Dien je klacht in tegen een buur met een hond die te luid blaft? ‘Frustraties zijn niet na een gesprek van vijf minuten aan de deur opgelost’

Wat als je haan te vroeg kraait of je hond te veel blaft? Zes buren uit Schellebelle stappen naar de vrederechter om de geluidsoverlast door dieren aan te klagen, dat resulteerde in een ophokplicht voor Hans de gans, Jefke de haan en Theo de kalkoen. Maar je kunt het ook anders oplossen. ‘Beide partijen willen vooral hun verhaal doen’, zegt Annemarie Muurling, erkend familiaal en burenbemiddelaar.

- Wat zijn mogelijke oplossingen bij dieren die geluidsoverlast veroorzaken?

ANNEMARIE MUURLING «Dieren maken gewoon lawaai. Je kunt ze niet verbieden om te blaffen, miauwen of kraaien. Ik heb al buren gehad die gratis oordopjes voorstelden. Het is een heel moeilijk thema, maar soms komen buren snel met een oplossing voor het probleem. Dat kunnen heel logische dingen zijn, zoals ‘die haan moet ’s nachts in het hok en mag dan in de week om negen uur ’s morgens en in het weekend om tien uur eruit’. In extremere gevallen zal de haan weg moeten, mits beide partijen dit overeenkomen. Veel mensen hebben een hechte band met hun dieren. Het zijn vaak heel lastige gevallen, misschien wel de moeilijkste.

»Toch verloopt het niet altijd even moeizaam. Er was een vrouw die 25 katten opving. Als ze het kattenzand buiten in de vuilbak deed en de zon scheen erop begon dat verschrikkelijk te stinken. De vrouw vond het zo vervelend dat ze haar buren stoorde en heeft haar katten naar andere opvangen gestuurd. Ze zei dat ze liever een goede buur had. Uiteindelijk bleek het voor haar ook de beste optie, het scheelde wel wat werk.

»Er is natuurlijk een wetgeving die bepaalde regels kan opleggen. Maar bij burenbemiddeling is dat niet meteen de beste oplossing. Als iemand bij ons komt melden dat hij last heeft van zijn buur, dan zullen wij die buur daar eerst attent op maken. We vertellen niet meteen wie ons gestuurd heeft. Eigenlijk hoop je dat zo’n buur zelf al met ideeën komt om de overlast tegen te gaan. Als bemiddelaar kom je niet in de eerste plaats zelf met voorstellen, dan lijkt het al snel of je die oplegt. En als dat gebeurt, heb je net zoals bij de vrederechter een winnaar en verliezer.»

- Wat zijn de stappen die buren kunnen nemen bij een geschil?

MUURLING «Mensen kaarten het vaak eerst zelf aan bij de buren, maar onderliggende frustraties zijn niet na een gesprek van vijf minuten aan de deur opgelost. Het lukt dus niet altijd en dan kom je bij een bemiddelaar terecht. Wij proberen met beide buren onpartijdig in gesprek te gaan. Daarna komt er een bemiddelingsgesprek met beide buren aan te pas, maar dat gebeurt niet altijd.

»Als we toch rond de tafel gaan zitten, kunnen beiden uitleg geven over hun probleem. Ik vind dat een magisch moment. Er komt dan echt erkenning voor beide kanten. Mensen komen gefrustreerd en opgehitst binnen, maar naarmate dat gesprek vordert mindert dat. Vaak komen ze met heel creatieve en briljante ideeën. Als er dan nog geen oplossing tussen de buren is of ze wordt niet nageleefd, is de vrederechter een optie.»

- Beter nog is allicht: een burenconflict simpelweg vermijden.

MUURLING «Buren wéten soms niet eens dat ze overlast veroorzaken, en soms is het een kwestie van verschillende culturen. Er was onlangs een geschil omdat de buur zijn schoenen buiten het appartement liet. Er zijn culturen en geloofsovertuigingen waarbij de schoenen niet binnenshuis komen en daar was de andere buur niet van op de hoogte. De oplossing? Er staat nu een schoenenkastje in de gang zodat ze niet in de weg staan.

»Hoe langer je je ergernissen voor jezelf houdt, hoe extremer het probleem lijkt. Mensen beginnen dan hun eigen verhaal te maken, waarbij ze onbewust dingen verzinnen. De bemiddelaar neemt de tijd om bij beide partijen te komen. Het is belangrijk dat ze hun verhaal kunnen doen en zich daarbij gehoord voelen. Als buren rond de tafel willen zitten is de kans op slagen groot.»