‘Dubbelblind’ is een propvolle roman die geregeld heerlijk absurd is, maar vaak ook als een warboeltje oogt

De auteur van de veelvuldig geprezen ‘Patrick Melrose’-romans, waarin hij afrekent met zijn traumatiserende jeugd, waagt zich aan een futuristische dollemansrit over de assistente van een zakenman die verdacht veel op Elon Musk lijkt. ‘Dubbelblind’ is een propvolle roman die geregeld heerlijk absurd is, maar vaak ook als een warboeltje oogt.

Edward St Aubyn kan prachtig schrijven, met op elke pagina wel een intrigerende zin die smelt op de tong, maar zijn ellenlange encyclopedische verklaringen van biologische, neurologische en psychologische fenomenen gaan snel vervelen. Zo lijkt het boek meer een vehikel om wetenschappelijke slimmigheden te vertellen dan een echt verhaal. Terwijl één van de protagonisten de planten rondom zijn huis welig laat tieren, lijkt de auteur hetzelfde te proberen op het papier. Een doelbewuste ongereptheid, of simpelweg slordigheid? Had een redacteur niet met een machete kunnen inhakken op het talige oerwoud? Het boek beschrijft de verwildering als een pad naar nieuwe kennis, maar voor echte wijsheden moet de lezer wel erg diep graven. De natuur mag dan graag alle remmen losgooien, voor het menselijke brein is een balans tussen orde en chaos nog steeds aangenamer. En toch: ergens in dit overdadige kluwen van informatie zit een geniale roman verborgen.