'Deux jours, une nuit': een vlammende aanklacht tegen het harteloze neoliberalisme
De gebroeders Dardenne lijken de laatste jaren een beetje milder te zijn geworden, maar laat u niet vangen: ook het recente ‘Deux jours, une nuit’ (2014) is, ondanks de iets lichtere toon en een ster in de hoofdrol (Marion Cotillard), een vlammende aanklacht tegen een harteloze neoliberale arbeidsmarkt.
DRAMA - Cotillard speelt Sandra, die net een zware depressie heeft overwonnen, maar nu ontslagen dreigt te worden – tenzij ze haar collega’s ervan kan overtuigen een bonus van 1.000 euro af te slaan. En dus sjokt ze een weekend lang van de ene collega naar de andere, in een vernederende calvarietocht. Minder radicaal dan klassiekers als ‘Le fils’ of ‘Rosetta’, maar dankzij de sociale bevlogenheid, de subtiele christelijke symboliek (een stokpaardje van de broers) en vooral de vertolking van Cotillard is dit nog altijd essentiële cinema.
