Double Veterans - Space Age Voyeurism
Had de groepsnaam niet in vette punkletters op de hoes gestaan, wij zouden gezworen hebben dat ‘Space Age Voyeurism’ de opvolger was van ‘Heliosphere’ van Tubelight, en niet van ‘The Brotherhood of Scary Hair and Homemade Religion’, het debuut van Double Veterans.
Beide groepen hebben één belangrijk element gemeen: Lee Swinnen, zanger-gitarist-componist. Goeie zanger, en de rest ook verre van slecht. Twee platen ver in hun oeuvre lijken beide groepen naar elkaar te zijn toegegroeid, en dat is helemaal niet erg, want waar het debuut van Double Veterans nog veelal klonk als een prettig gestoord excuus om live het zwijn te gaan uithangen (waar wij overigens bijzonder veel begrip voor kunnen opbrengen), ligt de focus dit keer nadrukkelijk op de song en is ‘Space Age Voyeurism’ veel meer een plaat om thuis op te zetten. In een baldadige bui, dat wel. Het tempo ligt over het algemeen hoger dan bij Tubelight, en er zit geen bas in. Double Veterans is een trio, dat naast Swinnen bestaat uit Thomas Valkiers op gitaar en Niels Meukens op drums, beiden ex-The Crackups.
‘Space Age Voyeurism’ begint met ‘Cocktail’, gitaargeweld dat aan het allerbeste van The Gun Club en The Cramps doet denken en met twee minuten en acht seconden helemaal op oldskool singlemaat gesneden is. Het gaat stevig fuzzend verder met ‘Graveyard’ – heerlijk als je ze op het einde het distortion-pedaaltje hoort uittrappen – en dan… een cover van The Scabs?? Toch niet, zo blijkt, maar wel een puike naamgenoot: ‘Medicine Man’, door pa Swinnen en de zijnen in 1990 gecomponeerd voor ‘Royalty in Exile’, krijgt er hier van zoon Lee een waardige collega bij.
Slechts een handvol keren gaat de voet van het gaspedaal, en telkens op het juiste moment. Er is de slepende psychedelica van ‘I, You’, afsluiter ‘The Trip’ – waarin een wahwah-gitaar eerste viool mag spelen – en ‘Leave Me Alone’, de track die aan het begin van kant twee het meest aan een afgeronde rocksong doet denken. Wedden dat ze het een belediging vinden? Maar het mooiste rustpunt is wellicht titeltrack ‘Space Age Voyeurism’. Een akoestisch ding met twee gitaren dat klinkt alsof het met een oude 4-track bij het kampvuur werd opgenomen, en waarin een melodie, alsof ze ter plekke zichzelf ontdekt, steeds hardnekkiger op de voorgrond treedt.
Swinnen wist het wellicht al langer, maar nu weten wij het ook: Double Veterans is geen nevenproject.
