Dieter Coppens: 'Dolle pret met mijn downers'
Voor De Warmste Week gaat een mens al eens de gekke toer op: Dieter Coppens vertrekt naar het Finse Rovaniemi, de koudste plek van Europa, en wil dan 2.700 kilometer liften naar het provinciaal domein Puyenbroeck in Wachtebeke, waar De Warmste Week haar tenten opslaat. Kevin, één van zijn zes compagnons uit ‘Down the Road’, vergezelt hem op de reis. Die heet voor de gelegenheid ‘Down the Snow’.
undefined
HUMO Zal het jullie lukken in zeven dagen? Je noemde ‘Down the Road’ eerder al ‘een masterclass in geduld oefenen’.
Dieter coppens «Kevin zal het tempo bepalen, maar als het nodig is, zal ik hem wel aanporren. Bij hem geldt: als de maag leeg is, dan moet er gegeten worden. En als de blaas vol is, dan dient ze geledigd. In ‘Down the Road’ moest Kevin één keer zo dringend, dat hij uit de auto sprong en zijn broek openritste tegen het welkomstbord van ons hotel in Duitsland.
»Ik weet niet of hij beseft waaraan hij nu begint. Het maakt hem waarschijnlijk weinig uit, zolang hij maar mee op avontuur kan.»
HUMO Met ‘Down the Snow’ wil Kevin geld inzamelen voor Kom op tegen Kanker. Die ziekte houdt zijn mama in de klauwen.
coppens «Hij is doodsbang om haar te verliezen. Zonder haar loopt hij verloren, zegt hij. Gisteren zaten we bij MNM, waar hij een liedje mocht aanvragen: ‘Iets van Harry Styles, voor mijn mama.’ Al bij de eerste noten kwamen de tranen. Zo is hij: hij gaat van intens verdriet naar jubelende blijdschap. Voor iemand met down is het leven een emotionele rollercoaster.
»Als die zes jongens en meisjes me één ding hebben geleerd, dan is het wel dat je moet genieten van de kleine dingen, van het hier en nu. Intussen zijn de opnames van de tweede reeks voorbij, met een nieuwe zeskoppige bende. ‘Jullie zijn volwassenen,’ legde één van hen me uit, ‘en wij zijn volwassenen die een feestje bouwen.’»
HUMO Dat belooft: jullie zijn genomineerd voor de Ha! van Humo. Daar hoort ook een feestje bij.
coppens «Bereid je maar voor. Ik was op de Story Awards met de bende van ‘Down the Road’, en het was dolle pret. Na de uitreiking wilden danseressen het feest op gang trekken, maar onze zes stonden al uren te shaken en BV’s op de dansvloer te trekken. ‘Hey, ik ken u uit ‘Familie’!’ Een zalige avond.»
undefined
