‘Don’t believe the hype,’ bezwoer Vincent Kompany. Helaas, hij was er zelf één

Dat Vincent Kompany na dit seizoen geen trainer meer zou zijn van Anderlecht, was een veilige gok geworden: het vertrouwen tussen beide partijen was al een tijd verschrompeld. Voor de één zal hij Onze-Lieve-Heer blijven, voor de ander een praatjesmaker. Memorabel is zijn trainersdebuut alvast niet geworden. Toch niet om de juiste redenen.

Het is november 2021 en Anderlecht komt in het eigen Lotto Park weer niet verder dan een gelijkspel. Eerst tegen OHL, nu tegen Kortrijk. Tussendoor is van Antwerp verloren. In de vip draait voorzitter Wouter Vandenhaute zich naar zijn CEO Peter Verbeke: ‘Wie pakken we, Peter? Hasi?’

Vandenhaute heeft altijd getwijfeld aan de juistheid van de keuze voor Kompany. Een onervaren coach wiens aanstelling dateert van voor zijn voorzitterschap en nog helemaal voor rekening is van Marc Coucke en zijn toenmalige rechterhand Michaël Verschueren toen de morrende achterban moest worden gesust wegens aanhoudend foute beslissingen en tegenvallende resultaten. Coucke is niet vies van een stunt, Kompany’s bluf doet de rest.

Twaalf maanden later loopt het nog altijd voor geen meter met Kompany aan het sportieve roer. Hij voetbalt dan zelf ook nog, maar besluit dat dit misschien toch geen goed idee is. Coucke haalt Vandenhaute binnen, en die trekt Verbeke aan. Nog eens twee jaar later is Kompany weg en herkennen verstokte fans hun trots niet meer. Anderlecht is een kille club geworden, naar de persoonlijkheid van Vandenhaute, Verbeke én Kompany.

Een club ook die, op een schielijk verloren bekerfinale na, nooit meedoet voor de prijzen. Maar Kompany geeft geen krimp. Kritiek glijdt van hem af als water op een badeend. ‘We don’t believe the hype, we don’t believe drama’ wordt de oneliner waarin hij, in majesteitelijk meervoud, zijn onaantastbaarheid giet. Toch gaat één vraag zich steeds nadrukkelijker opdringen: of Kompany wel de juiste man op de juiste plaats is, en dus zelf meer dan een hype?

INSIDER «Misschien niet. Als coach - zo valt te horen - is Kompany buiten categorie. Inhoudelijk komt er niemand ook maar in zijn buurt. Zet hem in de absolute wereldtop en hij haalt fenomenale resultaten. Maar hij mist people skills. Bij een club als Manchester City is dat niet nodig. Alle spelers daar zijn sterren. Speel je, dan speel je. Zit je op de bank, dan zit je op de bank. Daar hoeft geen uitleg bij.

»Die stijl hanteerde hij ook bij Anderlecht. Terwijl je daar met jongens in een andere fase van hun carrière zit. Jonge gasten in volle ontwikkeling, met veel twijfels, met wie je bezig moet zijn. Als je de ene week speelt, en naar je zelf denkt góéd, maar vervolgens naar de tribune vliegt: daar hoort een woordje uitleg bij. Dat voelde Kompany niet aan. Zelf heeft hij nooit aan zichzelf getwijfeld en dus herkent hij het niet bij andere spelers. Dat inlevingsvermogen mist hij. En dus communiceert hij te weinig.»

‘In Youth We Trust’ is de mantra waarmee Anderlecht orakelde te wereld te gaan veroveren. Ook Kompany sprak er zijn geloof in uit. Maar voor zover de buitenwereld kan zien, werden jonge spelers niet beter of gelukkiger in dat mooie trainingscentrum in Neerpede. Ook de resultaten fleurden er niet van op.

Dat Anderlecht en Kompany voluit de kaart van de jeugd trokken, is voorlopig een sprookje gebleken. Wie de moeite nam het uit te rekenen, wist beter. Buiten Yari Verschaeren - en die trappelde dan ook nog eens ter plaatse - was er amper een paars-wit jeugdproduct dat genoeg speelminuten verzamelde om van een doorbraakje te kunnen gewagen.

INSIDER «Het is voor Anderlecht onmogelijk om met pakweg vijf spelers uit de eigen opleiding resultaten te halen. Daar is die opleiding gewoon niet goed genoeg voor. Waarom koos Rayane Bounida (16-jarig Belgisch-Marokkaans talent, red.) voor Ajax in plaats van bij Anderlecht te blijven? Daar is een reden voor. Het probleem is dat Anderlecht dit naar de buitenwereld probeert te ontkennen. Verbeke en Vandenhaute spiegelen zich graag aan Ajax, maar zouden dat beter niet doen: hun spelers halen niet het niveau van die van Ajax. Dat ze met hun eigen jeugd de wederopstanding zouden inzetten, is dan ook een domme communicatie geweest.»

En nu? Het valt te verwachten dat er ook in de brede hofhouding waarmee Kompany zich graag omringt, zal worden gewied. Over wie hem zal opvolgen, kan het speculeren nu beginnen. Besnik Hasi wordt het alvast niet. Ondanks zijn Anderlechtverleden is hij veeleer een oldskool trainer, en dat past niet bij de moderniteit waarvoor Verbeke staat.

Dat doet Alexander Blessin zeker wel. De Duitser - zaterdag wordt hij 49 - ruilde in januari Oostende voor het Italiaanse Genoa. Een groot succes werd dat niet: Genoa, dat met het Amerikaans 777 Partners dezelfde eigenaar heeft als Standard, degradeerde. Maar Verbeke snuffelde wel al aan Blessin, wiens progressieve profiel - hij leerde het trainersvak bij het revolutionaire Red Bull Leipzig - helemaal strookt met het zijne.

Alleen blijft het ook afwachten wat Verbeke nu zelf gaat doen. In december was hij zo goed als rond met datzelfde Genoa toen dat een nieuwe sportief directeur zocht. Pas in laatste instantie verkoos hij om toch bij Anderlecht te blijven, mede door familiale omstandigheden. De job ging vervolgens naar Johannes Spors, die net als Blessin zijn sporen verdiende bij Red Bull Leipzig. Zijn telefoonnummer hebben ze vast wel in Brussel.