Dokter De Zeulder : mierenneuken bestaat niet
Bij de Nederlandse openbare omroep wordt het woord ‘blank’ vervangen door ‘wit’. ‘Omdat ‘blank’ in tegenstelling tot ‘zwart’ een positieve connotatie heeft.’ Hoe denkt iemand die zich beroepshalve in alle bonte hoeken en kanten van de samenleving beweegt daarover?
'In elke kolonie is er jaarlijks één mier die het gauw even met de koningin mag doen'
Dr. Koen De Zeulder «Ach, de kwalijke bijklank van woorden! Ik heb dat weleens aangekaart bij mijn belastingcontroleur: ‘Een valse factuur? Papier kán niet vals zijn, beste man. Een hond, jazeker. Of een vriend die je schandelijk bedriegt. Maar kan een factuur je naar de keel springen of iets met je vrouw beginnen?’ Die man vond dat mierenneukerij.»
HUMO Had hij een punt?
De Zeulder «Zeker niet, want strikt genoemen bestaat mierenneukerij niet. In elke kolonie is er jaarlijks één mier die het gauw even met de koningin mag doen. Het fenomeen is verwaarloosbaar. Laten we dus ophouden met het beeld te schetsen van al die lieve miertjes die elkaar na zonsondergang vinnig beminnen in de vochtige warmte van het nest. Het is onzin, net zoals die zogenaamde valse facturen. ‘Meneer de controleur,’ heb ik gezegd, ‘als een factuur niet vals kan zijn, bedoelt u dan dat de schepper ervan een valsaard is? Ik eis dat u die woorden terugtrekt.’ Ik heb meteen een klacht ingediend wegens smaad. De rechter gaf mij gelijk. De fiscus heeft eieren voor zijn geld gekozen en beloofd mij voortaan met rust te laten.»
HUMO Even terug naar ons onderwerp. Bij de VRT blijven ze ‘blank’ gebruiken.
De Zeulder «Ze doen maar. Ach, die nieuwsdienst van de VRT! Daar hoor je wel eens enormiteiten als: ‘De linkerzijde is niet te spreken over de laatste opinietekst van Bart De Wever.’ Waar halen ze het vandaan!»
HUMO Wat is er mis met zo’n zinnetje?
De Zeulder «Net het tegendeel is waar! Die linkse jongens en meisjes zijn wél te spreken over Bart De Wever, hoe meer hoe liever zelfs. Ze staan elkaar te verdringen om daar voor een camera urenlang over te kwekken. Dat zouden ze bij de VRT toch moeten weten.»
HUMO Gebruikt u zelf het woord ‘blank’?
De Zeulder «Ja, in verband met doktersbriefjes. Ik heb vaak met slechte acteurs te maken, mensen die een griepje simuleren in de hoop op een paar dagen ziekteverlof. Nadat ik hun ongeloofwaardige klachten heb aangehoord, zeg ik: ‘Kijk eens naar dit blanke doktersbriefje. Hoeveel dagen zal ik je geven?’ Dan stamelen ze: ‘Euh, drie of zo?’ Terwijl ze eigenlijk op een volle week hopen, maar dat durven ze niet te zeggen. Met een breed gebaar schrijf ik dan: ‘Patiënt is drie maanden arbeidsongeschikt en mag het huis niet verlaten.’ Dan worden ze bleek. ‘Mijn baas zal dat nooit geloven!’ stamelen ze. Zodra ze buiten zijn, gooien ze dat briefje weg, en de volgende dag gaan ze braaf naar hun job. De mens is een ondankbaar wezen. Maar u hebt mij aan het denken gezet.»
HUMO Waarover?
De Zeulder «Correctie: ik heb mezelf aan het denken gezet. Over die mieren. De kans dat een mannelijke mier één keer per jaar seks heeft, is een kans van één op de honderdduizend. Een verstandige mier rekent daar dus niet op. Daarom verwaarlozen ze hun uiterlijk en ze storten zich op het spirituele: poëzie, wijsbegeerte, kunst enzovoort. Op mierenniveau, uiteraard. Degene die de koningin moet bevruchten, is dus de domste, de laagste in rang, en hij doet dat zuchtend. Dat heeft enorme gevolgen voor de evolutie. Als de topmier elk jaar van mierenbil zou gaan, dan was het nijvere insect in de loop van honderden miljoenen jaren geëvolueerd tot een geducht roofdier van 100 kilo. De mier zou de aarde beheersen, en dankzij hun spirituele aard zouden ze dingen realiseren die wij ons niet eens kunnen voorstellen. Ik heb het nu over gesamtkunstwerken waar ze met honderdduizenden tegelijk én eendrachtig aan werken. Of architectuur. Ruimtevaart zeker ook. Maar helaas, hun vreugdeloze voortplantingsgedrag heeft daar anders over beslist.
»Heel jammer. En ik zeg dat met enige weemoed en een bitterzoete nostalgie naar een tijdperk dat er nooit is geweest. O, wat een diepgang en een vruchtbare complexiteit tref ik alweer aan bij mijzelf!» (hm)
