Diverse artiesten - George Fest
Een tribute-concert voor George Harrison, geproducet door zijn zoon Dhani. Waarom nu, waarom dáár (The Fonda Theater in LA), waarom zo? ’t Is een low key line-up, de tegenpool van de all star-avond in de Royal Albert Hall in Londen twaalf jaar geleden. Het zijn, let’s face it, een hoop B-listers.
Dat de zeer laidbacke Beatle geen pompeuze avond had gewild, staat vast, maar misschien toch iets méér dan dit. Geen Beatles of Traveling Willburys in zicht. Bij de echte sterren tellen we enkel de nog steeds grote Brian Wilson en Norah Jones. ‘The Last Waltz’ it ain’t.
Met de beste wil van de wereld kan ik niet wild worden van Brandon Flowers die ‘Got My Mind Set on You’ covert. Perry Farrell van Jane’s Addiction waagt zich aan ‘Here Comes the Sun’. Ben Harper is puur en doorleefd. En Dhani zelf klinkt goed – het iets aangelengde DNA van z’n fantastische vader.
Ook bizar: sommige van Georges beste songs ontbreken hier. Geen ‘While My Guitar Gently Weeps’, bijvoorbeeld. Vergelijk dat met de briljante versie met goddelijke gitaarsolo’s van Tom Petty, Jeff Lynne en Prince in de Rock and Roll Hall of Fame, te vinden op YouTube. Wel ‘Be Here Now’ (Oasis, anyone?). En mooie ballads door The Black Ryder (‘Isn’t It a Pity’) en Karen Elson (‘I’d Have You Anytime’). En de ook al alomtegenwoordige Flaming Lips, die alles wat ze aanraken verflaminglipiseren, ook deze ‘It’s All Too Much’.
‘George Fest’ is zeker geen slechte plaat (of boxje: twee cd’s en een dvd), maar allerminst onmisbaar. Ik heb de originele versies nog eens opgelegd. Veel te lang geleden. Time waits for no-one. En ook: all things must pass. (Mooi, op de voorkant van het cd-boekje staat George, op de achterkant diezelfde lucht, nu ijl – George is vervlogen.)
