Deense blonde wordt Duitse goth: Trine Dyrholm speelt Nico

In 1987 werd Trine Dyrholm bijna de Deense Sandra Kim, maar de toen 14-jarige spring-in-’t-veld strandde in de nationale voorrondes van het Eurovisiesongfestival. Dertig jaar later speelt de actrice in Susanna Nicchiarelli’s biopic ‘Nico, 1988’ de zangeres van The Velvet Underground. ‘Susanna zei: je lijkt niet op Nico, je zingt niet zoals Nico, maar je hebt de juiste spirit.’

'Het is heel moeilijk om een klein beetje vals te zingen'

Als actrice heeft Trine Dyrholm er sinds Thomas Vinterbergs Dogma 95-drama ‘Festen’ al een rijkgevuld parcours op zitten. In Susanne Biers ‘Love Is All You Need’ mocht ze staan zwijmelen naast Pierce Brosnan en in het Deense drama ‘Daisy Diamond’ nam ze Noomi Rapace met een voorbinddildo te grazen. Als íémand precies het juiste evenwicht tussen ruw en teder kon vinden om Nico, née Christa Päffgen, te vertolken, dan was het zeker de 45-jarige actrice die in de tv-serie ‘The Legacy’ recent nog een excentrieke kunstenares speelde. Dat was ooit anders. Toen Nico in 1988 op Ibiza van haar fiets viel en daarbij het leven liet, stond de toen 15-jarige Dyrholm nog vrolijk rond te hopsen op Deense podia met het nationale pophitje dat ze had gescoord in de voorrondes van het Eurovisiesongfestival.

TRINE DYRHOLM «Ik was aan het touren met mijn band toen Nico stierf. Niet bepaald met dezelfde soort muziek trouwens. Ik zat toen ook nog maar in het derde middelbaar en ben pas later naar artiesten als The Velvet Underground en Iggy Pop beginnen te luisteren. Nico’s eigen muziek kende ik al helemaal niet.»

HUMO Hoe goed kende jij haar verhaal? Haar nooit erkende kind van Alain Delon, de carrière na The Velvet Underground?

DYRHOLM «Ik wist echt niet veel over Nico. Ik kende de plaat met Andy Warhols popartbanaan erop en ik had ‘La dolce vita’ gezien, maar ik was al vergeten dat zij daarin meespeelde. Toen ik haar googelde en alle iconische foto’s zag, besefte ik wel wie ze was, maar ik wist zelfs niet dat ze Duits was. Ik dacht dat ze gewoon uit New York kwam omdat ik haar altijd met die scene had verbonden.

»Het hele Nico-na-Nico-verhaal dat de film vertelt, was mij volledig onbekend, maar het is wel een goed perspectief op dit personage. Nico was ooit de mooiste vrouw ter wereld, maar ze probeerde later die schoonheid bewust te vernietigen omdat het een opgedrongen beeld was dat niet strookte met haar identiteit. Nico’s zoektocht naar zichzelf, daar gaat de film over. En ze was natuurlijk een extreme persoon: een has-been rock-’n-rollster, een moeder die er niet is voor haar zoon en een vrouw die worstelt met het vrouw-zijn. Ik zag een interview waarin haar gevraagd werd of ze ergens spijt van had, en ze antwoordde: ‘Nee, alleen maar van het feit dat ik als vrouw geboren ben.’»

HUMO We kennen The Velvet Underground en The Factory van Andy Warhol als cultureel erfgoed uit de sixties, maar dat het ook regelrechte mannenclubjes waren, hoor je veel minder vaak.

DYRHOLM «Nico was een vrouw die bepaald werd door mannen. Met name door Andy Warhol, die haar bij The Velvet Underground plaatste omdat hij vond dat ze iets misten. Hij had overschot van gelijk, maar liet haar vervolgens wel alleen maar zingen en op een tamboerijn slaan. Er gaan verhalen dat ze zich zo verveelde tijdens concerten dat ze kaarsen begon aan te steken om toch maar iets te doen te hebben op dat podium.»

undefined

HUMO Was het ook niet Warhol die zei dat Nico op haar 35ste een dikke junkie werd en verdween?

DYRHOLM «Nico wás ook een dikke junkie, maar ze is nooit verdwenen. Ze maakte nog steeds muziek. Het was trouwens die uitspraak die regisseuse Susanna Nicchiarelli ertoe heeft aangezet om zich te verdiepen in die laatste periode uit Nico’s leven, toen ze met een groep losers in een tourbus en een voorraad heroïne in haar handbagage door het Europa van voor de val van de Muur trok.»

HUMO Dat is voor een actrice wellicht ook de leukste periode om te spelen.

DYRHOLM (lacht) «Vanuit commercieel oogpunt hadden we natuurlijk beter haar hoogdagen met John Cale en Lou Reed belicht, maar uiteraard speel ik liever de moeilijke kant. En moeilijk was het zeker. Dit was misschien wel de grootste uitdaging uit mijn carrière. Hoe ga je zo’n vrouw immers portretteren? Gelukkig stelde Susanna me op haar eigen wijze gerust: ‘Je lijkt niet op Nico, je zingt niet zoals Nico, maar je hebt de juiste spirit.’ En dus hebben we geprobeerd om er onze eigen versie van te maken.»

HUMO Hoe pak je dat aan?

DYRHOLM «Een pruik en een lederen broek doen al heel veel, maar ik heb ter inspiratie ook naar concerten en interviews gekeken. Ik heb niet te veel gelezen omdat ik mijn creatieve vrijheid wilde bewaren. Ik wilde geen zogezegde experte worden in wat Nico wel en niet zou zeggen en doen. Uiteindelijk kun je dat toch nooit zeker weten.

»Het belangrijkste was haar stem vinden. Dat was de sleutel. We zijn dus de studio in getrokken en hebben daar gezocht naar de beste manier om haar nummers te zingen. Gelukkig kon ik mijn achtergrond als zangeres gebruiken en was ik al geregeld in een opnamestudio geweest.»

HUMO Je zingt alles zelf?

DYRHOLM «Ja, Susanna stond erop, maar ik was er wel bang voor. Nico had een diepe stem en zong niet altijd even toonvast. Zoiets imiteren leidt nogal snel tot overacting. Het is ook heel moeilijk om een klein beetje vals te zingen. In de opnamestudio heb ik zeker een week gezocht naar het juiste geluid, tot we iets vonden dat klonk als Nico, maar toch nog steeds mijn eigen stem was. Toen ik die zangstem gevonden had, had ik het personage beet. Maar toen moest ik de spreekstem nog vinden en dat was nog moeilijker. Daar dreigt overacting nog meer. Maar als je acteert, twijfel je altijd of iets goed genoeg is.»

HUMO Als je gaat hengelen naar complimentjes, wil ik ze gerust geven: je vertolking is precies en ingetogen, zelfs tijdens de scènes waarin Nico rustig een shot heroïne zet.

DYRHOLM «Ik was bang dat Susanna dat deel van Nico’s leven zou willen overdrijven, op een soort sociaal-realistische manier, maar ze is daar absoluut niet in geïnteresseerd. De film toont Nico’s drugsgebruik zonder oordeel, als een deel van haar leven: ‘Hallo, ik ben Nico, ik ben een drugsverslaafde en ook zangeres.’ »Je mag ook niet vergeten dat ze vijftien jaar lang verslaafd was maar het wel overleefd heeft. Jim Morrison, Janis Joplin... Velen van haar generatie hebben het niet gehaald, maar zij overleefde. Toen ze al bijna 50 was, viel ze met haar fiets, en als ze niet aan de gevolgen van die val was gestorven, was ze misschien wel 80 geworden.»

HUMO De vraag is vooral hoe haar carrière er dan had uitgezien. ‘Nico, 1988’ toont ook hoe de carrières van vrouwelijke kunstenaars sneller hun houdbaarheidsdatum bereiken. Jij bent een uitzondering.

DYRHOLM «Ik mag het hopen, ik ben nog maar 45! Maar de tijden zijn aan het veranderen. Zeker met Trump als president van Amerika moest het wel ontploffen. Hij draait zover de andere kant op, dat de tegenreactie alleen maar fel kon zijn.»

undefined

HUMO We hebben de huidige vrouwenbewegingen dus aan Trump te danken?

DYRHOLM (lacht) «Ik weet niet of ik het zo zou uitdrukken, maar er gebeurt heel veel in de maatschappij dat ervoor zorgt dat vrouwen zich nu bewuster zijn van gender. Het is misschien een beetje vreemd om steeds maar weer op je sekse te moeten wijzen, maar ik denk dat we het gerust in de verf mogen zetten wanneer iets door vrouwen gemaakt wordt. Omdat het nog steeds uitzonderlijk is.»