Disturbed op Graspop 2019: moet er nog stroop zijn?
Ach, Disturbed… Voor veel (jongere) metalfans een gratis trip naar vervlogen, simpelere tijden. Een tijd waarin je grootste probleem dat verdomde huiswerk van Frans was.
Maar Disturbed wil niet teren op nostalgie. Hun nieuwe plaat ‘Evolution’ ligt sinds enkele maanden in de rekken, en houdt exact in wat de naam doet vermoeden: evolutie. De plaat bij uitstek waarmee Disturbed uit dat verdomde, verguisde hokje van nu metal tracht te raken. Maar een half jaar na de release is duidelijk dat het etiket stevig kleeft.
Openen doet de band nochtans met ‘Are You Ready’, één van die nieuwe nummers. Daarna grijpt de band echter terug naar hun klassieke werk. Achtereenvolgens passeren ‘Stupify’, ‘Ten Thousand Fists’ en ‘The Game’ de revue. Met nog een uur te gaan leek de klus geklaard. Enkel de spreekwoordelijke kers ontbrak. Die kers komt meestal in de vorm van ‘The Sickness’, maar die troefkaart legt Disturbed doorgaans pas op het einde.
Redelijk voorspelbare set dus. Of toch? Halverwege het optreden sloeg Disturbed radicaal een andere weg in. Een politiek geëngageerde speech, een publieksenquête over verslaving en depressie en een akoestisch intermezzo van een dik kwartier: de stroop werd er aardig dik opgesmeerd. Onder muzikale begeleiding van ‘Hold On to Memories’ kregen we een intieme blik in de geschiedenis van de band, in de vorm van foto’s die op de videoschermen werden getoond.
undefined
Juist voor het wel érg klef dreigde te worden, onderbrak Disturbed de collectieve therapiesessie door te doen waarvoor ze betaald werden: harde muziek spelen. ‘Indestructible’ en ‘Inside The Fire’ galmden over de weide. Persoonlijk haalden we opgelucht adem, maar ons geluk was van korte duur.
De memo hebben we gemist, maar in de jaren dat Disturbed van onze radar verdween, groeide ‘Sound of Silence’, zowaar een cover van Simon & Garfunkel, uit tot een regelrechte hit in de metalscene. Naar het waarom hebben we het raden, maar de band sleurt speciaal een cellist en violist mee op tour om het nummer live te spelen.
Afsluiten deed de band met ‘Stricken’ en – zoals we voorspeld hadden – ‘The Sickness’. Van een kers op de taart was echter geen sprake meer. Disturbed begon prima, maar irriteerde mateloos met tal van clichés. Maar het mag potverdorie wel ‘ns gezegd worden: wat kan die David Draiman zingen.
undefined
