Docureeks: Antenne Belgique
De cameralui van ‘Antenne Belgique’, de docureeks die de übergepassioneerde AB-medewerkers volgt in hun natuurlijke biotoop, stellen in de zesde aflevering scherp op studiotechnicus Stef Van Alsenoy.
Stef kampeert al sinds 1996 achter de knoppen van de legendarische Ancienne Belgique Live Digital Multitrack Recording Studio, het zeer geëquipeerde opnamehok in de verste uithoek van de AB, en heeft al zo’n 1.200 concertopnames op de teller. Vanavond krijgt u enkele fragmenten uit de sessies van Arno, Imani en Alt-J voorgeschoteld, maar ook Yeasayer en Kings of Leon deden voor de opnames van hun liveplaten al een beroep op Stefs knowhow -én de zes fameuze AB-ambiancemicro’s.
Stef Van Alsenoy «Die ambiancemicro’s zijn ons geheime wapen. Om concerten live op te nemen zijn dat de allerbelangrijkste micro's, want je kan er het applaus van het publiek en de sfeer tijdens het optreden mee registeren. Als we een concert achteraf opnieuw mixen laten we die ambiancemicro’s altijd goed doorklinken. Zo kan je heel goed de power meegeven, bijvoorbeeld van het moment dat het licht uitgaat, de artiest het podium opkomt en het publiek volledig uit zijn dak gaat. Zelfs als je via een piepklein radiootje luistert, hóór je dat dan.
»Verder is het een grote troef dat de AB-studio, als één van de weinige ter wereld, een volledig ingebouwde studio is. De muzikanten kunnen de dag zelf nog beslissen of ze hun concert willen opnemen of niet: alle opnamefaciliteiten zijn gebruiksklaar.»
HUMO Jij drukt op record, en de boel is vertrokken?
Van Alsenoy «’t Is natuurlijk wel iets complexer. Ik woon de soundcheck bij en maak een voorlopige geluidsmix. Daarna springt de sound engineer van de band binnen om nog een paar tips en aanwijzingen te geven: soms moeten er bepaalde effecten op de stem, of moet de gitaar wat luider.
»Afhankelijk van het genre weet ik wel vaak op voorhand of ik tijdens de concertopname zélf achteruit kan leunen in mijn stoel, of net de hele tijd aan de sliders zal moeten foefelen om aan damage control te doen. Een optreden van The Buena Vista Social Club, bijvoorbeeld, dat mixt zichzelf. Die mannen zijn ongelooflijk goed op mekaar ingespeeld, hun instrumenten klinken fantastisch en de klanken kloppen voor de volle 100 procent. Op het moment dat iemand een solo speelt, gaat die zelfs dichter bij de micro staan. Ik moet echt niets meer doen: heel straf.»
HUMO En bij wie verloopt het allemaal wat moeilijker?
Stef «Hm. Belle and Sebastian is minder evident: Sarah Martin zingt echt als een muizeke, en achter haar staat een drumstel (lacht). Dat is met andere woorden van begin tot einde vechten om die vocals toch iets boven de muziek uit te tillen. Beirut is ook niet simpel: tijdens het concert verhuizen die mannen continu van plaats. Als ik dan via de camera niet in het oog hou wie wáár staat, ben ik verloren. En The Vaccines laten zich ook niet eenvoudig mixen: bij hen zit elk nummer anders in elkaar en moet ik de hele tijd alert blijven.
»Trouwens: wat ik hier allemaal vertel zegt niks over de kwaliteit van een concert, hoor. Ik zit hier in de verste uithoek van de AB, maar voel toch hoe het publiek van The Vaccines uit zijn dak gaat.»
HUMO Heb je ooit van iemand een bijzonder compliment gekregen?
Stef «Ja. Na een concert van The Cure kwamen de muzikanten recht van het podium tot bij mij om te luisteren naar de opname die ik had gemaakt: ‘Waw, you should mix our live album.’ Nu: achteraf is daar niets van in huis gekomen, maar op het moment zelf was het toch heel mooi.»
