Dour en de Vlamingen: de ideale tour!

Voor de doorgewinterde festivalganger blijft Dour één van de allerbeste afspraken van de zomer. Waar anders dan in de schaduw van de Henegouwse mijnterrils vindt een mens zo’n kleurrijke waaier aan artiesten? Waar anders zoveel goedmoedige laisser-faire en waar anders die typische mix van breed lachende vrijwilligers, spontaan opbloeiende vriendschappen en honingzoete geuren? Naar het schijnt staan er dit jaar zelfs Vlamingen geprogrammeerd! Wij vroegen een paar van hen naar hun ideale Dour-parcours.

'Een brandje hier en daar is niet uitgesloten'

Kenji Minogue ‘Een varkensmasker voor iedereen’

Twee ravissante dames en een drummer met een varkenskop, die de hele wereld in sappig West-Vlaams uitnodigen om zich eens lekker te laten gaan: hoewel de muziek op hun debuutplaat ‘De groetjes’ zeker straf is, zal op Dour andermaal blijken dat Kenji Minogue boven alles een liveact is. Verwacht bonte kostuums, woordspelingen en andere straffe zaken. Omdat de frontvrouwen onbereikbaar waren – bij de één was ’t Fanny Willen, de ander Conny Komen – kregen wij het mysterieuze derde lid te spreken, drummer Mista Pig.

HUMO Het is ons een eer, Pig.

Mista Pig «Als je dat maar weet. Ik praat normaal nooit, ik ken mijn plek in de groep. Laat mij achter mijn drumstel de boel maar aan elkaar slaan en geamuseerd gadeslaan wat er voor me gebeurt. De dames zijn er om oorlog te maken en de boel van tekst te voorzien.

»Als de kostuums uitgaan, zijn Emilie (De Roo, Fanny Willen, red.) en ik een echtpaar en wonen we hier gezellig in het hol van Pluto met onze kinderen. Die zijn nu in handen van Emilie, zodat jij het met Mista Pig moet stellen.»

'De dames zijn er om oorlog te maken en de boel van teksten te voorzien.'

HUMO Waarom eigenlijk een varkensmasker?

Mista Pig «Geen idee. Ik kan het wel alle mannen op een podium aanraden, hoor – zo kun je lekker oud worden, en zelfs kaal zonder dat iemand het doorheeft. Het maakt je anoniem en tijdloos, zoals The Residents. Het is wel heel warm, maar daardoor val je weer af! Geen rimpels, geen kaalheid en geen bierbuik: het ei van Columbus! (lacht)»

HUMO Mag ik jullie een performance act noemen?

Mista Pig «Ik denk het wel, maar leg toch even uit wat je bedoelt.»

HUMO Ik denk dat Kenji pas echt tot leven komt als jullie eropuit trekken. Het is zo extravagant.

Mista Pig «Dat klopt absoluut. Dat is volgens mij ook de reden dat we ondanks het West-Vlaams overal terechtkunnen en overal een feestje bouwen. Zelfs in Parijs zag ik de mensen de West-Vlaamse teksten fonetisch meezingen. Een onderschatte wereldtaal! (gniffelt)»

HUMO Kijk je uit naar Dour?

Mista Pig «Ja, toch wel. Ik ben er nog nooit geweest, niet als muzikant en niet als bezoeker. Van vrienden weet ik dat het er vriendelijk en los aan toegaat, en dat het een festival is waar het zelfs een beetje ruig mag zijn – een brandje hier en daar schijnt niet uitgesloten te zijn. Nu gaat dat misschien wat ver, maar het is wel perfect voor ons. Nadelig aan festivals is dat de fysieke afstand tussen podium en publiek wat aan de grote kant is. Alhoewel: het is voor de dames, die al eens graag aan het crowdsurfen gaan, ook wel een extra uitdaging.»

HUMO Over naar je tips – waar kijk je zelf naar uit?

Mista Pig «De eerste die ik noem is een vriend van me, Adrian Sherwood. Een geweldige dj, die eigenlijk met alle Britse dancestijlen uit de voeten kan: jungle, garage, drum-’n-bass – en daar schenkt hij dan steevast een geweldige scheut dub en reggae bij. Perfect om even lekker je kop leeg te dansen. Daarnaast heeft Adrian mij lang geleden, toen ik nog in allerlei groepjes speelde, ingewijd in de computermuziek. Een geweldige openbaring: kon ik bij het musiceren in plaats van een instrument gewoon een pintje vasthouden. Nog bedankt, Adrian! (lacht)»

HUMO Nog heftige liveacts van het kaliber van Kenji Minogue?

Mista Pig «Twee tips: One Man Party en Salut C’est Cool. Die eerste is het alter ego van Steve Slingeneyer, de voormalige drummer van Soulwax. Hij staat alleen op het podium, drumt als Animal van The Muppets en roept daar van alles bij: heerlijk! (lacht). Met Salut C’est Cool spelen we geregeld samen, het zijn vrienden van ons geworden. Als liveact is dat echt een bom, je kunt erop dansen, springen, er mag gelachen worden… heel tof.»

undefined

HUMO En verder?

Mista Pig «Wie je als Dour-bezoeker ook zeker niet wil missen, zijn onze stadsgenoten van STUFF.: stuk voor stuk topmuzikanten, die altijd zalig tegen de groove aan gaan hangen. Daardoor lijkt het soms alsof de apparatuur niet juist staat afgesteld, maar het geeft superveel extra spanning. Heel cool.

undefined

»Dat zal het zo’n beetje zijn, mijn Dour-parcours. Of nee, wacht: Dub Phizix & Strategy is ook te gek. Grime uit Engeland, met de snelste raps uit het genre. Daar ga ik zeker ook naartoe. Als Emilie tenminste de kinderen voor haar rekening wil nemen (lacht).»

Pomrad ‘De eenzaamheid beu’

Adriaan Van de Velde, de man achter Pomrad, is van het type ‘mad professor’ – een muzikant die zich zo lang als noodzakelijk opsluit in zijn studio en er pas weer uit tevoorschijn komt als het juist is. Op die manier deed hij jaren over zijn debuut, het onlangs verschenen en door Humo van drie fonkelende sterren voorziene ‘Knights’. Dat is niet z’n enige verwezenlijking: de Antwerpenaar kreeg het zowaar gedaan de keytar, dat vreselijk ding uit de eighties, weer cool te maken. Hij hupst ermee over het podium van Dour en doet dat niet langer alleen – Pomrad is live voortaan een trio.

undefined

'Pomrad is voortaan een trio: 'Ik vond het steeds minder prettig om alleen op het podium te staan.'

Adriaan Van de Velde «Ik was de eenzaamheid beu. Let op: ik pak de zaken graag op m’n eentje aan, ik ben nogal een einzelgänger. Maar ik begon het steeds minder prettig te vinden om alleen voor het publiek te staan, ik miste de interactie met andere muzikanten.»

HUMO Misschien is het ook een idee om eens anderen uit te nodigen in de studio?

Van de Velde «Nee, ik denk niet dat het er snel van zal komen. Ik krijg die suggestie wel vaker: ‘Waarom werk je niet eens met een producer?’ Maar ik bén zelf een producer. En als ik muziek maak, wil ik bovendien zo lang mogelijk de tijd kunnen nemen, kunnen wegduiken in mijn laboratorium. Als je met anderen gaat samenwerken, dan wordt dat lastiger, zo niet onmogelijk. Je kunt niemand verplichten om op jou te gaan wachten.»

HUMO Je staat voor de tweede keer op Dour – wat is je van de vorige keer bijgebleven?

Van de Velde «Dat het een heel bijzonder festival is. Die eerste keer is ook alweer een paar jaar geleden (in 2012, red.), dus ik heb er vooral zin in. Ik ben ook wel blij met mijn plek op de affiche: ik speel tegen het einde van de middag, en gelukkig niet als eerste of tweede.»

HUMO Waarom is dat zo vreselijk?

Van de Velde «Vreselijk zou ik het niet noemen, maar ik denk wel dat veel muzikanten dezelfde angst delen: dat er nog niemand staat als je opent. De mensen zijn het terrein nog aan het verkennen. ‘Waar moet je hier muntjes kopen? Gaan we eerst iets eten?’ – dat soort overwegingen. Al is het ook niet zo voorspelbaar. Er kan altijd iets voorvallen, en dat maakt een festival speciaal. Vorige week op Couleur Cafe moest Selah Sue op vlak nadat de Duivels waren ingemaakt door Wales. Een topplek op de affiche, maar er was geen beginnen aan: het publiek was pisnijdig. Heel spijtig voor haar.»

undefined

HUMO Over programma’s gesproken – wat wil Pomrad zelf zeker niet missen op Dour?

Van de Velde «Ik heb het bij mijn eigen dag gehouden, de donderdag. Wie ik zeker wil zien, en ik zal wel niet de enige zijn, is Mac DeMarco. Fantastische muziek, heel eigentijds. Ik heb hem nog nooit zien optreden en heb zelfs nog nooit een liveclip gezien. Het is echt een puur muzikale keuze. Ik ga me laten verrassen.»

undefined

HUMO Mac DeMarco is live een lolbroek en een echte performer.

Van de Velde «Ah, goed zo! Ik was ergens toch bang dat het een beetje in de lijn van Kurt Vile zou liggen, die ik live toch wat vind tegenvallen. Begrijp me niet verkeerd: ik kan het waarderen als een muzikant intens en een beetje non-communicatief speelt, maar van Vile verwacht ik toch wat meer. En dat geldt ook voor DeMarco.»

HUMO Nog meer hoge verwachtingen?

Van de Velde «Ik zou de mensen zeker aanraden om naar Rhye te gaan, een groepje uit Canada. Heel bijzondere muziek, schitterend gezongen, mooi geluidsontwerp ook. Net als Odesza. Die komen uit Seattle, maar met grunge hebben ze niks te maken. Het is hedendaagse pop, echt muziek van 2016. Ik heb ze al eens live gezien met een orkestje erbij: echt de max. Ik hoop daarom dat ze ook voor Dour iets speciaals hebben bedacht.»

undefined

HUMO Je bent ook een danser, naar het schijnt. Ga je zelf nog de vloer op?

Van de Velde «Op het gevaar af als een nostalgicus te klinken: ik wil naar Roni Size. Ik weet het, ‘New Forms’ is van ’98 en daarna heeft hij niet veel meer gepresteerd, maar als iemand een goeie drum-’n-bassset kan neerplanten, dan is het Size wel. Alleen die MC Krust van hem mag-ie thuislaten van mij. Een beetje praten is leuk, maar wat een vermoeiende schreeuwlelijk is me dat, zeg (lacht).»

Steak Number Eight ‘Chillen met Iggy’

Dour programmeert behoorlijk wat heavy muziek – hardcore, Franse metal, teringherrie en postrock behoren tot de standaarduitrusting. Ook Steak Number Eight mag aantreden, Belgiës jongste experts op vlak van zware metalen en in 2008 de luidste laureaten uit de geschiedenis van Humo’s Rock Rally. Frontman Brent Vanneste doet ons zijn masterplan én zijn festivalplan uit de doeken.

undefined

'Brent Vanneste (Steak Number Eight): 'Je kunt hier lekker verdwalen, zomaar een tent inlopen. Moet je op Rock Werchter niet proberen.'

Brent Vanneste «We willen gewoon elke keer beter worden. Dat is echt het doel – van mij én van de groep. We zijn dan ook ontzettend toegewijd en ik ben als songschrijver en frontman heel streng. Dat maakt me niet altijd even makkelijk, maar de jongens kunnen ermee omgaan. Zeker in de studio accepteer ik geen compromissen. Op het podium is het wel een tikkeltje anders.»

undefined

'Een lekkere headliner, en dan weer de underground induiken: dat is Dour voor mij'

HUMO Daar heb je het wel naar je zin?

Vanneste (lacht) «Tijdens het oefenen en opnemen heb ik het ook naar mijn zin, hoor. Maar op het podium mag het wat losser, met ruimte voor improvisatie. Daar hoeft het allemaal niet zo strak geregisseerd te zijn.»

HUMO Jullie zijn nog altijd jong, maar toch: de Rock Rally was in 2008. Jullie zijn al veteranen!

Vanneste «Ik ga het nog erger maken – de drummer en ik gaven onze eerste concertjes al toen we een jaar of 8 waren. Het gevaar van de routine loert al om de hoek! (lacht smakelijk) We spelen al met al nu zo’n twee derde van ons leven samen.»

HUMO Jullie hebben vaker op Dour gestaan. Kom je hier graag?

Vanneste «Oh ja, zeker. Wat een festival – zoveel onafhankelijke muziek, zoveel eigenwijze dingen. Een verademing. Je kunt er lekker verdwalen, zomaar een tent inlopen. Moet je op Rock Werchter niet proberen – voor je het weet staat er een of andere vreselijke StuBru-singer-songwriter voor je neus (grinnikt).»

HUMO Noem eens een paar acts waar je zelf naartoe wilt?

Vanneste «Ik zag net dat alle groepen waaraan ik dacht toevallig – echt waar – na ons spelen in dezelfde tent op donderdag. Zo kijk ik ontzettend uit naar Venetian Snares: hevige, donkere, industrial metal. Wrede act. Ik ken hem van remixes die hij voor Isis heeft gedaan. Krankzinnig goed, zoek maar eens op.»

HUMO Doen we. En verder?

Vanneste «Na Venetian draait Le Bask, een Franse hardcore-dj waar je totaal loos op kunt gaan – wat ik dan ook zeker zal doen. En een andere groep die ik graag tip is Belgisch: The Black Heart Rebellion.Die zijn volgens mij ontzettend goed bezig, en ze zetten een heel speciaal duister sfeertje neer. Het is net als Steak niet meteen muziek die je overdag op de radio hoort, maar dat zou ik toch wel als een pro beschouwen. Echte muziek, daar moet het om draaien. Niet ‘productverkoopmuziek’, bah.»

undefined

HUMO Maak je kwartet eens vol.

Vanneste «Dan kies ik voor een ander podium en ga ik voor The Prodigy. Wat een geweldige act, de Sex Pistols van de dance. Ik heb ze nog nooit live gezien, alleen een keer van veraf, en dat knalde al gigantisch. Een lekkere headliner, en dan weer de underground induiken: dat is Dour voor mij.»

HUMO Tot besluit: op Rock Werchter stond je in ontbloot bovenlijf op het podium hevig mee te brullen bij de filmvertoning van Gutterdämmerung. Ervaring?

Vanneste «Nogal! Henry Rollins was er ook, en de begeleidingsband speelt normaal bij Iggy Pop. Ik heb nog met die gasten rondgehangen, ze hebben me aan Iggy voorgesteld, waarmee ik dan weer even heb gechilld. Ze vertelden mij zelfs dat ik ze aan de jonge Iggy had doen denken op het podium. Daar werd ik bijna verlegen van.»

HUMO Nergens voor nodig, en neem wat Iggy-spirit mee naar Dour, zou ik zeggen.

Vanneste (lacht) «Deal!»