DJ Shadow: 'Ook 'Star Wars'-films worden altijd met de eerste vergeleken'

Vorig jaar bracht Josh Davis aka DJ Shadow zijn vijfde langspeler uit én vierde hij de twintigste verjaardag van zijn geniale debuut ‘Endtroducing’ met de luxe-editie ‘Endtrospective’. Dat meesterwerk heeft al zijn latere platen overschaduwd, en het zou jammer zijn als het dat opnieuw doet. ‘The Mountain Will Fall’ is namelijk een erg goeie plaat, en Shadow heeft veel zin om dat op 25 september ook live te bewijzen in Antwerpen.

HUMO ‘It feels like there’s something to play for again,’ zei je bij de release vorig jaar. Was dat bij je vorige platen dan niet zo?

Josh Davis «Wat ik eigenlijk bedoelde, was dat ik opnieuw hard heb gewerkt aan mijn show, en dat ik ernaar uitkijk om die voor een publiek te spelen. Ik wou nooit een entertainer worden, want voor duizenden mensen op en neer springen was en is mijn ding niet. Maar gaandeweg heb ik steeds meer tijd en geld gestopt in mijn setlist en bijbehorende visuals, en ben ik gaan houden van die performances in concertzalen. In alle eerlijkheid: de concerten die ik nu breng, zijn de beste uit mijn carrière.»

HUMO Ook aan nieuwe nummers werken vond je weer echt leuk. Dat was al even geleden.

Davis «Laat één ding duidelijk zijn; ik hou van al mijn muziek. Als dat niet zo zou zijn, heb ik een groot probleem. Maar het klopt wel dat het opnemen van de vorige langspeler (‘The Less You Know, The Better’ uit 2011, red.) erg moeizaam verliep. Ik had toen het gevoel dat ik ergens anders moest zijn, en maakte die plaat in een kleine, oncomfortabele hut ver van huis. Achteraf bekeken was dat isolement geen goed idee, omdat ik zo nooit eens weg kon van mijn werk. Daarom besloot ik voor ‘The Mountain Will Fall’ mijn homestudio te gebruiken: ik sloot me acht uur per dag beneden op, en daarna ging ik naar boven en concentreerde ik me op mijn gezin. Ik kon tegelijk muzikant en huisvader zijn, en dat werkte productief.»

HUMO Je kon lange tijd niet verdragen dat zowat elke recensent je latere muziek uitentreuren met ‘Endtroducing’ vergeleek. De laatste tijd lijk je je daarmee verzoend te hebben. Vanwaar die ommezwaai?

Davis «Het is een groot misverstand dat ik mij tegen ‘Endtroducing’ afzet, want elke keer als ik een nieuwe plaat maakt, luister ik er nog eens naar. Ik weet wel waar die mythe vandaan komt. Toen in 2006 ‘The Outsider’ uitkwam, vroeg een journalist of ik me er bewust van was dat veel muziekliefhebbers de sound van mijn debuut misten. Ik antwoordde: ‘Fuck’ em , they already have ‘Endtroducing’.’ Ik zei dat al lachend, maar toen dat interview verscheen, leek het alsof ik boos was op die fans. Dus voor eens en voor altijd: ik heb er vrede mee dat de luisteraars mijn nieuwe werk vergelijken met mijn debuut. Nieuwe ‘Star Wars’-films worden toch ook altijd vergeleken met de eerste?»