Docu: Het verhaal van...Romy Schneider
Net dertig jaar geleden was het vorig jaar dat Romy Schneider al dan niet met opzet een overdosis slaappillen slikte, waardoor ze pas enkele haltes ná dromenland afstapte en de wereld een grande dame van de Franse cinema verloor. Haar dood en de twijfels en geheimzinnigheid eromheen vormen de basis voor Bernard Tessiers documentaire 'Les derniers jours de Romy Schneider', vanavond op Eén.
Voor mensen die minder weten over Romy Schneider dan ze op café al eens durven te beweren: Patrick Duynslaegher, artistiek directeur van het Internationaal Filmfestival van Vlaanderen-Gent, licht u graag verder in.
Patrick Duynslaegher «In Duitsland werd Schneider als piepjong meisje beroemd met haar rol van prinses Sissi, de latere keizerin Elisabeth van Oostenrijk, in een reeks zeemzoeterige prinsessenfilms. Accurate historische drama’s waren het niet, maar ze werd er wel razend populair mee, tot in Vlaanderen toe.
»Als actrice werd ze toen helemaal niet serieus genomen en ze zette zich al snel af tegen haar imago. Haar ambities lagen niet bij het zuiver commerciële en ze wilde artistieke films gaan maken.»
HUMO Volgende halte: Frankrijk?
Duynslaegher«Eerst maakte ze nog een tussenstop in Italië, waar ze onder de hoede kwam van regisseur Luchino Visconti, de eerste die haar erkende als 'echte' actrice. Via hem leerde ze ook haar geliefde Alain Delon kennen. Pour la petite histoire: later speelde Schneider nog een rolletje in ‘Ludwig’ van Visconti – opnieuw Sissi, maar niet toevallig in een volwassen, voldragen versie.
»Pas in de jaren 60 ging ze naar Frankrijk, waar ze uitgroeide tot één van dé actrices van die tijd. Hoewel ze Oostenrijkse was, sprak ze fantastisch Frans – niet accentloos, maar dat maakte haar nóg charmanter. Daarnaast was ze natuurlijk ook fantastisch mooi: een heel sensuele, immer stijlvolle vrouw – ze was van een discretere schoonheid dan Marilyn Monroe of Brigitte Bardot, die nogal graag met hun, euh, attributen liepen te pronken. En ze heeft altijd krachtige vrouwenrollen vertolkt: ze investeerde veel in haar personages.»
HUMO Privé liep het iets minder.
Duynslaegher «Ze was een ongelukkige vrouw, om verschillende redenen: ze werd voortdurend ontgoocheld in de liefde –dramatische scheidingen, mislukte liaisons – ze had een pillen- en drankverslaving, en, het ergst van al, ze verloor haar zoon toen die veertien was. Dat is ze nooit te boven gekomen. Nog geen jaar later is ze zelf op tragische wijze overleden.»
HUMO Vorig jaar was er de Romy Schneider-expo op het filmfestival van Gent, wat staat er voor de veertigste editie op het programma?
Duynslaegher «Het belangrijkste evenement wordt de Martin Scorsese-tentoonstelling, die mensen wegwijs zal maken in 's mans indrukwekkende oeuvre. Ze zal niet chronologisch gerangschikt zijn, maar volgens thema: familie, geweld, de stad New York... Het zal de moeite zijn – ik merk zelf ook: hoe meer je over zijn films weet, hoe meer je ervan kan genieten.
»Daarnaast wordt de American independent cinemain de kijker gezet: Amerikaanse cinema die buiten het Hollywood-systeem wordt gemaakt. Die cineasten hebben veel meer vrijheid en kunnen dus volwassener thema's behandelen dan hun collega's in Hollywood die doorgaans speciale-effectenshows afleveren. Veel inmiddels beroemde regisseurs komen uit dat circuit: de Coen-broers, Steven Soderbergh, Quentin Tarantino en ook Martin Scorsese zelf. Daarnaast zullen we de meest recente ontdekkingen belichten, zoals het regiedebuut van acteur Joseph Gordon-Levitt.»
HUMO Zal het lukken om Scorsese naar Gent te krijgen?
Duynslaegher«Dat is alleszins de bedoeling. Maar als je zijn schema bekijkt, zal het niet gemakkelijk worden. Ik zou ook niet willen dat hij speciaal voor ons de opnames van één van zijn films in het gedrang brengt: ik ben namelijk met véél ongeduld aan het wachten op zijn Frank Sinatra-biopic (lacht).»
