Dennis Praet, de prins van Anderlecht: 'Ik ben geen smeerlap: daar moet ik nog aan werken'

Al sinds zijn zestiende geldt hij als één van de grootste talenten van Europa, maar pas dit seizoen draait de motor van Dennis Praet (20), de nieuwe prins van het Astridpark op volle toeren.

Op het oefencomplex in Neerpede schudt iedereen snel de stramheid uit de spieren, want er komen toppers tegen Lokeren, Arsenal en Gent aan. Als Dennis Praet (20) binnenwandelt, verontschuldigt hij zich meteen: onze eerste afspraak heeft hij enkele weken geleden noodgedwongen afgezegd door een griepje. En eigenlijk had hij die namiddag gereserveerd voor nog iets belangrijkers: hij zou gaan shoppen met zijn moeder. Beleefd en vriendelijk als hij is, schuilt er iets van een ideale schoonzoon in de nummer 10 van Anderlecht.

HUMO Doe je het om haar te verwennen?

Dennis Praet «Enkele keren per jaar trekken we er samen met mijn zusje op uit, naar Antwerpen. Meestal vraagt mijn moeder mij om te gaan winkelen en betaalt zij ook alles (lacht). Ik heb altijd al een heel goede band met mijn ouders gehad.»

HUMO Sinds kort heb je een eigen kledinglijn, DYJCODE. Ben je erg met mode bezig?

Praet «Nee, al lijkt het nu wel zo (lacht). Het is allemaal toevallig ontstaan toen ik afgelopen zomer met mijn beste vriend Yannick Nulens (speler van Lommel United, red.) in New York was. Daar leerden we enkele mensen kennen, en voor we het wisten, was er al een webshop. Nu, het is een aangenaam tijdverdrijf, maar ook niet meer dan dat.»

De klik bij Besnik

HUMO Iedereen roemt je prestaties dit seizoen: je verdeelt niet alleen loepzuiver het spel, maar verdedigt ook met grote inzet. Je zou een klik in je hoofd gemaakt hebben. Wat is er gebeurd?

Praet «Alles veranderde toen Besnik Hasi het van John van den Brom overnam. Besnik gaf me duidelijke richtlijnen en vooral: vertrouwen. ‘Het is niet erg als je enkele slechte wedstrijden speelt, want ik laat je sowieso staan,’ zei hij meteen. Met andere jonge spelers zoals Youri Tielemans deed hij hetzelfde. En geloof me, voor een creatieve speler maakt dat een wereld van verschil: als je vertrouwen hebt, durf je de bal op te eisen en de actie te maken. In een mindere periode heb je de neiging om je te verstoppen en het spel aan je te laten voorbijgaan. Ik heb ook hard in het fitnesscenter gewerkt om mijn volume te vergroten en beter de duels te kunnen aangaan. Ik straal ook veel meer lef uit, vind ik.»

HUMO Klopt: tegen Arsenal zag ik je net voor de middellijn stevig tackelen. Die grinta had ik bij jou nog niet gezien.

Praet «Ik heb een goeie tackle, die ik ook veel gebruik. De tegenstander weet ondertussen dat die eraan kan komen (grijnst).»

HUMO Ben je dan toch een ‘smeerlapke’, zoals Hasi het soms graag zou zien?

Praet «Nee, ik ben nog veel te braaf, altijd al geweest. Ik pak ook nooit een gele kaart voor een overtreding of protest. Ik zou eigenlijk een smeerlap moeten worden, want op het veld is dat nodig, maar ik twijfel of het wel in mij zit. Daar moet ik nog aan werken (lacht).»

HUMO Teerde je de vorige seizoenen te veel op je talent?

Praet «Misschien wel. Ik heb het bij de jeugd vrij gemakkelijk gehad: ik was altijd bij de betere spelers van de ploeg of de beste van het toernooi, zonder me 100 procent te focussen. Maar bij het eerste elftal van Anderlecht komt er zoveel meer kijken, en daarvoor was ik net iets te weinig met voetbal bezig. Ik keek bijvoorbeeld nooit naar voetbalwedstrijden op televisie, of na de training ging ik meteen naar huis. Terwijl je je dan net goed moet verzorgen: een massage, een koudwaterbad...»

HUMO Door niet naar matchen te kijken bewees je misschien dat je afstand kon nemen van het voetbal – ook een voordeel.

Praet «Akkoord, maar je moet het wel serieus nemen: ik speel bij Anderlecht, hè, ik doe dit niet snel even tussendoor. Nee, ik besef nu dat het mijn beroep is.»

HUMO ‘Voetbal ging niet naar zijn hart,’ zei Hasi ook. Die kritiek vond ik snoeihard.

Praet «Voetbal zit wel in mijn hart, ik kán gewoon niet zonder. Zelfs als we een maand vrij hebben, moet ik altijd een bal in de buurt hebben – het is als een verslaving. Was dat niet het geval, dan zou ik me ook nooit al die opofferingen getroost hebben: vanaf mijn 8 jaar stond ik elke morgen om halfzeven aan de afrit Kessel-Lo te wachten op een busje dat me naar Genk zou brengen – eerst ging ik naar school, daarna naar de training en pas om halftien ’s avonds was ik terug thuis. Altijd met de glimlach, maar ik verzeker je dat het zware dagen waren. Steven Defour zat op internaat in Leuven en reed ook mee met dat busje. Ik was nog een snotneus, terwijl hij al bij de eerste ploeg van Genk aanleunde. Maar hij herinnerde zich mij nog van toen. Steven is een superkerel – het beeld dat ze van hem in ‘The Sky Is the Limit’ hebben neergezet, klopt absoluut niet.»

HUMO Als 16-jarige werd je al bij de acht grootste talenten uit het voetbal genoemd en kon je naar clubs als Ajax en Arsenal. Hoe voelt het om altijd zo bejubeld te worden?

Praet «Ik heb ook veel kritiek gekregen, hoor. Als je bewonderd wordt, krijg je die veel makkelijker, waarschijnlijk omdat iedereen net veel van je verwacht. Toen het niet meer draaide onder John, kwamen ze al snel bij Massimo Bruno en mij als zondebok uit – terwijl wij de jongste twee van de ploeg waren. Ik vond het niet correct, en als jonge gast moet je dan sterk in je schoenen staan om het allemaal niet in je kop te steken. Ik lees daarom bewust weinig kranten.»

HUMO John van den Brom koos aanvankelijk voor de jeugd, maar hij viel ze op het einde ook af.

Praet «Hij heeft me er eens na 20 minuten afgehaald toen iemand van ons een rode kaart had gekregen, en de week nadien zat ik niet eens in de selectie. Dat was even slikken. Ik vond het onterecht, maar ik had geen andere keus dan hem op training te overtuigen. Door Besnik Hasi is er veel veranderd. Zijn manier van werken ligt me: hij praat voortdurend met je en vraagt ook je mening over de tactiek en de opstelling. Dat hij daar belang aan hecht, geeft me een goed gevoel. Vroeger, bij Ariël Jacobs, vond ik de afstand tussen de spelers en de coach te groot.»

Zot in Leuven

HUMO Twee jaar geleden zei je dat voetbal alleen niet volstond: je had ook de universiteit nodig om je te ontwikkelen. Is dat nog steeds zo?

Praet «Ik had me vorig jaar in Leuven ingeschreven aan de faculteit Letteren, voor de richting Spaans-Frans. Toen de examens eraan kwamen, speelden we in de Champions League en bleek dat ik het voetbal onmogelijk met mijn studie kon combineren. Maar ik heb mijn boeken nog en studeer in mijn eentje, want ik wil het Spaans echt onder de knie krijgen. Ik probeer na de training niet in mijn luie zetel te zitten, maar iets nuttigs te doen.»

HUMO Vind je het een gemis om geen deel uit te maken van het studentenleven?

Praet «Ja, ik had graag geweten hoe het voelt om echt een student te zijn. Ik zie het bij mijn vrienden: zij zetten twee, drie keer per week de bloemetjes buiten. Ik blijf dan thuis: ik moet me kunnen focussen, hè.»

HUMO Voor jou is er enkel voetbal. Heb je het gevoel dat je vrienden in een andere realiteit leven?

Praet «Nee, want de training is soms om 14 uur afgelopen, en dan heb ik nog een hele dag om andere dingen te doen. En als ik een week niet hoef te spelen, ga ik ook eens op stap en doe ik mee zot. Ik woon in het centrum van Leuven, een bewuste keuze. Ik leef er heel graag, het is echt de stad van mijn hart: niet te groot en gezellig – als jongen van de streek zal ik er altijd een sterke band mee hebben.»

HUMO Veel bekende mensen weten niet meer wie ze moeten vertrouwen. Val je terug op je vrienden die je al kende van vóór je voetballer bij Anderlecht werd?

Praet «Dat wel. Ik zie het ook meteen als iemand oprecht is of gewoon met mij wil praten omdat ik Dennis Praet, de voetballer van Anderlecht, ben.»

HUMO Heb je een vriendin?

Praet «Ja, zij studeert ook in Leuven. We wonen niet samen, maar het gebeurt wel dat ze me om drie uur ’s nachts wakker maakt (lacht). Gelukkig niet vóór wedstrijddagen – ze weet dat ik mijn slaap echt nodig heb. Als prof ben je altijd bang dat je voorbereiding niet optimaal is en je daarom slecht zal spelen.»

Wat Wilmots wil

HUMO Verwacht je een selectie voor de wedstrijden van de Rode Duivels tegen IJsland en Wales?

Praet «Nee, en ik zal er ook niet teleurgesteld door zijn: de bondscoach heeft zijn groep voor de kwalificatiematchen al gevormd, en daar houdt hij volgens mij echt aan vast. Ik blijf wel mijn best doen om erbij te raken, maar ik ben 20 jaar: ik heb nog tijd.»

HUMO Wilmots’ uitspraak over het lage niveau van de Belgische competitie deed hij na vragen over jouw niet-selectie. Wat vond je ervan?

Praet «Oké, door het zware verlies tegen Borussia Dortmund (0-3 in de Champions League, red.) leek het niveauverschil erg groot. Maar om daarom de Belgische competitie de grond in te boren... Het getuigt ook van weinig respect tegenover de geselecteerde spelers die wél in België spelen.»

HUMO Tijdens de wedstrijd thuis tegen Arsenal brachten ze Wilmots in beeld, net na één van je geweldige acties. Terwijl hij fijntjes over zijn kin wreef, sprak zijn gezicht boekdelen.

Praet (lacht luid) «Dat heb ik niet gezien.

»Misschien heeft hij zich daar bedacht. Laten we het hopen. Maar wat het ook wordt, ik kan ermee leven.»

HUMO Als je erbij wilt horen, moet je naar het buitenland, zegt hij. Is die boodschap aangekomen?

Praet «Natuurlijk, bij zo’n uitspraak denk je als jonge gast dat het belangrijk is om in een andere competitie te spelen – allee, voor Wilmots toch. Maar ik vind dat je op het juiste moment moet wachten. Ik ben nu bij Anderlecht aan mijn vierde seizoen bezig en ik ben drie keer op rij kampioen geworden. Als ik nog een goed seizoen speel en er komt daarna een mooi bod van een goede ploeg, dan moet ik niet meer twijfelen. Die stap moet ik durven zetten.»

HUMO Je kunt Wilmots ook geen ongelijk geven: iedereen uit zijn kern is in het buitenland beter geworden.

Praet «De Spaanse, Duitse en Engelse competities zijn inderdaad sterker dan de Belgische. Maar ik vind zijn uitspraak vooral geen goed signaal voor de jonge spelers.»

Papa’s preek

HUMO Wat is de rol van je vader?

Praet «Hij volgt me al mijn hele carrière van nabij, maar dat is nodig: dankzij hem heb ik iemand die altijd eerlijk zegt of het goed of slecht was. Hij is ook mijn eerste supporter en leeft enorm mee: als Van den Brom me in de tribune zette, had hij er meer last van dan ik (lacht).»

HUMO Heeft hij je gehard?

Praet «Zeker en vast. Vooral wanneer het niet goed was, hamerde hij op wat er beter moest. Het heeft me gemaakt tot de speler die ik nu ben en leerde me met kritiek omgaan.»

HUMO Hij vertelde me dat je op je twaalfde zelf vroeg om het toch wat rustiger aan te doen met die kritiek.

Praet «Misschien zat hij er toen iets te dicht op en was hij iets te kritisch voor een jong gastje: de tranen sprongen me al eens in de ogen (lacht). Maar hij had het beste met me voor, en toen ik hem dat zei, besefte hij dat ook.

»Aan mijn opvoeding heb ik veel te danken: ik ben opgegroeid in een warme, stabiele omgeving. Ik zie veel jongens in het voetbal bij wie dat niet het geval is, waardoor zij emotioneel ook niet zo sterk staan als ik. Er zijn er ook die verkeerde vrienden leren kennen en bij wie het fout afloopt.»

HUMO Wat vind jij van de haaien die rond jonge, beloftevolle voetballers zwemmen?

Praet «Er is veel geld mee gemoeid, en dan kom je smerige zaakjes tegen. Maar ook dan helpt mijn vader me.»

HUMO Het gedoe rond jouw loon heeft je lang achtervolgd.

Praet «Toen ik als 17-jarige een contract tekende, stond het bedrag (800.000 euro, red.) meteen in de krant, ook al waren die cijfers niet correct. Omdat ik nog niks had bewezen, kreeg ik veel kritiek, en dat kon ik ergens wel begrijpen. Maar er waren veel clubs die me hetzelfde loon boden, en daarom heeft Anderlecht dat risico genomen. Het is natuurlijk een mooi contract, maar stel dat ze me dit jaar voor een mooi bedrag kunnen verkopen, dan zullen ze geen verlies maken: zo werkt het nu eenmaal. Ik vermoed dat ze bij Youri Tielemans hetzelfde risico nemen, want hij is echt een uitzonderlijk talent en er zullen tal van ploegen voor hem staan aanschuiven.»

HUMO Jouw loon ligt véél hoger dan wat je vrienden ooit kunnen verdienen.

Praet «Dat is zo, maar ik merk zeker geen jaloezie: ze weten wat ik er al die jaren voor gelaten heb, en wat ik er nog elke dag voor doe. Als het over geld gaat, vergeten mensen weleens dat het hard knokken was om er te raken. En om er te blijven.»

HUMO Wat doet een jonge kerel met al dat geld?

Praet «Ik ben iemand die niet veel uitgeeft. Maar ik heb wel een appartement in Leuven gekocht, dat leek me een goeie investering.»

Rotgevoel

HUMO Hoe ambitieus ben je?

Praet «Héél ambitieus. Ik kijk enorm uit naar wat me allemaal te wachten staat. Hoever ik kan raken, weet ik niet. Het niveau van Manchester City of Barcelona? Eerst moet ik ook in een betere competitie vorderingen zien te maken bij een subtopper.

»Trouwens, één van de fijne dingen aan voetbal is dat je met verschillende culturen in aanraking komt.»

HUMO Steek je daar veel van op?

Praet «Ja, al is het maar dat je merkt dat er eigenlijk weinig verschil is (lacht). Oké, Congolezen zullen de hele tijd praten en grappen maken, terwijl een Argentijn als Matí Suárez eerder aan de stille kant is, maar voor de rest...»

HUMO Afgelopen zomer werden er tal van clubs genoemd die naar jou hengelden, vooral uit Italië: Juventus, Inter Milaan, Genoa… Hoe concreet was die interesse?

Praet «Sommige geruchten waren juist, andere totaal uit de lucht gegrepen.»

HUMO Toch blijven er twijfels over jouw potentieel. Zo beweert mijn hoofdredacteur, een notoire Juve-fan, dat ze je daar gewoon omver zouden lopen.

Praet «Daar ben ik het niet mee eens: ik zou er wél meekunnen. In de wedstrijden van de Champions League speelde ik telkens een beslissende rol: tegen ploegen die willen voetballen, kom ik het best tot mijn recht. Dat is het probleem in België: tegen Anderlecht graaft iedereen zich in, en daar hebben we het moeilijk mee. Alleen Lokeren probeert gelukkig ook altijd het spel te maken.»

HUMO Moet ik hier nu uit afleiden dat je eind dit seizoen Anderlecht zult verlaten voor een Spaanse subtopper?

Praet (lacht) «Goed geprobeerd. Het is geen geheim dat de Spaanse competitie me enorm aanspreekt. Maar onze competitie is niet eens halfweg, ik blijf me nog even op Anderlecht focussen.»

HUMO Hoe voelde het om tegen Arsenal de beste van het veld te zijn?

Praet «Leuk! Voor die wedstrijden in de Champions League ben je tenslotte voetballer geworden. Al blijf je op het einde toch met een rotgevoel zitten door die twee late tegengoals.»

HUMO Hadden ze je wel moeten vervangen? Volgens Aad de Mos moet je de pijn leren verbijten.

Praet «Het klopt misschien wel dat je moet leren om door een muur te gaan, maar als de tank leeg is, is ze leeg. In de 80ste minuut vroeg de trainer me hoe ik me voelde, en toen zag ik geen enkel probleem om de wedstrijd uit te spelen. Maar na een sprint voelde ik plots dat het op was, en dacht ik dat het beter was om een frisse speler in te brengen. Met die wissel hoopte ik ook tijd te winnen. Oké, het is slecht afgelopen, maar voor hetzelfde geld hadden we gewonnen en had niemand nog over die vervanging gesproken.»

Gouden Schoen

HUMO Je wordt in enkele kranten al genoemd als mogelijke Gouden Schoen.

Praet «Mooi compliment, maar ik denk dat Hans Vanaken hem zal winnen. Hans is een superspeler: rustig aan de bal, en hij speelt altijd simpel en met veel inzicht. Een beetje zoals ik het zelf graag doe.»

HUMO En Arsenal gaat eraan?

Praet «We willen zeker winnen. Dat ze vorige keer niet in hun spel kwamen, was onze verdienste: het had evengoed 3-0 kunnen zijn.»

HUMO Succes! En weiger die vervanging!