'De zomer van '69' ★★ en '8 Days' ★★★: drijven op nostalgie en blinde bewondering

In de zomer van 1969 zaten er ongeveer evenveel Amerikaanse jongeren in Woodstock als in Vietnam, The Beatles staken een zekere straat over, Rolling Stone Brian Jones verdronk thuis in zijn zwembad en de toen amper negen jaar oude Bryan Adams kocht, naar eigen zeggen, zijn eerste echte instrument met zes snaren.

Maar de twee dingen die er volgens de makers van ‘De zomer van ’69’ voor zorgden dat het een jaargetijde werd om nooit te vergeten, waren Eddy Merckx’ eerste deelname aan de Tour en ’s mens eerste uitstapje naar de maan. Hoewel regisseur Robin Vandenbergh toch één à twee mensen vond die schoorvoetend bereid waren toe te geven dat de ene gebeurtenis strikt historisch gezien misschien net iets belangrijker was dan de andere, heeft het hem er niet van weerhouden om beide exploten een hele documentaire lang lustig woordspelig naast elkaar te presenteren. Inclusief een steeds sneller geritmeerde finale waarin Merckx’ zegetocht richting Parijs gemonteerd werd naast de naar de maan afdalende astronauten van Apollo 11.

Vandenbergh beschikte over sympathiek historisch beeldmateriaal en wilde er liever een feelgoodfilm dan een kritische documentaire mee maken, maar de goednieuwsshow gaat snel vervelen. That summer seemed to last forever. Dat de door Vandenbergh opgetrommelde getuigen van de gezegende zomer eerder nog niet vaak aan het woord zijn geweest, komt vooral omdat ze niet zo heel veel boeiends te melden hebben over het meest bezongen seizoen van de vorige eeuw. Vooral de van een even forse snor als tongval voorziene wielerjournalist Robert Janssens verdiende niet geheel onterecht zijn sporen veeleer in de krant dan op televisie.

Een maatschappij die alleen maar met nostalgie en blinde bewondering kan kijken naar wat ze vijftig jaar eerder presteerde is een maatschappij in verval. ‘De zomer van ’69’ is er een typisch product van. Het even onkritische ‘8 Days’ doet beter, maar niet heel veel. Geen spoor van Eddy in dit docudrama over de maanlanding, de flink fietsende flandrien was nu eenmaal niet mee in de ontsnapping van de eeuw, en deze uitgebreide reconstructie van de vlucht van Apollo 11 speelt zich grotendeels af in de commandocapsule van de Saturnus V-raket waarmee Neil Armstrong , Edwin ‘ Buzz ’ Aldrin en Michael Collins de ruimte werden ingeschoten.

Tijdens hun acht dagen durende trip naar de maan en terug werden zowat alle gesprekken tussen de ruimtereizigers opgenomen door de NASA. Tegenwoordig doet Google hetzelfde in de meeste huiskamers, maar de Amerikaanse ruimtevaartmaatschappij gaat iets discreter om met persoonlijke gegevens want de tapes werden nooit eerder vrijgegeven. Jammer dan, dat deze BBC-documentaire het unieke audiomateriaal niet inventiever wist te gebruiken dan onder nagespeelde beelden waarin drie acteurs al de historische woorden lippen. Het is enkel aan de hoogstaande technische uitvoering van het idee te danken dat ‘8 Days’ er toch in slaagt om het best gedocumenteerde gebeuren uit de zomer van ’69 vandaag opnieuw even spannend te doen lijken als vijftig jaar geleden.

Quote