Dit is de favoriete onenightstand van Mathias De Clercq: ‘Zo heel af en toe droom ik over haar’

Als je één ding over Mathias De Clercq kunt zeggen, dan wel dat hij burgemeester van Gent is, een functie die hem toch maar mooi in staat stelt om the high and the mighty in het grootste kantoor van het stadhuis te ontvangen. Oké, de koffie kon beter. Maar hoort u ons klagen?

MATHIAS DE CLERCQ «Bij de hemel op aarde stel ik me een fantastisch tafereeltje voor dat me is bijgebleven uit het boek ‘Oostende, de zomer van 1936' van Humo-journalist Mark Schaevers. De zogeheten exilauteurs, Duitse schrijvers als Stefan Zweig en Joseph Roth die in ballingschap in Oostende leefden, zitten aan een lange tafel en klinken nog een keer op het leven: het kon zomaar hun laatste avond zijn, omdat de nazi’s hen op de hielen zaten. Dat onheilszwangere, maar tegelijk ook sublieme beeld schiet me weleens te binnen wanneer ik met vrienden op een mooie zomeravond buiten aan een tuintafel zit. Er staat mooie muziek op, de kaarsen branden, en onder het genot van een glaasje rode wijn praten we over literatuur en het leven.»

HUMO Over welke mooie muziek heeft u het?

DE CLERCQ «Dat kan van alles zijn: Leonard Cohen, Ludovico Einaudi, Arvo Pärt. In de muziek, net als in andere kunsten, zoek ik naar schoonheid, geborgenheid, diepgang, intensiteit. Ik heb ook prachtige herinneringen aan de muziek uit mijn studententijd: Stereophonics, Heather Nova, ‘Suds & Soda’ van dEUS. In die periode heb ik in de beslotenheid van mijn kamer overigens zelf een wereldnummer gecomponeerd: ‘You and Me’, dat ik zong terwijl ik mezelf op gitaar begeleidde. Zoals dat bij veel mooie dingen het geval is, school ook hier de kracht in de eenvoud.

»Maar bon, nu neem ik vooral mijn hoed af voor muzikanten die écht getalenteerd zijn. Zoals bijvoorbeeld Jamie Cullum en Jef Neve - ‘t is mijn grote droom om hen ooit samen te zien optreden op het Sint-Pietersplein, bij zonsondergang. Een fantastische man trouwens, Jef Neve, met wie ik veel deel: een passie voor muziek, voor wijn, voor bepaalde landen.»

HUMO Welke landen?

DE CLERCQ «We zijn allebei nogal zot van Italië. Alle mooie dingen in het leven kom je er tegen: de puurheid van de tomaat, het prachtige lichtspel, de fijne wijn, de verbondenheid met de natuur en de grond - terra. Mooi design, maar ook fantastisch antiek: op de markt in Arezzo heb ik niet lang geleden nog een schitterende 17de-eeuwse broodgistkast gekocht. Zó gek van Italië zijn mijn madam en ik dat we onze dochter Giulia hebben genoemd, naar de Italiaanse regio Friuli-Venezia Giulia. En onze zoon Cesar, zoals de filosoof Cesare Beccaria.»

HUMO Uw hemel op aarde is een passage uit een boek. Mag ik daaruit opmaken dat u graag leest?

DE CLERCQ «O, absoluut. Een boek biedt inspiratie, troost, kracht. De geur van een boek alleen al: formidabel.»

HUMO Hebt u favorieten?

DE CLERCQ «Niet omdat hij een Gentenaar is, maar Erwin Mortier kan ik qua wereldklasse alleen maar vergelijken met Proust. Ik verdrink altijd in zijn zinnen als ik met één van zijn boeken in mijn bed lig.

»En verder verslind ik boeken die met de Tweede Wereldoorlog te maken hebben, en met de opgang van het fascisme. Mijn lievelingsboek, ‘Job’ van Joseph Roth, gaat over een joodse man en zijn gezin, maar ‘t is tegelijk ook de kroniek van een volk. Dat het boek me tot tranen toe heeft bewogen, komt wellicht ook omdat het over een gezin gaat - ik ben daar zeer gevoelig voor.»

HUMO Hoezo?

DE CLERCQ «Toen ik 2 was, zijn mijn ouders gescheiden: een litteken in mijn leven, temeer omdat ik enig kind was. Ik ben iemand die graag lacht, maar als je nu terugkijkt in het fotoalbum, zie je dat ik een jaar lang zuur heb gekeken op foto’s - ik moet toch in de gaten hebben gehad dat er iets aan de hand was.»

HUMO Was dat de ongelukkigste periode in uw leven?

DE CLERCQ «Dat zou kunnen, ja. Al herinner ik me ook als de dag van gisteren het moment waarop mijn vader me belde om te zeggen dat mijn bomma een hersenbloeding had gekregen, waardoor ze verlamd was geraakt. Dat deed zo’n pijn! Bomma Fazzi, die furie met haar Italiaanse wortels, haar Gentse fierheid, haar vrijgevochten karakter. Ze was advocate geweest, had de gave van het woord, en nu kon ze plots niet eens meer praten. Vreselijk voor haar, en uiteraard ook voor mijn bompa (Willy De Clercq, red.).

»Herinner je je nog het fameuze VLD-congres in 2004, waar beslist werd over het lot van zijn poulain Guy Verhofstadt (toen premier, red.)? Dat was net na die hersenbloeding. Bompa wilde eerst niet gaan, maar hij heeft zich dan toch laten overhalen door mijn tante: ‘Ga alsjeblieft, al is het maar om je gedachten te verzetten.’ Hij is gegaan, en hij heeft daar voor tweeduizend man een emotionele speech afgestoken waarin hij pleitte voor eenheid. Zoveel indruk heeft dat gemaakt, dat de sfeer totaal omsloeg: hij kreeg een staande ovatie, Guy mocht aanblijven en begon te huilen. Als ik die beelden nu terugzie, krijg ik er nog altijd tranen van in de ogen. Ook al omdat mijn bomma en mijn bompa, net als mijn oma en opa, altijd veel voor me hebben betekend. Zij zijn voor mij altijd het voorbeeld geweest van mensen die wél samenbleven.»

HUMO Hoe stelt u zich de hel op aarde voor?

DE CLERCQ «Ik heb dat onlangs prachtig verwoord gezien door Alicja Gescinska. Ze schreef: ‘Een samenleving waarin misleiding, manipulatie en fake news triomferen, daar sterft uiteindelijk de vrijheid.’ De nagel op de kop, wat mij betreft. En we zijn goed op weg om de vrijheid te laten sterven, hè? Veel heeft mijns inziens te maken met de sociale media, waar aan de lopende band allerhande polariserende meninkjes worden uitgebraakt, die veelal ongecheckt worden overgenomen door andere media. Want ja, alles moet tegenwoordig snel en hapklaar zijn - clickbait. Maar clickbait is als drijfzand: het oogt aantrekkelijk, maar je zakt erin weg. We gaan met alle mensen van goeie wil echt verdomd hard ons best moeten doen om niet in de hel te belanden.»

HUMO Concreet: we moeten vermijden dat de volgende burgemeester van Gent er eentje van Vlaams Belang is?

DE CLERCQ «Dat zou de horror ten top zijn. Dan zijn we als samenleving zo dood als een pier.»

HUMO Genoeg ellende voor vandaag: wat drinken we?

DE CLERCQ «Tijdens het werk drink ik nooit. Maar voor mij is rode wijn onevenaarbaar. Een glaasje rood, dat is een ritueel: de fles, de kurk, de geur, het bestuderen van de streek. Ik ken het meest van Toscaanse wijn: chianti of Vino Nobile di Montepulciano. Al ben ik ook een groot liefhebber van Piëmontese wijnen, met name barbaresco. Twee, drie keer per jaar wil ik er ook weleens een goeie sigaar bij roken: een Cohiba, of een Romeo y Julieta. ‘t Was Karel De Gucht die me ooit in de wereld van sigaren heeft geïntroduceerd, in P.G.C. Hajenius, een prachtige sigarenwinkel in Amsterdam, waar elke ruimte een andere temperatuur heeft. Ik bewaar ze voor als we vrienden te gast hebben en goed hebben getafeld.»

HUMO Wie heeft wat gekookt?

DE CLERCQ «Mijn madam is bij ons thuis de kok. Met name haar puttanesca en haar spaghetti alle vongole veraci zijn onovertroffen. Mijn rol blijft doorgaans beperkt tot het aanreiken van de prezzemolo, aglio, cipolle e pomodori - peterselie, look, uien en tomaat. Dat zijn altijd mooie momentjes, met wat muziek op de achtergrond en eventueel een klein aperitiefje bij de hand.»

HUMO Iets zegt me dat u een kunstliefhebber bent.

DE CLERCQ «Dat is zo, ja. Mijn smaak is breed, maar ik ben met name gek van de abstract-expressionistische schilderijen van Rothko, zoals ‘Blue Cloud’. Thuis, in mijn fief, hangt er nochtans niets van kunst, omdat onze kalken muren kunstwerken op zich zijn, met al die schakeringen die veranderen naargelang de stand van de zon.»

HUMO In de gauwte nog, want de onderkant van de pagina komt in zicht: wat is voor u het hoogste lichamelijke genot, en wie is uw favoriete onenightstand?

DE CLERCQ «Qua hoogste lichamelijk genot is de vrijpartij natuurlijk een belangrijk element in het leven. Maar tijdens de lockdown ben ik beginnen te lopen, en ervaar ik opnieuw de pijn die ik vroeger als voetballer weleens had. Genieten hoor, zeker wanneer het nog vroeg is, en je de dauw nog op het gras ziet parelen.

»En wat mijn favoriete onenightstand betreft, had ik zo gedacht aan Julia Ragnarsson, een Zweedse actrice die een bescheiden rol heeft gehad in ‘The Bridge’, en de hoofdrol in ‘Springvloed’. Een onwaarschijnlijk pure schoonheid: mooi bruin haar, ogen waarin je kunt verdrinken. Zuivere klasse, zonder tralala. Niet dat ik iedere nacht over haar droom, hè (knipoogt). Enkel zo heel af en toe.»