Discobaar A Moeder: 'Stiekem wil iedereen weleens z'n coole imago afgooien en tot aan 't putteke gaan'

Er zijn mooie initiatieven die beginnen als een gek ideetje op café en langzaam uitgroeien tot een begrip. Discobaar A Moeder is er zo eentje: Wouter Hoet en Gunter Van Reusel, alias ‘de Schele’ en ‘Ras’, begonnen ooit ‘zomaar wat plaatjes te draaien’. Veertien jaar later weet heel Vlaanderen dat je voor een zot feest niemand beter kan boeken.

HUMO Deejays draaien over het algemeen één genre: in discotheken draaien ze enkel dance en techno maar nooit rock of reggae, enzovoort. Naast de deejays op huwelijksfeesten zijn jullie de enigen die álle genres draaien. Voor elk wat wils.

De Schele «Wij zijn zelfs zo zot om verzoeknummers te draaien. Wij zijn geen snobs. Wij zeggen niet: ‘Sorry gast, dat past niet in onze heilige mix.’ Als we het plaatje bij hebben, dan spelen we het direct.»

HUMO ‘Bij hebben’?

Ras «Onze regel is: als we het niet bij hebben, kunnen we het niet opzetten, en als we het niet goed vinden, dan hebben we het niet bij.»

De Schele «Wij draaien bijna uitsluitend vinyl. Oldskool singeltjes. Regelmatig komen jonge gastjes zich daaraan vergapen: ‘Wát, dat zwarte ronde ding heeft twéé kanten, ge kunt dat omdraaien, of wa?! Bángelijk!’

»Trouwens, wij mixen niet echt. In elk geval niet naadloos.»

Ras «Als bij een plaatje de naald blijft hangen, dan blijft ze hangen, dat hoort erbij. En mijn maat de Schele hier heet niet voor niks ‘de Schele’, hè: die ziet soms vier pick-ups staan. Tja, dan loopt er al ’ns iets mis. Ik zeg altijd: ‘Mixen kunnen wij niet fixen maar we feesten gelijk de beesten!’ En geloof me, wij werken harder dan sommige topdeejays, die arriveren met één stickske waar heel hun vooraf in de studio gemixte set op staat. Wij sleuren ons een hernia met bakken vol loodzwaar vinyl en na drie uur graven in singeltjes kunnen ze ons afvoeren.»

De Schele «Wij bereiden ons bewust niet voor, omdat je ter plaatse moet zien wat voor vlees je in de kuip hebt. Wij spelen in op de doelgroep, de sfeer, de stemming van het moment…»

HUMO Eigenlijk is Dicobaar A Moeder het perfecte concept om niets voor te bereiden, niets te kunnen en met alles weg te komen.

Ras «Hola, wij weten wel wat we doen, hoor. Maar we zijn flexibel. En we geven ons publiek wat ze willen. Iedereen heeft toch al eens zo’n ellendige avond meegemaakt waarop een deejay enkel voor zijn eigen plezier draaide? Bij ons is er altijd wel zo’n nonkel die vroeger deejay was en die ons op de vingers kijkt, of obscure platen aanvraagt om ons te testen (grijnst). Maar ook die mens krijgt waar voor z’n geld.»

HUMO Jullie schuwen de kitsch niet.

De Schele «Wat is kitsch? Pia Zadora? Bon Jovi? Claude François? Jimmy Frey? ‘C’est bon pour le moral’? Wij zijn altijd wat beledigd als iemand ons boekt met de motivering ‘Wij geven een extreem kitscherig feest met totáál foute muziek en we dachten aan u’… We zijn nostalgische zielen, dat zeker.»

Ras «We hebben ooit op de halve finale van Humo’s Rock Rally, voor een publiek dat laten we zeggen toch eerder van passionele, serieuze rock-’n-roll houdt, ‘Thank God I’m a Country Boy’ van John Denver gespeeld, en dat sloeg aan. Stiekem wil iedereen weleens z’n coole imago afgooien en tot aan ’t putteke gaan.»

undefined

HUMO Waar ligt jullie grens?

Ras «Ik word fysiek onwel als Paul de Leeuw begint te zingen. Soms vraagt iemand ernaar, maar dan blijk ik plots tijdelijk doof. Zelfs met dertig pinten op kan ik mezelf er niet toe brengen de naald in die mens te zetten.»

HUMO Heeft de ene excentrieke muzikale dada’s waarvan de andere het op z’n heupen krijgt?

Ras «Voor we optreden, steken we in onze platenbakken elk al een aantal singeltjes schuin die we die avond zeker willen spelen. Als de Schele daarna nog naar het toilet moet, overloop ik snel zijn keuze en gebeurt het weleens dat ik een paar schuin zittende hoesjes terug diep in de bak duw (lacht smakelijk).»

De Schele (liefdevol) «Andersom ook, hoor.»

HUMO Waar hebben jullie de stiel geleerd?

Ras «Wij hebben al gedraaid voor vijf man en een paardenkop, in ruil voor een bak bier. Of een halve bak bier. Het begon in ons toenmalig stamcafé De Kroon in Borgerhout, met één pick-up. Naarmate de avond vorderde, was er altijd wel iemand die Marokkanen begon te imiteren: ‘Aaa moeder is een…!’ Vandaar ‘Discobaar A Moeder’. We maakten zelf onze posters en flyers. Meestal waren dat amateuristische collages waarop we foto’s van de kop van vrienden van ons monteerden tussen de opengesperde benen van een vrouw. Zonder het hen vooraf te vragen of te melden.»

De Schele «Het plan was dan om die posters in alle café’s van Antwerpen te hangen, maar in elk café dronken we twee of drie pintjes, dus meestal strandden we in het derde café. Maar algauw werd Discobaar A Moeder een soort show, een evenementje: wij namen opblaasbare dieren mee die we op de dansvloer uitstalden… Dat heeft ons nog een fortuin aan vernielde of gejatte attributen gekost.»

HUMO Wat is er eigenlijk geworden van de Bamba uit mijn jeugd? Bestaat dat nog? En ik bedoel de Bamba als concept, niet enkel het nummer ‘La Bamba’ van Ritchie Valens.

Ras «De kuskesdans! Wij doen dat nog. En we wrijven de mensen er ook grondig met hun neus in. Mijn micro is een wapen, hè. Dan roep ik aanmoedigingen: ‘Laat u maar eens goed gaan, mensen. Vergeet de Franse tongen niet! Swaffelen mag ook!’ En er wordt wat afgeswaffeld, geloof me (lacht). We doen soms ook de polonaise. En brugjes – zo’n countrydans waarbij om beurten de dansers met de armen een brug maken en de anderen eronderdoor dansen. Of ik roep plots: ‘Groepsknuffeeel!!!’ Wij generen ons voor niks.»

De Schele «Wij spelen ook slows. Dat vind je ook bijna nergens meer. De voorbije twee generaties, die uitgingen in discotheken waar ze enkel house en techno speelden, hebben nooit nen trage gedanst. Ik vind dat bizar.»

HUMO Welke muziek speelde er tijdens jullie ontmaagding?

De Schele «Geen, tiens! Als er muziek opstaat, hoor je haar ouders niet als die een paar uur vroeger dan verwacht thuiskomen.»

HUMO 87 procent van de deejays hebben dat vak gekozen om aan een lief te geraken. De eerlijkheid gebiedt mij om te vermelden dat dat ook geldt voor 87 procent van de muzikanten én de journalisten.

Schele «Vrouwen zijn dol op Discobaar A Moeder, da’s een feit.»

Ras (droog)«Onze naam verwijst ook subtiel naar de baarmoeder. Ge moet dat uitspelen, hè. Ik schud wat met mijn heupen, ik geef hier en daar een vette knipoog, en dan (imiteert hysterische vrouw) ‘Whááá!’»

De Schele (nog droger) «Soms is het wel moeilijk om vast te stellen of zo’n vrouw in katzwijm valt, dan wel gewoon omvalt van zattigheid.»

HUMO Zijn vrouwen op feesten nog steeds de gangmakers?

De Schele «Absoluut. Dat zal nooit veranderen, vrees ik. Ik kan me geen enkel feest herinneren waar de mannen als eersten de dansvloer op trokken.»

Ras «Mannen komen minder gauw los, ze moeten ontdooid en aangemoedigd worden. ‘Staying Alive’ van de Bee Gees is daar goed voor: dan hoeven ze alleen maar wat te stappen of onnozele John Travolta-moves te doen. Wij hebben zelfs singeltjes klaarliggen onder het label ‘Dansmuziek voor mannen die niet kunnen dansen’. Zelf ben ik wat losser, ik doe graag zot. Af en toe eens een duifke trekken of geven-is-nemen…»

HUMO Pardon?

Ras «Een duifke trekken: je penis en ballen achterom steken, zodat mensen langs de voorkant enkel je schaamhaar zien en een man dus een vrouw lijkt. En geven-is-nemen is zo hard je kan met een plateau of je vlakke hand op iemand z’n gat slaan, waarna de ander mag ‘nemen’, terugslaan. Of hoofden scoren, ken je dat? Ook al niet?! Hoofden scoren is: op café in de toiletten het hoofd van een artiest uit een poster scheuren en dat met speeksel of zeep op je voorhoofd plakken, zodat je terug naar de toog stapt als de artiest wiens concert wordt geafficheerd. En dan moeten je maten dat overtreffen met een andere kop. Cafébazen hebben een bloedhekel aan dat spel, omdat al hun posters worden vernield. Alles onder het motto: beter deugnieterij dan ambras.»

HUMO Is Discobaar A Moeder een fulltimejob of een excentrieke roeping?

Ras «Ik wil dit niet fulltime doen, want dan wordt het werk. En ik heb al werk: ik ben begeleider in de sociale werkplaats voor mensen met een slechte rugzak – een moeilijk verleden.»

HUMO Is het niet de bedoeling dat de begeleider evenwichtiger is dan de mensen die hij begeleidt?

Ras «Da’s de theorie (grijnst).»

De Schele «Ik werk bij het JAC, het Jongeren Advies Centrum.»

HUMO Wat was het voorlopige hoogtepunt van Discobaar A Moeder?

Schele «Laundry Day is altijd tof. En de zotte tent op Pukkelpop.»

Ras «Ik heb op de Night of the Proms ooit mogen duetteren met Angie Stone: ik rapte in het plat Aantwaarps de stukken die Snoop Dogg normaal doet. Ik weet niet hoe ze miss Stone van dat onzalige plan hebben kunnen overtuigen, maar het klikte.

»Maar het zaligste is als een oudere man besluit om naar huis te gaan. Ik zie hem richting vestiaire stappen. Dan leg ik een plaat uit zijn jeugd op en dan zie je hem denken: ‘Wow, Fad Gadget! Misschien toch nog even blijven…’ En dan is de uitdaging: hem zo lang laten blijven dat hij de volgende ochtend een kater heeft en denkt: ‘Shit, waarom ben ik niet om één uur gaan slapen zoals ik van plan was?’ (lacht).»

HUMO Hoeveel ontslagen en gebroken huwelijken heb je zo al op je geweten, denk je?

Ras «Ik denk dat dat fifty-fifty is, want er worden ook heel wat koppeltjes gevormd op onze feesten. We kennen er een aantal die zelfs al kinderen hebben.»

De Schele «Die godzijdank niet Ras en de Schele heten, dat zou erover zijn. Als het zo ver komt, dan stoppen we (lacht).»