Def Leppard op Graspop 2019: loom luipaard

Iemand had Def Leppard moeten duidelijk maken dat Graspop een metalfestival is. Vier ballads op een uur tijd? Dat haalde niet alleen alle vaart uit hun optreden, het vermoeide publiek dommelde er langzaam van in slaap.

Het tempo waar Def Leppard mee startte lag al een stuk lager dan alle overige bands op dit festival. Zanger Joe Elliott (59) maskeerde zijn frêle stem door er veel echo op te zetten, en de andere bandleden te laten meezingen in de refreinen. Na ‘Rocket’ volgde ‘Animal’, met klappende handjes die op tape mee liepen. Dat was nodig, want veel reactie uit de massa kwam er niet. Zelfs toen de Britse zanger daar expliciet om vroeg en vertelde blij te zijn zoveel volk bijeen te zien.

Nee, dit Def Leppard was veel beter met ‘Let’s Get Rocked’ begonnen, het vijfde nummer in de set. Plots gingen tempo en sfeer de hoogte in, en dacht je er niet langer aan om een kipsaté dan wel een boulet te gaan bestellen. Maar telkens wanneer Def Leppard iets opbouwde (‘Armageddon It’ was hoe je deze New Wave of British Heavy Metal-band wilde horen), lieten ze de soufflé snel weer in elkaar zakken. Een streepje ‘Heroes’ van David Bowie aan het einde van ‘Hysteria’? Niemand die reageerde.

De slotakkoorden redden gelukkig nog ietwat de meubelen. Phil Collen (61) zag er uit als een blond Jerommeke en ging dicht tegen zijn snarenbroeder Vivian Campbell staan, die hersteld is van lymfeklierkanker. ‘Pour Some Sugar On Me’ bracht de wei aan het dansen. Zoals de strippers die van deze song ooit een hit maakten. De radiostations en platenfirma zagen weinig brood in die song, tot de dames in de striptenten zich er massaal op begonnen te ontbloten. Met ‘Rock of Ages’ en ‘Photograph’ gaf Def Leppard het festivalpubliek wat het wilde. Meezingbare hits, die in het collectief geheugen van Graspop gegraveerd staan.

undefined