Dirty Projectors - Dirty Projectors

Het steilst achterover gingen wij bij Dirty Projectors – op cd én live – als de drie vrouwelijke backings de hoogte ingingen. Die dames zijn weg. Zelfs Amber Coffman – wereldbekend via ‘Get Free’ van Major Lazer en tot voor een paar jaar het lief van opper-Projector Dave Longstreth – is er niet meer bij.

Breakin’ up is uiteraard hard to do. Omdat Longstreth een gansch zijn ziel uitlatende zot van een zanger is, wordt Coffman soms de beschuldigde die moet opstaan: ‘What I want from art is truth / What you want is fame’. Of nog: ‘Your heart is saying clothing line / My body said Naomi Klein, No Logo’.

Coffman wordt ook gemist: in het vrolijke ‘Cool Your Heart’ is iemand ingehuurd om haar tweede stem na te doen, en ze krijgt zelfs haar bloedeigen vocale sample-ode via het hooggepitchte stukje ‘We don’t see eye to eye’, dat van het oude ‘Impregnable Question’ naar het nieuwe ‘Keep Your Name’ wordt gesleept.

Je hoort dat Longstreth zich heeft ondergedompeld in de werelden van Kanye en D’Angelo. Als rapper is hij geen wereldwonder, de mondbewegingen lijken meer dan eens voorgeprogrammeerd en de eerste helft van ‘Ascent Through Clouds’ gaat kopje onder in kitscherige autotune. Maar Longstreth vindt altijd de weg terug – via een goed gemikte blazer, een dissonant strijkje of tegen de binnenkant van een doosje op knallende springbonen. ‘Work Together’ heeft de meest wriemelende microfunk, in tegenpool ‘Little Bubble’ kruipt Longstreth met al zijn verdriet naar de piano.