supermarkt, omdat ik denk: ‘Dat los ik morgen wel op.’ Waardoor ik de volgende ochtend verplicht ben om op weg naar school ergens bij een bakker te stoppen en voor Bill vlug een paar boterhammen met choco te smeren – op het zadel van mijn fiets. ‘Wat een slechte moeder,’ zie ik de andere mama’s dan denken (lacht).

»Ik neem graag risico’s om aan de ondraaglijke lichtheid van het bestaan te ontsnappen. Na mijn studie heb ik stage gelopen bij Joop van den Ende (Nederlands mediamagnaat, red.). Ik had tijdens een fietsvakantie een paar jongens uit Amsterdam leren kennen, en ik dacht: ‘In die stad wil ik wel een jaartje wonen.’ Ik mocht onmiddellijk bij Van den Ende beginnen, en ik ben toen gewoon naar ginder vertrokken, zonder dat ik er echt een dak boven mijn hoofd had. ‘Ik zie wel’: dat was mijn houding. Ik heb eerst even bij die jongens van de fietsvakantie gelogeerd, en later ben ik bij een collega ingetrokken.»

HUMO Valt het jou over het algemeen gemakkelijk om gelukkig te zijn?

Luyten «Het wordt steeds gemakkelijker, omdat ik mezelf geregeld verplicht om stil te staan bij hoe goed ik het wel heb.

»Dat is hét grote probleem van deze tijd, vooral in het Westen: we beseffen te weinig hoe gefortuneerd we zijn, omdat we verblind zijn door materialisme. In andere delen van de wereld zijn de mensen veel gelukkiger, ook al leven ze in grote armoede. Ze zijn geen slaaf van wat ze hebben of zouden willen hebben.

»Ik heb voor ‘Vlaanderen vakantieland’ ooit een reportage gemaakt over Lesotho, waar een kwart van de bevolking aids heeft. Omdat er daar zo veel mensen sterven, zijn ze eigenlijk constant doodskisten aan het maken. Maar in de dorpjes die wij bezochten, stonden de mensen lachend en zingend te timmeren: een hallucinant beeld. Ze maken er het beste van, ook al hebben ze niks en zijn ze ziek – daar kunnen wij nog iets van leren.

»Op een gegeven moment werd onze gids in Lesotho heel kwaad, omdat ik – tegen zijn advies in – wat kleingeld had gegeven aan drie bedelende kindjes. Nog geen tien seconden later stonden er wel dertig kinderen aan me te trekken, en achteraf bleek dat mijn armen letterlijk opengekrabd waren: het was niet ondenkbaar dat ik met hiv besmet was geraakt. De gids maakte zich even zorgen, maar ik niet. Ik ben zelden bang; ik aanvaard gemakkelijk de dingen die mij overkomen.

»Stel dat ze in Lesotho tegen mij hadden gezegd: ‘Je moet hier blijven en je zult je man en kind nooit meer terugzien.’ Hoe vreemd het ook klinkt: ik denk dat ik daarin zou kunnen berusten. Ik zou het verschrikkelijk vinden om mijn dierbaren te moeten missen, maar het leven in zo’n land is veel échter, en ik ben ervan overtuigd dat je daar een beter mens van wordt. Dat ondervind ik elke keer als ik een ontwikkelingsland bezoek: je keert terug naar de essentie. Dat gevoel neem ik telkens mee naar huis, maar na een paar weken betrap ik mezelf er toch weer op dat ik me stoor aan de kleur van mijn bankstel die niet bij de stoelen past. En dan schaam ik me.»

undefined

' Ik heb al ontzettend veel geluk gehad, maar ik heb de voorbije jaren toch ook wel wat meegemaakt, hoor. Toen Frank zijn zware hartoperatie moest ondergaan, dacht ik dat het afgelopen was'

HUMO Ben jij een zondagskind? Heb je vooral geluk gehad tot dusver, of heb je ook al grote tegenslagen moeten verwerken?

Luyten «Ik heb al ontzettend veel geluk gehad, maar ik heb de voorbije jaren toch ook wel wat meegemaakt, hoor. Toen Frank zijn zware hartoperatie moest ondergaan, dacht ik dat het afgelopen was. Dat waren moeilijke weken. Dat ik een zondagskind lijk, komt wellicht ook doordat ik de minder leuke dingen gemakkelijker minimaliseer.

»Zelf heb ik de dood ook al in de ogen gekeken. Een paar jaar geleden heb ik een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad. Ik zat in Zwitserland voor ‘Vlaanderen vakantieland’ toen ik opeens hevige buikpijn kreeg. Ik ben ginds naar de dokter gegaan, en die dacht dat ik een voedselvergiftiging had – ik had garnalen gegeten. Hij gaf me een valiumspuit, maar na enkele uren was die vreselijke pijn terug. Zodra ik thuis was, ben ik naar mijn huisdokter gegaan, en die heeft me naar de spoedafdeling doorgestuurd. Na een echografie bleek dat er in één van mijn eileiders al wekenlang een bevrucht eitje aan het groeien was. Dat had de eileider gescheurd, met een inwendige bloeding tot gevolg. Ik ben meteen geopereerd. Volgens de dokters had het geen dag gescheeld of ik was er geweest.»

Gulzigheid

Luyten «Ik ben een veelvraat: ik eet véél en ik eet álles. Je mag mij ’s nachts altijd wakker maken voor een pak frieten.»

HUMO Je ziet er anders uit alsof je de calorieën goed onder controle hebt.

Luyten «Ook op dat vlak ben ik een geluksvogel: ik mag eten wat ik wil, ik kom geen gram bij – dat is genetisch bepaald. Als kind at ik enorm veel en dronk ik liters melk, maar je bleef mijn knoken en ribben zien. Ik weet nog goed dat ik zes of zeven jaar was en dat mijn beste vriendin tijdens een ruzie eens ‘Ethiopiër!’ naar mij riep.

»Tegenwoordig kan je alleen aan mijn poep zien dat ik een gulzige periode achter de rug heb (lacht). Het zij zo – al had ik wel liever gehad dat die kilo’s er aan mijn borsten bijkwamen.»

HUMO Vind je jezelf mooi?

Luyten «De ene dag geef ik mezelf een zeven, de andere een acht. Ik vind mezelf zeker geen perfect beauty, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn positieve ingesteldheid mij mooier maakt. Dat geldt voor iedereen: als je opgewekt bent, ben je meteen een pak mooier.

»Frank is amateurfotograaf en neemt weleens foto’s van mij. Af en toe zegt hij: ‘Maar lach nu eens niet op élke foto.’ Maar het lukt me niet om niet te lachen – dan is het net alsof ik dood ben.»

HUMO Zou je ooit om puur esthetische redenen plastische chirurgie overwegen?

Luyten «Nooit! Vrouwen die ongelukkig zijn omdat ze vinden dat ze te kleine borsten of te dikke billen hebben: dat is toch erg? Je geluk zou niet mogen afhangen van hoe je eruitziet. De natuur heeft je gemaakt zoals je bent, en als je dat niet kunt aanvaarden, zal je – vrees ik – altijd ongelukkig blijven. Dat geldt ook voor kalende mannen met een bierbuik: er is niks mis met een kale kop, en als je vindt dat je een te dikke buik hebt, moet je maar minder drinken.»

HUMO Hoe gulzig ben jij met drank?

Luyten «Ik drink graag, maar ik ben kieskeurig. Van wijn val ik in slaap: ik drink zelden meer dan drie f vier glazen, anders is de avond voor mij voorbij. Champagne vind ik wat te zuur, en bier is ook niet echt mijn ding. Doe mij maar gintonic: daar word ik vrolijk dronken van.»

HUMO Kruip je weleens dronken achter het stuur?

Luyten «Zelden. Een paar jaar geleden ben ik bij een verkeersongeval betrokken geweest nadat ik gedronken had, en sindsdien ben ik extra voorzichtig.

»Ik was met een paar vriendinnen sushi gaan eten in Brussel. Eerst hadden we in het restaurant flink wat sake gedronken, daarna vlogen we in L’Archiduc in de gintonic, en we eindigden met champagne omdat er nog iets te vieren viel. Toen ik ’s nachts naar huis reed, was ik behoorlijk in de wind – ook al omdat sushi nu niet meteen een goeie fond legt. Terwijl ik op de A12 in Londerzeel voor een rood licht stond te wachten, reed een auto me langs achter aan, waardoor we allebei over het kruispunt gleden. De andere chauffeur, een vrouw, excuseerde zich meteen en zei dat ze achter haar stuur in slaap was gevallen. In al mijn naiviteit dacht ik: ‘Ik heb niets verkeerds gedaan. Zij heeft mij aangereden.’ We belden de politie, om hen de nodige vaststellingen te laten doen. Toen die ter plaatse was, moest die vrouw een alcoholtest ondergaan, en daarna vroegen ze aan mij om hetzelfde te doen. Ik piepte: ‘Waarom? Ik stond gewoon stil.’ Maar er was geen ontkomen aan: ‘Standaardprocedure, mevrouw.’ Ik dacht: ‘Fuck, ik hang.’ Maar de test was negatief! Ik kan blijkbaar wel wat hebben (lacht).

»Niettemin schaam ik me diep voor die hele episode: ik besef maar al te goed dat een ongeluk in een klein hoekje zit.»

HUMO Heb je ervaringen met drugs?

Luyten «Wie ooit in Amsterdam heeft gewoond, weet dat er daar geen ontkomen aan is. Hasj en marihuana vond ik maar niks, maar xtc was een echte openbaring. Die drug heb ik bij vrienden thuis leren kennen, in een beschaafde omgeving met alleen maar interessante, universitair geschoolde mensen. Ik heb hem nooit gebruikt in discotheken waar iedereen high op loeiharde house staat te dansen.

»De eerste keer dat me zo’n pilletje werd aangeboden, kneep ik ’m wel een beetje: ik wist natuurlijk niet hoe ik erop zou reageren. Maar ik vind dat je in het leven alles eens moet proberen, en dus heb ik doorgezet. Het was fantastisch: als je xtc hebt genomen, zie je álle mensen graag en heb je het gevoel dat we in een perfecte wereld leven.»

HUMO Slik je vandaag nog weleens zo’n pilletje?

Luyten «Nee. Na dat jaartje Amsterdam besefte ik dat drugs niets met het echte leven te maken hebben. Af en toe vraag ik me wel af: ‘Hoe zou ’t zijn om nog eens een pilletje te slikken?’ Maar ik ben ondertussen bijna vijftien jaar ouder, ik ken mijn verantwoordelijkheden, en ik ben banger geworden: je weet niet wat ze allemaal in die dingen draaien, hè?

»Ik wil drugsgebruik zeker niet promoten, maar ik vind wel dat mensen xtc of andere drugs niet zomaar mogen veroordelen zonder het zelf ooit gebruikt te hebben of tenminste te wéten waarover het gaat.»

Gramschap

HUMO Wanneer heb jij je het laatst erg kwaad gemaakt?

Luyten «Toen mijn zoon vorig jaar naar de eerste kleuterklas moest. Ik woon in Antwerpen, dus ik had een school toegewezen gekregen – niet echt de school die ik wou, maar ik moest en zou er het beste van maken. Enkele maanden voor het nieuwe schooljaar begon, dacht

ik: ‘Weet je wat, ik fiets er even met Bill naartoe, dan kan hij aan het idee wennen.’ Toen we aankwamen, zag ik dat er een enorme Bumba op de gevel was geschilderd: mijn maag keerde om, maar ik hield de moed erin en reed tot op het voetpad naast dat figuurtje. ‘Kijk,’ zei ik tegen Bill, met een kamerbrede glimlach: ‘Dat is Bumba, en hier ga jij binnenkort naar school.’ Op dat moment kwam iets verderop een oude vrouw met haar hondje haar huis uitgestapt. Ze begon tegen me te roepen: ‘Ge moogt niet met uw fiets op het voetpad rijden! Stuk crapuul!’ Ik was zo verbouwereerd dat ik lustig begon terug te roepen. Wat precies, dat weet ik niet meer, maar het was blijkbaar erg, want toen we terug naar huis fietsten, zei Bill: ‘Mama, je moet niet zo boos zijn.’ Ik ben zelden zo kwaad geweest, ik schrok er zelf een beetje van.

»Het toeval wil dat we een tijdje geleden met z’n drieën door de stad fietsten en dat we op een gegeven moment door een smal straatje reden. Normaal passeert daar weinig verkeer, maar door alle wegenwerken en omleidingen in de stad reden er opeens bussen door die straat. Omdat er één vervaarlijk snel onze richting uitkwam, en ik met Bill achterop geen risico wou nemen, besloot ik om een stukje over het voetpad te rijden. En wie begint daar aan de overkant van de straat opeens te roepen? Diezelfde oude vrouw met datzelfde hondje: ‘Ge moogt daar niet rijden!’ Ik antwoordde heel rustig: ‘Mevrouw, met een kind achterop ga ik liever geen duel met een bus aan – dat ding zou winnen.’ ‘Dat interesseert me niet,’ riep ze terug. ‘Je moet op de straat rijden!’ En toen heb ik mijn geduld verloren. Het was eruit voor ik het besefte: ‘Awel, ik hoop dat uw hondje onder die bus terechtkomt!’ Frank was gechoqueerd: ‘Wat zeg jij nu, schat?!’ Maar ik was zó kwaad. En nog altijd: als ik die vrouw nog eens tegenkom, hoop ik dat het zónder hondje is.»

Jaloersheid

Luyten «Ik ben ervan overtuigd dat vrouwen jaloerser zijn dan mannen. Vrouwen hebben een slechter karakter: ze zijn giftiger, achterbakser, meer belust op wraak... Een productiefoutje van de Schepper (lacht). Je ziet dat al bij kleine meisjes: vanaf drie jaar zit het venijn er al in. Terwijl de jongetjes op de speelplaats een beetje naïef en met veel lawaai rondlopen, worden ze door de meisjes gedomineerd en gemanipuleerd. En twintig, dertig jaar later winden diezelfde meisjes diezelfde jongens nog altijd om hun vinger.

»Daarom vind ik mannen makkelijker in de omgang. Wat dat betreft heb ik het juiste beroep gekozen: negentig procent van de mensen met wie ik samenwerk – regisseurs, cameramensen, monteurs – zijn mannen. Heel handig, want mannen zijn gemakkelijker, duidelijker. Vrouwen zijn probleemgevallen. Wij zeggen dit maar bedoelen dat, en we verwachten met name van onze partner dat hij dat doorheeft. Wij wéten van onszelf dat we moeilijk en onredelijk zijn, maar we doen alsof dat niet zo is.»

HUMO Hoe jaloers ben je als Frank in een andere vrouw geïnteresseerd is?

Luyten «Als ik merk dat Frank met een andere vrouw flirt, zal ik hem daar achteraf mee plagen, maar niet omdat ik jaloers ben. Integendeel: dat geflirt bewijst dat hij een man van vlees en bloed is en nog altijd goed in de markt ligt. En zo denkt Frank er ook over als ik met een andere man flirt.

»In onze maatschappij mogen koppels alleen maar met elkaar naar bed gaan, maar eigenlijk is dat tegennatuurlijk – de mens ís niet monogaam. Ik heb het Dirk Draulans ooit zo horen uitleggen: omdat baby’s alsmaar grotere hersenen en schedels kregen, moesten ze vroeger geboren worden, waardoor vandaag alle baby’s eigenlijk prematuurtjes zijn. Daarom moeten hun moeder en hun vader minstens vier jaar bij elkaar blijven, om hun kind te beschermen en op eigen benen te leren staan. Als je dat gelooft –en dat doe ik–is het veel gemakkelijker om je partner te vergeven als hij ooit een misstap begaat.»

HUMO Hoe zou jij reageren als blijkt dat Frank een scheve schaats heeft gereden?

Luyten «Natuurlijk zou ik me gekwetst voelen, maar zoals gezegd: we zijn biologisch geprogrammeerd om ons tot andere mannen en vrouwen aangetrokken te voelen. Ik zou het dus proberen te relativeren als Frank me zou bedriegen, en ik zou het hem vergeven. Maar ik zou het hem wél betaald zetten door zelf vreemd te gaan – zo ben ik wel. Eigenlijk zouden koppels hun relatie even on hold moeten kunnen zetten als ze eens zin hebben om hun blik te verruimen en met iemand anders naar bed te gaan – om daarna weer bij elkaar te komen en te beseffen hoe goed ze het samen hebben. Maar dan moet je die aandrang natuurlijk wel allebei op hetzelfde moment voelen. Utopie, zeker?»

HUMO Zijn jullie nog verliefd?

Luyten «Volgens Dirk Draulans zijn na vier jaar de ‘verliefdheidsstoffen’ tussen twee mensen op, maar ik ben na tien jaar nog altijd verliefd op Frank. Natuurlijk loop ik niet constant met vlinders in mijn buik, maar als Frank vier weken in Polen zit om het EK Voetbal te verslaan, of als ik twee weken in het buitenland vertoef, komen die stoffen vanzelf weer naar boven. Elkaar geregeld níét zien is alleen maar bevorderlijk voor onze relatie.»

HUMO Frank is drieëntwintig jaar ouder dan jij. Aan wat merk je dat vooral?

Luyten «Aan niets, echt niet. En Bill merkt er ook niets van. Als ik aan hem vraag wie van ons beiden het oudste is, zegt hij: ‘Mama!’ (lacht)

»Ik heb al vaak moeten horen: ‘Nu gaat dat nog, maar op een dag zal zo’n groot leeftijdsverschil voor problemen zorgen.’ Ze bedoelen dan dat Frank veel sneller dan ik gezondheidsproblemen zal krijgen of zal sterven. Maar het heeft geen enkele zin om daarover na te denken: je weet niet wat het leven voor je in petto heeft, hè? Ik heb vroeger een vriendje gehad dat maar drie jaar ouder was, en hij is niet lang geleden aan een hartstilstand bezweken.»

Hebzucht

Luyten «Geld is niet per definitie een bron van geluk: ik ken rijke mensen die minder gelukkig zijn dan ik. Dat kán ook bijna niet anders, want waar moeten die nog van dromen? ‘Bezit is ’t einde van vermaak,’ zei mijn grootvader. Ik heb tenminste nog iets om naar uit te kijken: ik kan nog voor een vakantie of een nieuwe bank sparen. Alles al hebben of zomaar kunnen kopen: dat moet verschrikkelijk zijn. Ik ben sowieso tevreden met wat ik heb: ik hoef niet met een Porsche of Jaguar rond te rijden; ik ben blij met mijn twaalf jaar oude Renault Clio. Ik heb ook geen groter of duurder huis nodig, en niet meer truien of schoenen dan ik nu al heb.»

HUMO Schuilt er een gierigaard in jou?

Luyten «Nee. Ik laat mijn geld graag rollen, en ik deel wat ik heb graag met anderen. Ik trakteer, koop veel cadeautjes, en nodig ook graag vrienden uit om te komen eten. Maar onbezonnen spenderen, dat doe ik nu ook weer niet.»

HUMO Kunnen bedelaars ook op je vrijgevigheid rekenen?

Luyten «Als ik kleingeld op zak heb wel, ja. Maar achteraf vraag ik me altijd af waarom ik eigenlijk iets aan bedelaars geef: ik voel me er altijd schuldig over, omdat het maar om een paar centen gaat. Dan moet ik de drang onderdrukken om geen geld te gaan afhalen en zo iemand vijftig of honderd euro toe te stoppen. Maar ook dat is peanuts als het erop aankomt.

»Eigenlijk is het heel eenvoudig: wie geld aan bedelaars geeft, probeert gewoon zijn geweten te sussen. Dat vind ik een confronterende vaststelling.»

Onkuisheid

Luyten «Seks komt niet op de eerste plaats in mijn leven. Ik zit tijdens dit interview niet constant te denken: ‘Ik moet dringend naar huis, want ik heb zin in seks.’ (lacht) Maar als ik aan het vrijen ben, is het wél het belangrijkste. Dan denk ik: ‘Hè, waarom doe je dit niet vaker?’»

undefined

'Ik surf geregeld naar pornosites. Dat is toch heel normaal? Het is toch gezond om zin in seks te hebben, op zoek te gaan naar wat opwindende beelden en jezelf te bevredigen? Ik zou denken dat iedereen dat doet, nee?'

HUMO Wanneer is seks voor jou geslaagd?

Luyten «Als ik nergens anders ben met mijn gedachten – bij de vuilniszakken die ik nog buiten moet zetten, of de rekeningen die nog betaald moeten worden. Goede seks is: even weg zijn van de wereld.

»Het moet ook spontaan gebeuren, omdat je er allebei zin in hebt – niet omdat het alweer een tijdje geleden is, of omdat het zaterdagavond is. Ik begin pas aan seks als de sfeer helemaal goed zit. Dat is waarschijnlijk voor de meeste vrouwen zo, terwijl mannen meestal niet veel nodig hebben om in the mood te raken. Soms ben ik wel jaloers op mannen: ze kunnen hun hoofd gemakkelijker leegmaken en zich volledig op de daad focussen. Bij ons duurt dat gewoon wat langer. Het beste bewijs daarvan is dat veel vrouwen op vakantie elke dag vrijen, en thuis een thuis een pak minder.

»Ik ben er ook van overtuigd dat mensen met een heel geregeld, tot in de puntjes gepland bestaan minder goede seks hebben, gewoon omdat er nooit tijd voor is. Ik heb gelukkig niet zo’n routineus leven.»

HUMO Hoort bij goede seks elke keer een orgasme?

Luyten «Natuurlijk! Ik hoor vrouwen weleens beweren: ‘Ik hoef niet elke keer klaar te komen, hoor.’ Maar wat is dat voor onzin? Als je al die moeite doet, hoort daar toch een orgasme bij? Een orgasme is toch het doel van vrijen? Als je masturbeert, stop je toch ook niet vóór je bent klaargekomen?»

HUMO Sta je voor alles open?

Luyten «Ik hou het graag simpel. Fetisjisme of sm zijn niet aan mij besteed. En ik heb ook geen handboeien, pumps of verpleegsteruniform nodig om opgewonden te raken: seks is voor mij heel gewoon, puur natuur. Je hebt zin, je snuffelt eens aan elkaar en de rest komt vanzelf. Net zoals bij dieren – die gebruiken ook geen dildo’s, tepelklemmen of latex pakjes.

»Wat ik vooral niet begrijp is dat sommige mensen het fijn vinden om elkaar pijn te doen of op elkaar te plassen terwijl ze seks hebben. Ze doen maar, hoor, maar mij zegt het niks. Ik zal ook nooit naar dat soort porno kijken.»

HUMO Naar andere porno wel, dan?

Luyten «Naar gewone porno? Jawel. Ik kijk graag naar mannen en vrouwen die het met elkaar doen, maar altijd op een normale manier, geen kinky stuff.»

HUMO Er zijn niet veel vrouwen die openlijk toegeven dat ze naar porno kijken. De meeste vrouwen die ik ken, beweren zelfs dat ze er niks aan vinden.

Luyten «Meen je dat? Ik vind er wel iets aan, hoor. Ik surf geregeld naar pornosites. Dat is toch heel normaal? Het is toch gezond om zin in seks te hebben, op zoek te gaan naar wat opwindende beelden en jezelf te bevredigen? Ik zou denken dat iedereen dat doet, nee? Zeker als je partner een paar weken niet thuis is en je op je honger zit. Als Frank weg is, denk ik dat hij liever heeft dat ik af en toe eens naar porno kijk dan dat ik op stap ga om aan mijn gerief te komen (lacht).

»Sommige vrouwen beweren dat ze porno vies vinden, maar wat zie je in die films? Mensen die elkaar pijpen, aflikken en penetreren – dat is toch exact wat wij allemaal doen als we vrijen?»

HUMO Tot slot: als je je seksuele persoonlijkheid met een dier zou moeten vergelijken, welk dier zou dat dan zijn?

Luyten «Een reuzenschildpad! Ik heb ooit eens een reportage op de Seychellen gedraaid, en toen wij daar op een strand een paar schildpadden aan het filmen waren, begonnen er opeens twee te paren. Eigenlijk hebben wij daar porno voor schildpadden gedraaid (lacht). We waren vooral onder de indruk van de klanken die ze uitstootten – niet dat we er allemaal goesting van kregen, maar het werkte toch wel prikkelend. En wat ik ook boeiend vond, was dat ze er hun tijd voor namen. Er zat geen haast achter: dat blééf maar duren. Helemaal anders dan bij leeuwen, waarbij het mannetje hooguit één minuut op het vrouwtje kruipt en zijn tanden in haar nek zet, om vervolgens lui in de schaduw te gaan liggen. Met dat machogedrag ben je bij mij aan het foute adres.»