Docu: Rammstein in Amerika
Heute Abend auf Canvas: ‘Rammstein in Amerika’, een documentaire die meer brengt dan de titel belooft. Te weten: een chronologisch overzicht van de geschiedenis van Rammstein tout court (en dus niet alleen van hun Amerikaanse avonturen), opgeluisterd met homevideo’s van de bandleden – de oudste dateert van ’88 – en met getuigenissen van beroemde bewonderaars als Iggy Pop, Marilyn Manson, Steven Tyler en Kiefer Sutherland.
'Regisseur Hannes Rossacher: 'Ik vind Rammstein de belangrijkste Duitse bijdrage aller tijden aan de internationale popmuziek, samen met Kraftwerk.'
Wie ooit één van de overdonderende optredens van Rammstein heeft bijgewoond (en er in juli wellicht ook weer bij zal zijn op Werchter), hoeven wij niet meer te vertellen waar hij zich vanavond aan mag verwachten: Sex, Gewalt en Feuerwerk in meer dan gemiddelde dosissen, en vooral ook een hoop eenvoudige maar trefzekere Spass.
Hannes Rossacher (de Oostenrijkse regisseur) «Ik heb in mijn carrière al heel wat muziekdocumentaires gemaakt, maar geen enkele waar ik op voorhand meer naar uitkeek dan naar deze. Ik was in het bijzonder gefascineerd door de steile opgang van Rammstein: zes jongens uit het voormalige Oost-Duitsland die wat aanrommelen achter het IJzeren Gordijn, en aan het einde van het verhaal voor een vol, in amper twintig minuten uitverkocht huis spelen in wat je toch de meest prestigieuze concertzaal ter wereld mag noemen, Madison Square Garden (in 2010, red.). Dat is gesneden koek voor een documentairemaker, natuurlijk. En hun huidige populariteit in Amerika, die echt wel gigantisch is, is des te opmerkelijker als je bedenkt dat frontman Till Lindemann bijna altijd in het Duits zingt, en slechts hoogst zelden in het Engels.»
- Tijdens hun eerste Amerikaanse tournee, in 1995, werden Till Lindemann en toetsenman Flake gearresteerd in Massachussetts, omdat ze sodomie hadden gesimuleerd tijdens het nummer ‘Bück dich’. In hoeverre heeft dat akkefietje hun kijk op ‘The Land of the Free’ beïnvloed?
Rossacher «Ze hebben toen op de harde manier geleerd dat Amerika toch niet zo vrij en tolerant is als vaak gedacht, en al zeker niet tegenover mensen die uit een voormalig communistisch land komen. De vrijheid van meningsuiting betekent niets voor een plaatselijke korpschef wanneer hij je niet kan luchten: bij het minste haalt-ie dan de oude ‘indecency law’ boven, en mag je een nachtje in de cel vertoeven. Op persoonlijk vlak was dat vooral voor de gevoelige Flake een zware beproeving, ook al omdat hij zijn bril en zijn horloge moest afgeven, en in die tijd nauwelijks een woord Engels sprak. Till had er minder problemen mee, al is-ie er twintig jaar later toch nog niet helemaal vanaf: hij en Flake moeten nu nog altijd een extra lange procedure ondergaan aan de Amerikaanse grenscontrole. Begrijpe wie kan.»
undefined
'Een kathedraal van vuur en geluid'
- Wat vindt u zélf van de radicale Tanzmetall van Rammstein?
Rossacher Kraftwerk «Uitstekend. Ik vind Rammstein de belangrijkste Duitse bijdrage aller tijden aan de internationale popmuziek, samen met dan.»
- Hoe zou u Rammstein omschrijven aan iemand die de groep niet kent?
Rossacher «Als een kathedraal van vuur en geluid.»
- Is er één nummer dat wat u betreft de groep samenvat?
Rossacher «Zonder enige twijfel: ‘Engel’.»
- Danke schön.
Rossacher «Bitte sehr.»
Bekijk de trailer:
undefined
