Dokter De Zeulder peilt de stemming: Wie op de sossen stemt, redt het leven van een hond!

Onze politici hebben de verkiezingen al nabeschouwd dat de stukken eraf vliegen, en dat zal nog wel even blijven duren. Ook de mening van de gewone burger kwam in alle media oeverloos aan bod. Maar hoe kijkt een ongewone burger naar het voorbije feest van de democratie? Toevallig hebben wij zo’n exemplaar in de buurt.

HUMO Dokter, hoe blikt u terug op de verkiezingen?

Dr. Koen De Zeulder «Met gemengde gevoelens. Er stonden slechts vijf mensen voor mij in de rij in het stemlokaal, maar toch heeft het anderhalf uur geduurd eer ik mijn democratische plicht kon vervullen. Eén van die mensen kreeg een paniekaanval in het stemhokje. Toen iemand vroeg of alles in orde was, riep hij vanachter het gordijn: ‘Nee, want mijn hond zal sterven als ik voor Open VLD stem!’ Ik wist meteen hoe laat het was: een dwanggedachte!»

HUMO Hoe reageerde de voorzitter van het stembureau?

De Zeulder «Op de domst mogelijke manier. Hij zei: ‘Meneer, ik verzeker u: op welke partij u ook stemt, uw hond zal níét sterven!’

»Kijk, als je geloofwaardig wil overkomen, moet je zeker niet beweren dat iemand een onsterfelijke hond heeft. Dat had die kiezer ook door, want hij antwoordde: ‘Als mijn hond onsterfelijk was, zou ik voor Open VLD stemmen, ook voor de provincie. Want ik hou van vrijheid, ik ben een liberaal. Maar ik hou ook van mijn hond, die niet onsterfelijk is.’

»Daarop begonnen andere mensen te roepen dat ze ook van honden hielden, maar niet van vreemdelingen, of omgekeerd. En de hogeropgeleiden begonnen te discussiëren over de onsterfelijke ziel, en of dieren die eventueel kunnen bezitten.»

HUMO Hebt u ingegrepen?

De Zeulder «Ik kende het gezin van die man toevallig: ik wist dat die hond een maltezer was. ‘Meneer Deckers,’ riep ik, ‘ik had net uw vrouw aan de lijn. Uw lieve maltezer is tien minuten geleden doodgereden door een pedelec. Stem dus maar op Open VLD, want een hond kan geen twee keer sterven.’»

HUMO En was het probleem daarmee van de baan?

De Zeulder «Nee, want die man bleek twéé honden te hebben. Tot overmaat van ramp kwam zijn vrouw op dat moment het stembureau binnengestapt, mét de lelijke keffer die ik net had doodverklaard. Dat beestje herkende vanop vijf meter de lijfgeur van zijn baasje. Het begon opgewonden te blaffen, rukte zich los en liep naar hem toe. We hoorden ontroerd gesnotter en geslobber. Wellicht was die hond zijn baasje aan het aflikken, maar als je weet hoe pervers dierenliefhebbers soms zijn, kan het ook omgekeerd zijn geweest.

»Om de zaak wat vooruit te helpen, riep ik: ‘Sorry meneer Deckers, dat van die aanrijding was fake news. Stem nu maar snel op Open VLD. En wees niet bang, ik sta klaar om uw lieveling indien nodig te reanimeren.’

»Het antwoord kwam meteen: ‘Ik ben van mening veranderd. Ik neig nu eerder naar de N-VA.’ De opluchting onder de kiezers was groot, omdat iedereen dacht dat hij eindelijk zijn stem zou uitbrengen.»

HUMO Maar dat deed hij niet?

De Zeulder «Nee. Hij gaf ons te kennen dat hij vreesde dat zijn andere hond eraan zou gaan als hij voor de N-VA stemde. ‘Stem dan voor de sossen!’ riep ik. Daarop werd ik gearresteerd door de voorzitter van het kiesbureau wegens beïnvloeding.»

HUMO Mag zo’n voorzitter kiezers arresteren?

De Zeulder «Nee, maar hij deed het wel en hij belde meteen naar de politie. ‘Er is een misdrijf gepleegd in ons stembureau. Iemand beweert hier luidop dat een stem voor de socialisten het leven van een hond redt.’ Door de speaker hoorde ik de agent: ‘En dan? Sinds wanneer is het redden van een hond strafbaar?’ – ‘Aha,’ zei de voorzitter, ‘bent u misschien een socialist?’ – ‘Nee, en ook geen hond,’ antwoordde de agent. ‘Ik klaag u aan wegens smaad!’ riep de voorzitter boos. Daarop ontstond een nieuwe discussie tussen de aanwezigen: is het laakbaar om over jezelf te zeggen dat je géén hond bent?»

HUMO En hoe is die hele kwestie afgelopen?

De Zeulder «De vrouw van die ellendige Deckers kon het niet meer aanzien. Ze liep het stemhokje in, trok de hond uit de armen van haar echtgenoot, en krijste: ‘En nu ga je onmiddellijk voor die fucking Open VLD stemmen, of je mag Filou een week lang niet strelen, dood of niet!’ – ‘Goed lieveling,’ antwoordde haar man. Daarmee was de democratie gered. Enfin, het was een onvergetelijke dag. Helaas.»