Dieter VDO - Snow
Hilarisch gruwelijk en gruwelijk hilarisch: het woordeloze prentenboek ‘Snow’ (Bries) van de Kortrijkse tekenaar Dieter VDO (voluit: Van der Ougstraete). Een sneeuwmannetje – of liever: een hologige angsthaas die voortdurend smeltwater lekt – spoelt aan op een strand vol mutanten.
Hij vlucht het dichtstbijzijnde loofbos in en laat zich vervolgens op sleeptouw nemen door een sympathiek uit de ogen blikkende rode rups. Zijn odyssee voert ’m langs donkere wouden, modderpoelen from hell en andere heerlijke rariteitenkabinetten, alwaar hij van de zure regen in de gore drup terechtkomt. De rest van de plot laat zich samenvatten op een wak bierviltje: hij klungelt zich een weg terug naar zijn natuurlijke biotoop in het noorden.
VDO’s dichtbevolkte nachtmerrielandschappen roepen onvermijdelijk herinneringen op aan die van Jeroen Bosch, en hier en daar lijkt het alsof de Duitse undergroundtekenaar ATAK aan de slag is gegaan met de dagdromen van Charles Burns en sciencefictiontekenaar H.R. Giger. VDO annexeert personages uit andere strips, maar ook uit games, films en tekenfilmseries en meet ze een stel chromosomen of ledematen extra aan. ’t Zorgt voor geestige cameo’s van onder anderen Wiske (van Suske), Droopy, Beavis en Butthead, E.T., Nijntje, Popeye en de admiraal uit ‘Pol, Pel en Pingo’.
De lezer raast in nog geen halfuur door ‘Snow’ heen, maar de ware pret begint pas bij het herlezen: VDO suggereert veel, maar daardoor blijven veel vragen onbeantwoord. Wie is die figuur die zich met de moed der wanhoop, de doodsangst op z’n wezen gebeiteld, al vechtend een weg baant uit de troonzaal? Waarom heeft die dansende robot in de nacht een dichtgeknepen aars als mond? En heeft die eenzame dikzak aan een tafeltje in de visserskroeg kiespijn, of probeert hij zijn borrelende maaginhoud binnen te houden? ‘Snow’: een prachtboekje vol poëtische rotting, goed voor uren kijk- en mijmerplezier.
undefined
