Dez Mona - A Gentleman's Agreement
Wat is dat schrikken! Onbeteugelde percussie en gitaarnoise spatten uit de speakers zodra we ‘A Gentleman’s Agreement’, de vijfde van Dez Mona, in de lader schuiven. Dez Mona op een rocktrip: dát hadden we nog niet gehad - het was dan ook zowat het enige.
De discografie van de groep is even grillig als de stem van de frontman, Gregory Frateur: hun vorige plaat ‘Sága’ was een opera, en de mix van gekweld melodrama, barokke fantasieën en sinistere jazz die de eerste helft van hun carrière kenmerkte was ongehoord, in België én daarbuiten.
Dez Mona is overigens niet verveld tot een rechttoe rechtane rockgroep: na opener ‘Soon’ regent het vooral sterke popsongs. In ‘A Gentleman’s Agreement’ en ‘Funny Games’ zorgen fraaie gitaarlicks voor een nieuwe kleur op hun rijkgeschakeerde palet, maar ook als de gitaar niet de hoofdrol opeist (zie bijvoorbeeld ‘Suspicion’) klinken de heren poppier dan we gewend zijn. ‘We Own the Seasons’, met backings van Tom Van Laere en Stef Kamil Carlens, had zelfs op ‘The Ideal Crash’ van dEUS kunnen staan! Maar het absolute hoogtepunt is ‘Fools’ Day’, onheilspellend, kaal en meeslepend.
Een blaaskapel, een bataljon conga’s, een harp? Geen idee wat Dez Mona voor volgend jaar in petto heeft, maar zolang ze ons blijven verrassen, hoort u ons niet klagen.
