Deze vrouwelijke Zero Waste-bloggers doen het voor u: reduceer uw afval en bespaar tot 40%

Ze poederen hun wangen met cacaopoeder in plaats van met blush en gebruiken maizena als droogshampoo. Extreme aanhangers zweren zelfs bij mos ter vervanging van toiletpapier, de meer gematigde adepten verkiezen de goeie ouwe stoffen zakdoek boven papieren wegwerpexemplaren, composteren in hun stadsappartement en stoppen hun boodschappen in herbruikbare zakjes en potjes.

'Van mijn zeven slipjes heb ik er vier tweedehands gekocht'

Hét symbool van de zero waste-beweging is een glazen destilleerbokaal gevuld met afval. Eén zo’n weckpot – een zero waster gebruikt die glazen potten om eten in te bewaren, maar ook om er boodschappen mee te doen in bulkwinkels – afval per jaar is het ultieme streefdoel van de hardcore zero waster. Denk dus niet dat je er al een beetje bij hoort door netjes te sorteren. Want zelfs recycleren proberen ware zero wasters zoveel mogelijk te vermijden – ‘alle afval weren’: zo luidt hun Reinheitsgebot. Niet alleen restafval, maar ook petflessen, blik, drankkartons, glas en papier komen hun huis niet in. Zelfs buitenshuis – in de koffiezaak of cocktailbar – weigeren devote followers alle mogelijke wegwerpverpakkingen. In sociale media en het internet geloven ze wél heilig: het zero waste-evangelie bereikt ons via Instagram, Pinterest en blogs allerhande. De Amerikaanse Kathryn Kellogg runt de blog Going Zero Waste, woont in de buurt van San Francisco en gaat nooit de straat op zonder haar glazen pot met schroefdeksel en haar stoffen zakdoek, laat ze me via elektronische weg weten.

Kathryn Kellogg «Krijg ik onderweg dorst, dan laat ik een meeneemkoffie in mijn pot gieten. Mijn zakdoek kan dienst doen als servet én als theedoek om de pot weer schoon te maken, zodat ik verderop een nieuw drankje kan bestellen, of – waarom niet – iets om te eten.»

Op Kelloggs blog, Instagram- en Pinterest-account vind je stijlvol gefotografeerde tips – ze lijken wel uit een designcatalogus te komen – om een zo verpakkingsloos mogelijk leven te leiden. Eén voorbeeld: waarom dure, niet-hervulbare flesjes essentiële olie in huis halen om in dat plastic verdampingsapparaat te gieten dat op een dag hoe dan ook op de schroothoop belandt, als je ook een eucalyptustak in je douche kunt hangen? Zo wordt iedere douchebeurt een aromatisch stoombad, en zodra de tak is uitgewerkt, keil je hem gewoon de compostbak in.

Kellogg «Mijn plastic compostbak staat nu op het terras. Vroeger stond hij onder het aanrecht, en dan kroop er weleens een worm door de keuken. But I love ’em. Mijn wormen krijgen baby’s, gisteren zag ik overal eitjes. Ik heb meteen naar mijn moeder gebeld: ‘Je zult zo’n goeie grootmoeder zijn.’ Ze kon er niet mee lachen.»

HUMO Eén bokaal afval per jaar: dat is het streefdoel van de zero waste-beweging. Is dat ook waar jij op mikt?

Kellogg «Nee. Die bokaal is gewoon een krachtig beeld. Maar wel één dat de community problemen bezorgt: het begint meer en meer op een wedstrijd te lijken – om het kleinst.»

undefined

'Eva Mouton: 'Om de vijf weken zetten we een vuilniszak van 30 liter buiten.'

undefined

Wijn in bulk

Kathryn Kellogg en haar Going Zero Waste, de New Yorkse Lauren Singer van de populaire blog Trash Is For Tossers, Celia Ristow uit Chicago met Litterless, de Australiërs Lindsay Miles van Treading My Own Path en Erin Rhoads aka The Rogue Ginger: het zijn maar een paar van de zero waste-bloggers. En al deze jonge vrouwen stammen af van Bea Johnson, de pionier van de beweging. Toen Johnson, een van oorsprong Franse, maar al jaren in Californië residerende huisvrouw een paar jaar geleden verklaarde dat haar gezin niet meer dan één bokaal afval per jaar produceerde, zette dat een hele beweging in gang. En haar aanhang werd nog groter toen ze vorig jaar het boek ‘Zero Waste Home – The Ultimate Guide to Simplifying Your Life by Reducing Your Waste’ uitbracht.

Bea Johnson «De zero waste-levensstijl is op dit moment geëxplodeerd in Europa, meer dan in de VS: in Duitsland, Frankrijk, maar ook België worden steeds meer verpakkingsloze winkels geopend. Ik denk dat die bulkwinkels in Frankrijk sneller groeien dan gelijk waar ter wereld. De Fransen hebben me natuurlijk graag: ik ben de au pair die naar de VS trok, daar trouwde, en de Amerikanen nu eens zal tonen hoe ze kunnen leven met minder – een succesverhaal! Weet je, Amerikanen meten hun succes nog altijd af aan wat ze consumeren. Nog steeds zijn ze verbaasd dat ik van kop tot teen tweedehands gekleed ga en er toch goed uitzie.»

HUMO Op al je foto’s draag je hoge hakken: ook die zijn tweedehands?

Johnson «Al mijn schoenen zijn tweedehands. Ook al mijn ondergoed, of toch bijna. Als Française wil ik dat mijn beha bij mijn slipjes past, dus die moeten allemaal zwart zijn, en van een zeker merk. Van mijn zeven slips heb ik er vier tweedehands gevonden, maar ik geef toe: ik heb er drie nieuwe moeten kopen om mijn weekset te vervolledigen.»

HUMO Begrijp je dat mensen het niet hygiënisch vinden om tweedehands ondergoed te dragen?

Johnson «Dan zeg ik altijd: ‘Denk je dat het nieuwe ondergoed dat je in de lingeriewinkel koopt, properder is? Mensen hebben dat gepast!’ Ik kan iedereen maar één ding aanraden: waar je het ook hebt gekocht, was je ondergoed vooraleer je het draagt, haha.

»Toen ik met zero waste begon, werd die term nog niet gebruikt in de huishoudelijke sfeer, het was iets uit de industrie. Niemand had me dit voorgedaan, dus ik heb een lange testfase doorlopen – door trial-and-error heb ik een methode bedacht waarmee iedereen snel aan zéro déchet raakt. Ik verzeker je: volg mijn vijf regels, en de hoeveelheid afval die je produceert, zal als vanzelf kleiner worden.»

HUMO De regels zijn in ieder geval makkelijk te onthouden. Het zijn allemaal werkwoorden die met een ‘r’ beginnen: refuse, reduce, reuse, recycle, rot.

Johnson «De eerste regel is heel belangrijk: geen afval meer naar buiten hoeven te dragen, begint met geen afval meer binnenlaten. De zero waste-levensstijl start buitenshuis: je moet nee leren zeggen tegen alles wat men je in de handen duwt. Niet alleen de plastic zak in de supermarkt, maar ook die gratis pen of die laptoptas die je op een beurs krijgt. Je moet alle rommel de toegang tot je huis ontzeggen.»

HUMO Wat dat betreft heb je één uitzondering moeten invoeren. Tegen de flessen wijn die bezoekers weleens cadeau doen, zeg je niet langer nee.

Johnson «We hebben moeten toegeven dat we daar te ver in waren gegaan. Die flessen van vrienden zijn nu eenmaal een aangename afwisseling met de wijn-in-bulk die we kopen. In Californië kun je alleen flessen laten hervullen als je naar een bottling event gaat, als de boer zijn wijn op flessen trekt. Wij brengen dan glazen limonadeflessen met een stop mee. Dat elimineert alvast de kurk.»

HUMO En wat met de kurken van de wijnflessen die je gasten meebrengen?

Johnson «Ik ben heel georganiseerd: in mijn boodschappentas zit een zakje voor kurken. Er is een bepaalde supermarkt met een verzamelpunt voor kurken – ze worden dan geüpcycled.»

undefined

''Zero waste start buitenshuis: je moet nee leren zeggen tegen alles wat men je in de handen duwt'

No poo

HUMO Mensen die lang geleden al met hun eigen potjes naar de winkel gingen, werden vaak bekeken als zonderlingen. Of als gierigaards. Hoe omzeilde jij die kritiek?

Johnson «Toen ik in 2008 voor het eerst naar de winkel trok met mijn potten, heb ik maar één negatieve opmerking gekregen: van een kaasverkoper. Ik zei dat ik mijn consumptie van plastic wou terugdringen. ‘Whatever,’ spotte hij, ‘en die auto waarmee je naar hier bent gereden, daar zit geen plastic in, zeker?’ Gaandeweg heb ik geleerd om het debat uit de weg te gaan. Nu zeg ik gewoon: ‘Ik heb geen vuilnisbak.’ Dat wordt meer aanvaard – men heeft dan niet het gevoel dat je komt preken, dat je de meest ecologische persoon ter wereld wil zijn.

»Dat van die gierigaards slaat overigens nergens op: door verpakkingen te vermijden, spaar je geen geld uit. Het verwijt krenterig te zijn, krijg je pas als je geen wegwerpdingen meer koopt. Wanneer je keukenpapier vervangt door een vaatdoek, of tampons door de menstruatiecup. ‘O, je wil gewoon geld besparen,’ hoor je dan. Nu, op het einde van de rit, besparen dergelijke ingrepen me natuurlijk een hoop geld (lacht). Mijn man heeft het berekend: we leven 40 procent goedkoper sinds we zero waste gegaan zijn. Maar dat was het gevolg, niet de drijfveer. Zeker in het geval van de menstruatiecup sloeg ik mezelf voor de kop: waarom kende ik dit niet eerder? Ik hoef zelfs de maandverbanden die ik van een oud T-shirt stikte, niet meer te gebruiken: de cup werkt perfect.»

HUMO De zero waste-beweging is nogal vrouwelijk. Hoe komt dat?

Johnson «Meer en meer mannen sluiten zich aan, maar het is toch logisch dat vrouwen het voortouw nemen? Vaak doen vrouwen – jammer genoeg – nog altijd de boodschappen: zij hebben dus de macht om afval te weren. Traditioneel doen vrouwen ook de was en de plas: ze hebben dus meer baat bij zero waste: hoe minder rommel, hoe minder ze moeten schoonmaken en opbergen.

»Over het algemeen gaat het zo in koppels: vrouwen hebben het moeilijker om spullen los te laten, maar zijn wél meer gemotiveerd om anders te gaan consumeren: naar de winkel gaan met een boodschappentas, een vaatdoek gebruiken in plaats van keukenpapier. De man vindt het oké dat er minder wordt geconsumeerd – dat er minder geld naar kleren en prullen gaat – maar hij heeft dan weer meer moeite om de keukenrol links te laten liggen. Mannen vinden een keukenrol gewoon gemakkelijker dan een vaatdoek (lacht). Maar aangezien de vrouw de boodschappen doet, koopt ze gewoon geen keukenrol meer en heeft de man geen andere keuze dan de schotelvod.»

HUMO WC-papier bleek onmogelijk op te geven. Een experiment met mos was geen succes.

Johnson «In Japan hebben ze bidets in alle toiletten, zelfs in jeugdherbergen. Ik heb onlangs een speech gegeven in het hoofdkwartier van Google in Tokio en ik heb daar zo’n bidet kunnen uitproberen. Maar ook dáár hing nog toiletpapier – de droger van zo’n bidet is niet sterk genoeg. In de zero waste-community zijn er mensen die het gebruik van toiletpapier vermijden door een bidet te installeren en daarnaast twee manden te zetten: één met propere stoffen doeken en één voor de vuile doeken. Maar dat zie ik niet zitten. Ik wil niet dat de mensen zeggen: ‘Bij de Johnsons ga ik niet meer op bezoek, want ik kan er niet naar het toilet.’»

HUMO Maar nog even over jouw experiment met mos: er lijkt me toch een enorme groepsdruk te heersen in het zero waste-wereldje – om het minst afval. Anders begin je toch niet aan zulke extreme dingen?

Johnson «Ach, ik heb gewoon een open geest. Dat experiment met mos: ik heb, euh, discreet onderzocht of het iets voor mij was, en dat bleek niet zo te zijn. Net zoals no poo niets voor mij is.»

HUMO Vóór de Humo-lezer denkt dat no poo-adepten nooit meer naar het toilet gaan: de term staat voor ‘geen shampoo’.

Johnson «Ik heb het een tijdje gedaan: mijn haar wassen met natriumbicarbonaat en spoelen met appelazijn. Maar mijn man vond dat ik naar vinaigrette rook, dus was ik het weer met shampoo – ik hervul onze fles in de bulkwinkel.

»Als droogshampoo gebruik ik maizena, die ik dan goed uitborstel. Brunettes raad ik cacaopoeder aan: je moet gewoon een poeder hebben om het vet in je haar te absorberen.»

undefined

'Bea Johnson: 'Volg mijn vijf regels en de hoeveelheid afval die je produceert, zal als vanzelf kleiner worden.'

undefined

Cacao op de kaken

HUMO Je hebt veel bloggers geïnspireerd om zero waste te gaan. Maar je hebt ook kritiek op sommige van je volgelingen.

Johnson «Al die bloggers die nu tips geven over hoe ze alles zelf maken, hebben voor verwarring gezorgd. Ik zag laatst een foto passeren van een vrouw die ‘zero waste-tandpasta’ maakte: ze toonde trots acht verschillende ingrediënten, allemaal verpakt. Wat is dat nu? Dan kun je beter tandpasta kopen.

»Die bloggers maken dezelfde beginnersfouten als ik. Ik ben ook door die homemaking-gekte gegaan. Ik maakte mijn eigen kaas, boter en sojamelk, maar dat bleek te tijdrovend!

»Alleen wat ik echt niet in bulk kan kopen, maak ik vandaag nog zelf. In de praktijk is dat: mijn cosmetica. Maar veel daarvan hoeft niet gemaakt te worden: het cacaopoeder op mijn kaken is gewoon... cacaopoeder. En op mijn tandenborstel zit alleen natriumbicarbonaat.»

undefined

undefined

'Ortja Wille: 'Ik vind dat je als individu wel degelijk een verschil kunt maken.'

HUMO Nú al een Bea Johnson-klassieker is de oude kussensloop als shoppingtas. Je gebruikt ze om baguettes te gaan kopen en vervolgens in te vriezen.

Johnson «Ik dacht: ik heb een grote broodzak nodig. Ik stond op het punt om iets te naaien in de vorm van een kussensloop. Maar dan gebruik je toch beter meteen zo’n sloop? Je kunt je brood daar makkelijk een week in bewaren in de vriezer – langer gaat niet: dan droogt het uit.»

HUMO Wat vinden je twee kinderen van hun zero waste-thuis?

Johnson «Mijn zonen leven al langer zónder afval dan met, dus het is een automatisme. Ze weten: hoe minder ze hebben, hoe minder ze moeten opruimen en hoe meer tijd ze hebben om te spelen. Nu, ik wil niet dat mijn kinderen later moeten zeggen: ‘Toen we jong waren, kregen we geen T-shirts van Quicksilver of schoenen van Adidas. Ik vraag hun wat ze willen voor ik naar de tweedehandswinkel trek en zoek het daar: skinny jeans of 501’s, T-shirts met en zonder prints. Wat ik niet vind in de tweedehandswinkel, bestel ik op eBay. Ik vraag dan dat het wordt verzonden zonder plastic verpakking.»

HUMO Voor je eigen boek is er alvast geen plaats in je huis: jullie hebben al jullie boeken aan de bibliotheek gegeven.

Johnson «En als we willen lezen, dan lenen we boeken van die bibliotheek. We kopen wel elektronische boeken. Mensen vragen me: ‘Je wil zelf geen boeken in huis, en wij moeten je boek kopen?’ Ik lees liever op papier, vandaar het boek. Maar ik mis geen boeken in huis, nee. Net zoals ik nooit twee keer naar dezelfde plek op reis ga, herlees ik nooit boeken, haha. Maar iedereen doet op dat vlak wat-ie wil, natuurlijk.»

undefined

'Word ik morgen verliefd, dan kies ik voor de liefde, ook al deelt hij mijn principes niet. Op voorwaarde dat hij zélf zijn vuilniszak buiten zet'

Vuile beestjes

Of je haar nu een neurotische extremiste vindt of een visionaire ecostrijdster, op één punt heeft Bea Johnson gelijk: de voorbije twee jaar schoten de verpakkingsvrije winkels ook bij ons als paddenstoelen uit de grond. Er is Robuust in Antwerpen, Content in Leuven, Ohne in Gent, La Grainerie in Brussel, in Mechelen komt Kabas... En ook wij hebben onze bloggers, al zijn die vaak wat nuchterder dan hun Amerikaanse voorbeelden. Lang voor de bulkwinkelhype, deed de Gentse Ortja Wille – samen met Nele Vandersickel runt ze de blog Schonestadsmeisje – al boodschappen op de zero waste-manier.

Ortja Wille «Drie jaar geleden besloot ik gezonder te gaan leven: bleek dat alle biogroenten in de supermarkten in plastic verpakt zaten, terwijl je de gewone groenten wél los kon kopen. Dat klopt toch niet? Zo begon de zoektocht naar winkels en markten waar ik onverpakte biovoeding kon kopen.»

In haar stijlvol ingerichte flat – mét boeken – toont Ortja me een klein plastic tasje waarop in stift ‘130 gram’ geschreven staat. In het zakje ontwaar ik onder andere een half verbrande vaatdoek, wat kunststoffen kledinglabels en een blister van medicatie.

Wille (trots) «Mijn restafval van juli tot december 2015, een half jaar dus. In totaal kwam ik vorig jaar aan 2 kilogram restafval. En dit is het eerste jaar dat ik zo goed als niks heb: ik denk misschien 100 gram restafval van januari 2016 tot nu... Als ik een lege pmd-verpakking heb – dat gebeurt één keer per jaar – dan gooi ik die in de gezamenlijke pmd-container van het gebouw.

»Het eerste wat ik geschrapt heb op het vlak van cosmetica, was shampoo. Ik vond het eerst ook raar hoor: mijn haar wassen met natriumbicarbonaat en appelazijn, maar mijn kapper zegt dat ik mooi en gezond haar heb, dus...

»Deze kit zit altijd in mijn handtas (rolt een stoffen servet open met daarin een metalen rietje en een houten ‘spork’, een vork en lepel in één). Mijn spork gebruik ik voor picknicks, op het werk of om in een koffie te roeren op het station – dan heb ik ook mijn eigen beker bij, net zoals op zomerfestivals. En als ik een mojito bestel op café, dan wil ik daar geen plastic rietje in, maar mijn metalen exemplaar.»

HUMO Wat zeggen de andere cafégangers van je metalen rietje?

Wille «Het levert leuke gesprekken op. Ook over of het allemaal wel zinvol is, wat ik doe. Maar ik vind dat je als individu wél een verschil kunt maken. Kijk hoe snel het gaat met de zero waste-beweging. Het leuke is dat je constant bijleert van andere bloggers, ook bij ons: er is de Brusselse Elise Elsacker van Yes My Life Is Plasticless, en Green Evelien, die met haar gezin in de Ardennen woont... Iedereen zit in een andere situatie en bedenkt andere oplossingen, dat maakt het zo interessant.»

HUMO Zero waste is trendy: houdt die associatie met hipsters geen gevaren in?

Wille «Ik kocht in het begin ook mooie, nieuwe bokalen van het merk Bormioli Rocco, terwijl uitgewassen bokalen van augurken natuurlijk even goed zijn. Ik ging dus al meteen méér consumeren in plaats van minder. Je leert al doende. En – nu ga ik misschien mensen choqueren – eigenlijk geloof ik niet in zero waste. Voor onze blog interviewde ik de zaakvoerster van Ohne: alles wat ik daar in bulk koop, koopt zij aan in grote verpakkingen. Ze recycleert, ik vermijd verpakkingen, maar er is hoe dan ook afval. Voor mij is zero waste een goeie attitude, maar een onbereikbaar ideaal. Ik hou ook van de dubbele betekenis van ‘waste’: geen afval, maar ook geen verspilling – van eten, van tijd... In het begin verloor ik wel tijd door dat gesukkel met vijf glazen potten in mijn fietstas. Maar je moet gewoon plannen.»

HUMO Test: gebruik je een composteerbare tandenborstel van bamboe?

Wille «Ja. Maar het duurt me toch wat te lang eer die haartjes volledig afgebroken zijn, dus trek ik die uit met een tang en gooi ze in mijn vuilnisbakje. Alleen de steel van bamboe gaat in de gft-bak.»

HUMO Moet je toch geen controlefreak zijn om zero waste te gaan?

Wille «Controlefreak is zo’n lelijk woord. Een vriend noemde me eens grappend ‘de econazi’ (lacht). Ik ben iemand die van orde houdt, dat hoort bij mijn werk als verpleegster. Maar ik ben ook een heel sociaal persoon, vraag maar aan mijn vrienden. Ik wil net het stigma wegnemen: bewijzen dat je stijlvol én plezant én duurzaam kunt leven. Ik woon nu alleen, dus dat gaat makkelijk. En als ik morgen verliefd word, dan kies ik voor de liefde, ook al deelt hij mijn principes niet. Op voorwaarde dat hij zélf zijn vuilnisbak buiten zet (lacht).

»Weet je nog toen Ivago staakte vorig jaar? Hoe vreselijk Gent stonk met al die vuilniszakken op straat? Toen werden we met onze neus op de feiten gedrukt: we zijn toch maar vuile beestjes.»

undefined

'Vooral vrouwen hebben baat bij zero waste: hoe minder rommel, hoe minder ze moeten schoonmaken'

Stof is tof

Twee gewezen vuile beestjes die als koppel besloten om hun afvalproductie drastisch te verminderen, zijn de illustratrice Eva Mouton en haar lief, beeldend kunstenaar Bert De Geyter. Een paar maanden geleden las Mouton het boek van Bea Johnson, mét gevolgen – het prille wedervaren van het koppel in zero waste-land valt te volgen op hun blog Studio Soso.

Eva Mouton «Bea Johnson is natuurlijk hardcore, met één weckpot afval per jaar. Ik denk niet dat wij daar ooit zullen raken, en dat is ook niet ons doel. Ik wil zeker nog inspanningen doen, maar dit is geen project met een einddatum. Dat hoor je nu vaak: ‘Zoveel dagen zonder dit of dat.’ Ik beschouw mezelf dus niet als zero waster, wel als zoekende. We zijn ook nog maar pas bezig, maar waar we vroeger wekelijks een vuilniszak van 60 liter hadden, zetten we er nu om de vijf weken maar één van 30 liter meer buiten. We hebben ook veel minder pmd-afval, omdat we glazen flessen water kopen. We drinken ook geen blikjes. Composteren doen we niet – het groenafval gaat buiten in de gft-bak – maar het lijkt me wel cool, zo met die wormen.»

HUMO Concreet: hoe kan de Humo-lezer die in zijn eigen afval verzuipt, ook naar één 30 literzak om de vijf weken gaan?

Mouton «Begin met een waste audit: kijk wat er in je vuilniszak belandt en maak op basis daarvan aanpassingen. Het is bijvoorbeeld belachelijk om wasbare wattenschijfjes te kopen, als je nooit wattenschijfjes gebruikt. In onze vuilzak troffen we veel papieren zakdoeken aan, dus die hebben we ingeruild voor stoffen zakdoeken. Vershoudfolie zat er ook in, dat hebben we vervangen door bee’s wrap, een ecologisch herbruikbaar alternatief: een lap stof die met bijenwas gecoat is. Er waren ook de plastic potjes waarin we opgelegde artisjokken bij de Italiaan haalden: met al onze winkels hebben we nu de afspraak dat we onze eigen potjes – glazen bokalen, maar wij gebruiken ook nog Tupperware – laten vullen. Dat ging veel gemakkelijker dan ik had gedacht: winkeliers vinden dat zelfs tof. Ook vaak gevonden in onze vuilniszak: plastic zakjes van de groentenwinkel. Nu zorgen we er consequent voor dat we altijd onze stoffen zakjes bij hebben, of een grote draagtas.»

undefined

'Kathryn Kellogg: 'Vroeger stond mijn compostbak onder het aanrecht, en dan kroop er weleens een worm door de keuken.'

undefined

HUMO Heb je al een draagtas gemaakt van een oude kussensloop?

Mouton «Nee, nog niet (lacht). Maar zero waste-bloggers volgen en al die tips uitproberen, dat is plezant. Neem nu Lauren Singer van Trash Is For Tossers: zij heeft een paar kledingstukken, maar die zijn zo goed te combineren dat ze er een maximum aan outfits mee kan creëren. Ik shop nu ook zo: ik draag meer zwart en wit met één kleur erbij. Vroeger kocht ik weleens een felblauwe jurk, terwijl ik daar geen schoenen bij had. En dan hing die jurk daar maar.»

HUMO Bea Johnson recycleerde op een gegeven moment zelf haar papier. Hoe zit het met de stapels oud papier van een tekenares?

Mouton «Dat zelf recycleren tot nieuw papier zie ik niet zitten. Maar ik durf toch al facturen te printen op de achterkant van schetsen (lacht).»

HUMO Bea Johnson vindt dat de zero waste-beweging te veel naar homemaking aan het overhellen is.

Mouton «Hm, we zijn geen grote snoepers, maar er zaten toch veel verpakkingen van koekjes in onze vuilniszak. Daarom maak ik die nu zelf, met ingrediënten uit de bulkwinkel. We hebben al maanden geen koeken meer gekocht. Granola maak ik nu ook zelf, en Bert maakt tegenwoordig onze ketchup.... Daar kruipt tijd in, maar zelf dingen maken is echt wel leuk.

»Nu, we hebben nog geen kinderen: het is nog simpel. Als ik kinderen heb, wil ik ook niet de moeder zijn die haar kind een Twix ontzegt omdat die verpakt is.»

HUMO Zie je ouderwetse wasbare luiers zitten in plaats van wegwerppampers?

Mouton «Mijn zus heeft die gebruikt met haar kinderen, en dat was perfect te doen.»

HUMO Mag je die wasbare luiers dan eerst leegmaken in de composteerbak?

Mouton «In het toilet hè.»