‘Dealers leveren nu drugs met koeriers, net als Deliveroo. Ik bestel tot twee keer meer dan ik voor corona deed’

Gisterenavond lachte Philippe Geubels in ‘Taboe’ met mensen die geworsteld hebben met een verslaving. Sinds de coronacrisis stijgen de cijfers van drugs- en alcoholgebruik in ons land weer. In volle lockdown sprak Humo twee jaar geleden met enkele gebruikers, hulpverleners en advocaten.

(Verschenen in Humo op 13 april 2020)

In 2021 werd er in de haven van Antwerpen nog maar eens een recordvangst cocaïne genoteerd: 89 ton! Drugs zijn booming business in coronatijd. Cokedealers houden stand met swingende coronapromoties, cannabis is populairder dan ooit. Verkopers beloven snelle en discrete levering, mét mondkapje en handschoenen. Humo sprak in volle quarantaine met gebruikers, hulpverleners en advocaten. 'Ik bestel twee keer meer dan in normale tijden.’

'Kijk, ik heb net weer een berichtje gekregen.' Bram toont een WhatsAppje van een onbekend nummer op zijn telefoon. Een cokedealer die een vette weekendpromotie belooft. 'Hey hey cava? Ook dit weekend kun je profiteren van leuke promo's: 4+1 gram gratis, 7+2 en 10+3. Door Covid-19 werk ik uiteraard met handschoenen en mondkapje, voor jullie veiligheid. Groetjes.'

Zo net voor het weekend stopt die berichtenstroom niet, vertelt Bram, die al vijftien jaar gebruikt - waarvan de laatste vijf jaar 'veel te veel'. In Antwerpen, cocaïnehoofdstad van Europa, is het nooit moeilijk om drugs te vinden. De drugs vinden jou. Dealers hebben databases met honderden telefoonnummers van potentiële klanten, en bestoken hen met reclameberichten en kortingen. 'TOPmateriaal en snelle service tot aan de deur.' - 'Dikke brokjes!' - 'Levering ook tijdens lockdown. Don't forget COCAINE KILLS CORONA!'

Verkopers leveren tijdens de lockdown nog steeds aan huis, maar geven extra korting als klanten hun spul zelf ophalen. 'Dit weekend 3+1 bij ophalen, tijdelijke actie!!!' En ze zijn warempel bezorgd: 'Niet vergeten jullie handen te wassen.'

Ik wil het weleens zien, zo'n dealer die bekommerd is om de gezondheid van zijn klanten, en ik besluit om Bram te vergezellen wanneer hij zijn dagelijkse dosis gaat scoren. Hij heeft een handvol dealers die hij altijd opnieuw belt. 'Zegt de eerste dat hij over een half uur kan leveren, dan bel ik naar de volgende,' vertelt hij onderweg. 'Sowieso is er altijd wel één die binnen de 10 minuten ergens kan zijn. Eens je beslist hebt om te bestellen, wil je het spul zo snel mogelijk.'

We rijden in zijn auto naar de buurt van het Sportpaleis. Hij aan het stuur, ik op de achterbank. Een beetje raar, maar niemand kijkt naar ons, want de straten van Deurne zijn verlaten. 'Je ziet tegenwoordig alleen joggers, junkies en dealers op straat,' merkt Bram op met een lachje. Bang voor politiecontroles is hij niet. Als hij die coke maar kan scoren. 'We vinden wel een smoes als ze ons tegenhouden.' Zijn mannetje in Deurne belt. 'Dag mateke, over vijf minuten ben ik er. Samen met een vriendin.'

Het is even zoeken naar een parkeerplaats in de zijstraatjes, want de meeste auto's bewegen al weken niet meer. Bram stuurt een sms'je met het huisnummer waar we geparkeerd staan. 30 seconden later verschijnt de dealer: een Marokkaanse dertiger. Hij komt wippend aangewandeld. Baseballpet, sneakers, en waarachtig: een blauw mondmasker en blauwe plastic handschoentjes. Bram doet zijn raampje naar beneden, de gemaskerde dealer stopt een minuscuul pakje in zijn handen en neemt het geld aan, 50 euro. 'Voilà, alstublieft, salukes!' Iedereen blij.

Op de terugweg vertelt Bram dat zijn dealer de eerste in zijn omgeving was die een mondmasker droeg. Vier weken geleden al, nog vóór de zware lockdownmaatregelen.

BRAM «Die kerels zijn clever. Ze hadden al heel snel door dat corona serieuze gevolgen ging hebben en hebben zich meteen een mondmasker aangeschaft, nog voor de grote rush op de apotheken. Die mannen passen zich razendsnel aan. Als je vandaag hun berichten leest, zou je denken dat je net een boodschap van Volksgezondheid hebt gekregen. Pas op het einde heb je door dat het van een dealer komt. Degoutant, eigenlijk.»

LEKKER CHILLEN

De coronacrisis heeft het drugswereldje in België flink door elkaar geschud, maar voorlopig niet klein gekregen. Cannabis is duurder geworden, dat wel. De vraag naar feestdrugs als MDMA en xtc is gekelderd nu het uitgaansleven stilligt. Maar de prijs voor cocaïne is dezelfde gebleven omdat er - voorlopig - nog veel voorradig is. De straatbusiness heeft zich in een oogwenk aangepast, ongrijpbaar als kwikzilver. Koeriers rijden nog altijd rond, zij het behoedzamer, en kiezen andere plekken om af te spreken: op de parking van een supermarkt, in de wachtrijen voor de slager, in het park tussen spelende kinderen. De Antwerpse politie snapte vorig weekend twee dealers die hun leveringen deden vanop de achterbank van een taxi.

Ook de producenten van feestdrugs vinden manieren om hun publiek te blijven kietelen. Slimmerds hebben al pillen waarin een mondmaskertje gegraveerd is op de markt gebracht.

'Cannabis is populairder dan ooit, in alle lagen van de bevolking,' zegt Bruno Valkeneers van de vzw Transit, een Brussels centrum voor dakloze verslaafden.

BRUNO VALKENEERS «Mensen voelen zich onzeker en gebruiken cannabis om hun onrust of hun angsten te onderdrukken. Ze willen chillen. Daar profiteren de dealers van. Ze vragen nu al 1 of 2 euro meer per gram. Er wordt ook cannabis gehamsterd - denk maar aan de lange wachtrijen voor de coffeeshops over de Nederlandse grens, net voor de lockdown begon. Hasj wordt schaarser, omdat die meestal van Marokko komt en ze daar de grenzen hebben dichtgegooid. Maar weed wordt in België gewoon op eigen bodem geteeld en is dus veel minder een probleem. Wel wordt er meer online gekocht. En gebeuren leveringen vaker per postpakket om de politiecontroles te omzeilen.

»De prijs van cocaïne zal wellicht nog een tijdje dezelfde blijven. Ons land is een draaischijf van drugs: de partijen die via de haven van Antwerpen binnenkomen, vinden snel en gemakkelijk hun weg naar de gebruikers. Dat is anders in Frankrijk, waar harddrugs veel moeilijker te krijgen zijn en de politiecontroles ook strenger zijn. Al in de tweede week van de lockdown schoten de prijzen voor heroïne en cocaïne daar de hoogte in.»

David Ketteridge (42) stopte dertien jaar geleden met cocaïne en richtte vorig jaar Reset op, een herstelcentrum voor verslaafden in Deurne. Hij heeft de afgelopen jaren een enorme verschuiving gezien van straatdealen naar huis-aan-huisverkoop.

DAVID KETTERIDGE «Omdat de politie de straten heeft schoongeveegd en je als straatdealer veel sneller in de kijker loopt, doen dealers het nu anders. Je kunt je drugs gewoon via WhatsApp of sms bestellen, en binnen de 20 minuten is je bestelling aan de deur geleverd met een koerier. Je bestelt tegenwoordig sneller een gram coke dan een pizza Hawai. En de leveringen gebeuren de klok rond. Toen ik nog drugs gebruikte, moest je na middernacht al donkere steegjes opzoeken om coke te scoren. De iets grotere dealers gaan zelf de deur niet meer uit, maar dispatchen en sturen hun mannetjes uit. Vergelijk het gerust met Deliveroo.»

BRAM «Tegenwoordig krijg je vaak alleen de koeriers nog te zien. Ik ben eens door de politie van Antwerpen ondervraagd over een dealer: of ik hem op foto kon herkennen. Maar ik had die kerel nooit in het echt gezien. We spraken alleen aan de telefoon, en hij had drie à vier mannetjes die de bestellingen rondbrachten.»

KETTERIDGE «Contactlijsten van gebruikers zijn zo'n beetje het manna voor de moderne drugdealer. Ze bestoken al die telefoonnummers met promoberichten en vergroten zo hun afzetmarkt. Eens je als gebruiker in zo'n lijst terechtkomt, blijf je die boodschappen ontvangen, ook als je al lang gestopt bent met drugs. Je raakt ook in het klantenbestand van andere dealers, want ze verkopen de lijsten aan elkaar door. Elke week nieuwe aanbiedingen en nieuwe namen. Een cokegebruiker die er al lang mee gestopt was, vertelde me dat hij één van die stalkers had geantwoord: 'Wis mijn nummer of ik doe aangifte.' Als antwoord kreeg hij de straatnaam waar hij woonde. Heel akelig. De enige manier om eruit te raken, is om van nummer te veranderen, maar voor hem was dat moeilijk wegens zijn job.

»Tijdens de lockdown is het nog erger dan anders. Dealers werden in het begin van de quarantaine even geconfronteerd met een dipje, omdat de horeca als afzetmarkt wegviel. En sporadische gebruikers namen even een break, omdat het die eerste dagen voor iedereen aanpassen was. Dus gaven ze vette promoties om hun business draaiende te houden. Nu trekt de handel weer aan, omdat mensen zich thuis vervelen en hun zinnen willen verzetten. De onderlinge concurrentie is groot, wat de prijzen scherp houdt. Tien jaar geleden had je als gebruiker één dealer, soms twee. Nu soms wel tien.

»Het cokegebruik is de jongste tien jaar meer dan verdubbeld in Vlaanderen. Het wordt maatschappelijk ook meer aanvaard. Vroeger ging ik op café een lijn snuiven op het toilet, nu worden op het voetbal lijntjes op een telefoon gelegd en openlijk aan elkaar doorgegeven. Als privécentrum zien we vooral mensen met goeie jobs, uit de betere middenklasse. Ik ken een bedrijfseigenaar die zijn drugs op factuur liet leveren, onder het budget 'media en marketing'. We hebben een dame begeleid uit het Brusselse jetsetmilieu die 5 gram per dag snoof. We zien artiesten, creatievelingen, mensen uit de horeca. Kaderleden, advocaten, managers, ... Mensen die hun dag beginnen met twee lijntjes coke in plaats van met koffie.»

PIZZA EXTRA PIKANT

In Antwerpen lopen ook tijdens de lockdown loopjongens tegen de lamp, zegt de Antwerpse advocaat Ergün Top.

ERGÜN TOP «In ons advocatenkantoor hebben we al een paar weken minder klanten voor alle soorten van criminaliteit, behalve voor drugshandel - op straatniveau. De dealertjes die afgelopen weekend gepakt werden, vertelden me dat de business er niet al te zwaar onder leed. Blijkbaar zijn er toch veel mensen die thuis blijven gebruiken of kleine feestjes houden met drie, vier man.

»Koeriers komen nu meer in het vizier van de politie, met zo weinig volk op straat. Maar wordt er één gepakt, dan staat de volgende kandidaat al klaar. Zeker nu. Veel jonge kerels zitten dezer dagen thuis zonder inkomen of zijn tijdelijk werkloos. Dan is de verleiding om even als koerier in te springen nog groter. Ze verdienen 200 à 300 euro op een avond: mooi meegenomen voor een 18-jarige uit een kwetsbaar milieu.»

Dealers worden steeds creatiever om de leveringen bij de klant te krijgen, zegt advocaat Sanne de Clerck uit Antwerpen.

SANNE DE CLERCK «We hebben net nog een dossier behandeld van een pizzazaak die een dekmantel was voor een geolied dealerbedrijfje. Pizzaboys op scooters leverden echte pizza's aan huis, met het spul in het zakje van het pikante sausje. Op de telefoontap hoorde je de hele dag door bestellingen voor pizza's 'extra pikant' of 'extra mozzarella' - wat op de hoeveelheden sloeg.

»Ook de deeleconomie biedt nieuwe kansen. Elektrische deelsteps zijn tegenwoordig heel populair bij koeriers, want handig in het verkeer. Zelfs in de spits is een snelle levering gegarandeerd. Ik stond onlangs nog een jongen van 19 bij die door de politie op heterdaad betrapt was terwijl hij coke stond te dealen vanop zijn step. Hij probeerde nog te ontkomen door als een gek tussen het verkeer te slalommen. Na een wilde achtervolging kon de politie hem toch vatten.»

TOP «Sommigen gebruiken ook de elektrische deelwagens van Poppy. Vroeger dealden ze met de auto van papa of broer, maar dan liepen ze het risico dat die in beslag werd genomen.»

DE CLERCK «Er wordt nu ook gedeald via Airbnb. We hebben net nog een dossier gehad waarin de handel werd opgezet vanuit een flat die via Airbnb was gehuurd. De Nederlandse actrice Imanuelle Grives, die vorig jaar op Tomorrowland werd gepakt toen ze drugs probeerde te verkopen, werkte ook vanuit een Airbnb. De eigenares vond een hoop drugs in de kamer van één van de huursters en verwittigde de politie.»

TRIPADVISOR

Het Nederlandse expertisecentrum Trimbos organiseert op de sociale media een poll onder gebruikers om de impact van corona op hun snuif- en slikgedrag te meten. Onderzoeker Daan van der Gouwe verwacht dat de onlineverkoop van drugs zal toenemen.

DAAN VAN DER GOUWE «Tot nu toe nam die niet zo'n grote hap uit de markt, maar met de coronacrisis verwachten we toch een verschuiving van de straat naar het internet. Alle drugs zijn te vinden op het darkweb. De pakkans is klein, het gemak groot. En de klant is er koning: op een aantal van die platformen kun je de dealers een beoordeling geven die anderen kunnen lezen, zoals bij Tripadvisor. Die reviews zijn heel belangrijk voor de verkopers, want als je een slechte beoordeling krijgt, klikt de klant wel even verder. Dus zijn dealers heel klantvriendelijk, en stoppen ze vaak iets extra's bij de bestellingen, staaltjes van nieuwe drugs bijvoorbeeld. Dat wordt allemaal met de post geleverd, ingepakt op zo'n manier dat de honden het niet ruiken. Voor de grotere leveringen verbergen ze het spul in uitgeholde boeken of pakweg kinderspeelgoed, maar kleine hoeveelheden komen gewoon in een enveloppe.»

HUMO Zal de cocaïnehandel onder het coronavirus lijden?

VAN DER GOUWE «Het zal natuurlijk lastiger worden voor buitenlandse leveranciers om hun producten hier te krijgen, door logistieke problemen en grenscontroles. We zijn heel benieuwd wat er zal gebeuren als de voorraden opraken. De cocaïneprijs is heel lang stabiel gebleven: je betaalt al jaren tussen de 50 en de 60 euro voor een gram. Het zal nog wel even duren voor je echte schommelingen zult zien. Wel valt te vrezen dat de kwaliteit zal dalen. In Nederland en België is de cocaïne erg zuiver, maar we vrezen dat het spul nu meer versneden zal worden. En het wordt heel erg uitkijken met synthetische drugs en nieuwe psychoactieve stoffen. Voorlopig kunnen we de kwaliteit niet meer controleren omdat de testpunten in Nederland en België gesloten zijn.»

Ex-dealer Niko Vorobyov heeft contacten met dealers, smokkelaars en producenten over de hele wereld. Hij schreef het onlangs in het Nederlands verschenen boek 'Drugswereld', een wervelend reisverslag van zijn avonturen. Dealers op straatniveau doen voorlopig nog gouden zaken met coke en weed, vertelt hij, ook bij hem in het Verenigd Koninkrijk.

NIKO VOROBYOV «Iedereen verveelt zich thuis te pletter, de mensen hebben iets nodig om stoom af te laten. Eén van mijn vrienden moest zelfs extra werkkrachten aannemen om zijn goederen in kleine zakjes te verpakken. Ze respecteren wel de social distancing: het pakje gaat in de brievenbus. En ze zijn ook bezorgd over hoe de situatie binnen vier à zes weken zal zijn. In Antwerpen geloof ik dat er niet veel zal veranderen, omwille van de haven: coke zit vaak in bananencontainers verstopt, en voor zover ik weet vind je bij jullie nog steeds bananen in de supermarkt?»

HUMO Maar het coronavirus strooit wel zand in de motor van de wereldwijde drugseconomie?

VOROBYOV «Ik weet dat de Mexicaanse drugkartels het verdomd moeilijk krijgen, ja. De prijzen van crystal meth en fentanyl schieten de hoogte in, omdat ze geen chemische grondstoffen meer hebben om die drugs te produceren. China is een belangrijke leverancier van die ingrediënten, maar aan die kant viel alles stil - één van de knooppunten is de provincie Hubei, waar Wuhan ligt. Een minuscuul virus heeft klaargespeeld waarin de Amerikaanse drugbestrijdingsdienst DEA nooit is geslaagd, met al hun miljarden dollars in the war on drugs!

»Wat ook meespeelt: nu het internationale verkeer zo goed als platligt, is het veel moeilijker om passagiers te laten smokkelen of drugs in vrachten te verstoppen. De traditionele smokkelroutes en distributiekanalen worden verstoord. Dus als het nog lang duurt, zal cocaïne toch een pak duurder worden.

»Ik denk dat de grote spelers, zoals de smokkelaars van het Sinaloakartel in Mexico, de storm wel zullen doorstaan. Maar veel kleinere drugbendes zullen de klos zijn. Als dit achter de rug is, kunnen we dus nog meer bendeoorlogen en geweld verwachten. Wellicht ook in Europa, op kleinere schaal. Want de minder gesofisticeerde bendes, die bijvoorbeeld afhankelijk zijn van vrouwen uit West-Afrika of de Caraïben die condooms met drugs slikken, zullen een andere manier van bevoorrading moeten vinden. Dus zal er nog meer onderlinge rivaliteit zijn.

»Intussen hoor ik dat drugskartels in Mexico en Brazilië voedsel en medicijnen uitdelen in de armste wijken. In mijn boek schrijf ik over een Braziliaans kartel waarmee ik ging feesten in Rio de Janeiro. Ik hoor dat zij de favela (de krottenwijk, red.) van Rio nu hebben afgesloten voor buitenstaanders. Die bendeleiders tonen meer verantwoordelijkheid dan president Bolsonaro, die nog steeds denkt dat het virus een uitvinding is van de media en zijn politieke tegenstanders.»

ALLES KWIJT

De wekenlange quarantaine zal bij ons vooral een slagveld aanrichten aan de kant van de gebruikers, zo valt te vrezen. Het nietsdoen maakt iedereen zenuwachtig. Sporadische gebruikers nemen een lijntje meer om de onrust de baas te kunnen. Ex-verslaafden hebben het moeilijk om niet te hervallen. Stiekeme blowers en snuivers lopen de muren op omdat ze vastzitten bij hun nietsvermoedende familie. Dakloze drugsverslaafden in de straten van Brussel zwerven als paria's rond in de lege hoofdstad, merken de hulpverleners daar.

'Ik ben zo blij dat ik net voor de lockdown ben afgekickt,' zegt ex-gebruiker Peter, van wie het afscheid van de drugswereld zo vers is dat hij zijn cleane dagen nog telt - het zijn er 36.

PETER «Als ik nu nog aan de coke hing, zou ik gewoon niet meer kunnen stoppen met snuiven. Je mag als werknemer naar je huisarts bellen met een hoestje, en je wordt zonder medisch onderzoek zeven dagen thuis gezet. Dan denk je als gebruiker: zeven dagen feest, jippie!

»Die coronapromoties van 3+1 gram zijn sowieso verraderlijk. Ik kocht altijd maar één gram tegelijk. Kocht ik meer, dan kon ik er toch niet afblijven. Zolang ik wist dat er ergens een zakje in huis was, moest die gram er óók nog door. Dan was het vier uur 's ochtends en had je 200 euro door je neus gejaagd. Hamsteren is voor cokegebruikers geen goed idee.

»Die quarantaine is een gevaarlijke valkuil voor mensen die gevoelig zijn voor verslavingen. Vrienden die vroeger sporadisch gebruikten, of alleen in het weekend, doen het nu ook tijdens de week. Dat is een glibberig pad: zo ben ik ook begonnen. Het is me jarenlang gelukt om coke te combineren met een goeie job in de sales en een stabiele relatie. Maar op een bepaald moment werd coke belangrijker dan al de rest in mijn leven. En toen ben ik alles beginnen te verliezen - zelfs mijn verstand.»

Havenarbeider Bram gebruikt sinds de lockdown minder dan gewoonlijk - noodgedwongen.

BRAM «Ik probeer het bij 1 gram per dag te houden. Ik moet op de centen letten. Er is heel weinig werk in de dokken, en het café waar ik 's avonds bijklus, is ook gesloten. Ik kom net uit een periode met zware financiële problemen: ik had 20.000 euro schulden. Ik betaalde geen enkele rekening meer, alles ging naar de coke. Ik ben in schuldbemiddeling gegaan en heb alles afbetaald door te werken, werken, werken - en wat minder te gebruiken. Nu probeer ik eerst mijn rekeningen te betalen en doe ik pas daarna mijn bestelling bij de dealer. Af en toe ga ik joggen om de onrust te onderdrukken. Maar nooit 's morgens, want dan is het effect 's middags al uitgewerkt en heb ik alweer zin. Ik weet dat sommigen wel meer gebruiken dan anders. Een vriend zei dat zijn dealer overuren draaide. 'Ik bestel twee keer meer dan anders.'»

Bij herstelcentrum Reset is David Ketteridge met onlinetherapie gestart om drugsgebruikers vanop afstand te begeleiden en van hun verslaving af te helpen.

KETTERIDGE «We betrekken er ook altijd de familie bij, want voor hen is die verslaving net zo goed een hel. Toen ik zelf nog verslaafd was, heeft mijn moeder verschrikkelijk moeilijke jaren doorgemaakt. Daarom hebben we met Reset ook de vzw Moeders tegen Drugs opgericht. Niet dat we vaders willen negeren, maar het zijn toch vooral de moeders die machteloos toekijken hoe hun zoons zich in nesten werken. Ze moeten hun verhaal aan elkaar kwijt kunnen. Dat maakt hen sterker.»

'Ik weet niet hoe ik deze periode ga doorkomen,' vertelt een moeder die alleen woont met haar zwaar verslaafde zoon van (net) 18. We noemen haar Veerle - getuigen doet ze liever onder een schuilnaam, want het zijn té heftige dagen. En de schaamte is groot.

VEERLE «Ik woon in een landelijk dorpje, waar iedereen elkaar kent. Je wilt niet bekendstaan als moeder van een junk.»

We praten met haar terwijl haar zoon zijn roes uitslaapt tot de middag. Straks zal hij wellicht naar buiten glippen om met zijn vrienden uit het milieu 'te gaan chillen.' De hele coronatoestand gaat aan hem voorbij. Zijn moeder is doodsbang dat hij het virus mee naar huis brengt.

VEERLE «Veel mensen denken dat alleen kinderen uit marginale milieus verslaafd kunnen raken. Kinderen uit de stad, die niet goed worden opgevolgd door hun ouders. Maar ook in goeie families op het platteland kunnen ze ontsporen. Mijn zoon was een gewone Vlaamse jongen. Hij ging naar de jeugdbeweging en was een goeie voetballer. Niemand had dit zien aankomen. Zijn leiders van de jeugdbeweging niet, zijn voetbaltrainers niet, en ik nog het minst van al.

»Hij is er mee begonnen op zijn 14de. Hoe hij ermee in contact is gekomen, zal ik wellicht nooit weten - ik vermoed op school. In het begin gebruikte hij alleen cannabis, nadien xtc en het afgelopen anderhalf jaar is het ketamine, een drug die enorm aan het boomen is bij de jeugd. In het uitgaansmilieu staat hij bekend onder de naam 'Special K'. De drug wordt soms versneden met andere chemische stoffen die het goedje levensgevaarlijk maken. Mijn zoon is, net voor de lockdown intrad, drie weken op rij op spoed beland. De laatste keer had hij een zware astma-aanval, veroorzaakt door ketamine te snuiven. Zijn vrienden hebben de hulpdiensten gebeld. Je zou hopen dat het hem voorzichtiger zou maken, maar het doet hem niks. Terwijl ik doodsangsten heb uitgestaan naast zijn bed.»

HUMO Hoe gaat het tijdens de quarantaine?

VEERLE «Iedereen moet binnenblijven, maar hij houdt zich uiteraard niet aan de regels. Dikwijls is hij overdag gewoon weg, en weet ik niet waar hij uithangt. 'Bij vrienden,' zegt hij, maar wie zijn dat? Hij is al eens een hele nacht weggebleven. Ik weet dat hij doorgaat met die drugs. Ik vind nog altijd lege zakjes in huis. Onlangs zelfs een gevuld zakje, dat ik heb weggegooid. Hij was razend en zei dat hij daardoor riskeerde om in elkaar geslagen te worden. Dan word je wel heel bang van het milieu waarin hij rondhangt.

»Daar komt ook nog eens de angst bij dat ik door hem besmet raak. Ik hou me nauwgezet aan de regels, maar over hem heb ik geen enkele controle. Hij haalt zijn schouders op: 'Ach, die corona. Heel de wereld mag eraan sterven.' Op dag twee van de lockdown had hij al een boete. Het is pijnlijk dat hij niet aan de risico's voor mij denkt. Hij vindt dat hij pech heeft omdat ik zo'n ouderwetse moeder ben, want 'alle ouders van zijn vrienden gebruiken ook.'»

HUMO Hoe ga jij deze periode doorkomen?

VEERLE «Ik spartel van dag tot dag. Ik heb bovendien nog eens de pech dat ik nu tijdelijk werkloos ben, met de financiële gevolgen van dien. Ik leef in constante stress en heb nu nog meer het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. Ik ben erg teleurgesteld in de hulpverlening. Ik vraag overal om hulp, maar ik krijg nergens gehoor. Mijn zoon is één keer opgenomen in een herstelcentrum, maar is daar aan de deur gezet 'omdat hij niet gemotiveerd was.' Eigenlijk zeggen ze: 'Trek je plan met je verslaafde zoon.' En in deze periode valt de hulpverlening helemaal weg. Terwijl ik alleen maar wil dat mijn zoon geholpen wordt. Ik voel me machteloos en alleen. Ik ben bang dat het op een dag slecht afloopt met hem.»

Bram maakt plannen om na de quarantaine te stoppen met coke, na vijftien jaar gebruik. Hij weet dat hij een probleem heeft. De dagen in quarantaine en de voortdurende onrust wrijven het er nog eens extra in. Hij verlangt naar een normaal leven. 'Het is tijd. Ik ben 42. Het is genoeg geweest.'