Duizend bommen en granaten: Fatma Taspinar en Xavier Taveirne presenteren 'Het journaal laat'

Fatma Taspinar en Xavier Taveirne debuteren de komende week als nieuwsanker in ‘Het journaal laat’.

'Pompwater of gekookte patatjes? Voor mij mag het wel wat energieker'

Taspinar begint eraan op 1 september, Taveirne komende maandag. De vraag is of men halsreikend naar zo’n debuut uitkijkt, dan wel met dichtgeknepen billen.

Xavier Taveirne «Laat ons zeggen dat ik nog maar zelden zo gezond zenuwachtig ben geweest. ‘Het journaal’ is een instituut, erfgoed, en ik wil niet degene zijn die het monument sloopt (lacht). Dat zou een nachtmerrie zijn: ‘Sinds hij meedoet, is het niets meer waard.’ Ik wil het góéd doen. Voor het huis, voor de kijker en voor mezelf.»

Fatma Taspinar «Ik voel af en toe wat kriebels als ik eraan denk, en ik zal waarschijnlijk heel zenuwachtig zijn wanneer het moment daar is, maar nu heb ik er vooral veel zin in.»

HUMO Gaat er een maandenlange dril aan het nieuwslezerschap vooraf?

Taveirne «Alles wordt in een stoomcursus van een week gegoten. Voor het redactiegedeelte zullen we allebei dubbellopen met een ervaren collega. Annelies Van Herck neemt mij onder haar hoede. Zij gaat me op de redactie door een typische werkdag gidsen.»

Taspinar «Hanne Decoutere neemt mij op sleeptouw. En voor het studiogedeelte doen we deze week de ‘duizend bommen en granaten’-test.»

HUMO Pardon?

Taveirne «Ze zetten ons voor de camera en laten alles mislopen wat er ook maar kán mislopen. Reportages die niet starten, breaking news dat binnenloopt tijdens de uitzending. En dan kijken ze of we ons uit de slag trekken.»

Taspinar «De liveverbinding valt uit, de autocue laat het afweten...»

Taveirne «Tegelijk staat er iemand in de studio die zegt: ‘Ga ’s wat rechter staan.’ Of: ‘Beweeg wat minder.’ Je mag ook niet té jolig kijken.»

HUMO Het is zoals Jan Becaus zegt in de trailer van ‘Dank dat u bij ons was’…

Taspinar «Ja! Hij vindt dat een anker als drinkwater moet zijn, omdat je er elke dag van moet willen drinken.»

Taveirne «Of als een gekookte aardappel: geur-, kleur- en smaakloos.»

Taspinar «Pompwater of gekookte patatjes, dat is toch niet mijn ideaal, hoor. Ik wil iets van mezelf in mijn presentatie kwijt. Ik ben nogal energiek en praat veel met mijn handen. Dat is mijn Turkse temperament, maar het mag natuurlijk niet té worden: ik zal mezelf moeten intomen. In eerste instantie ga ik alleen het late journaal doen: rechtstaand dus, dat geeft een andere dynamiek, die beter bij mij past.»

HUMO Hoe wil jij het verschil maken, Xavier?

Taveirne «Het klinkt misschien raar, maar in eerste instantie ga ik het net zo neutraal mogelijk houden. Gaandeweg zoek ik dan wel uit hoe ik mijn rol verder kan invullen, maar ik wil niet vanaf het eerste moment mijn stempel drukken. Wát je vertelt is belangrijker dan wíé het vertelt. Je staat ten dienste van de verhalen, de kijker en het nieuws.»

HUMO Nog even terug naar die duizend bommen en granaten: wat is jullie worstcasescenario?

Taveirne «Dat er werkelijk geen énkel fragment start. Bij de radio kun je in zo’n geval nog altijd een plaatje draaien, en als het muzieksysteem op de computer uitvalt, hebben we zelfs een cd klaarliggen. Bij televisie bestaat dat niet. En dan moet je het journaal gewoon voortijdig afbreken: dat is Goedele Wachters ooit overkomen. Misschien moet ik haar toch nog even bellen: ‘Hoe los je dat op, en liggen de pampers klaar?’ (lacht)»

Taspinar «Goedele heeft ook al eens de slappe lach gekregen: dat is sympathiek, maar ik maak het liever niet mee. Het nieuws dat je brengt, is niet altijd even grappig. Maar mijn ergste nachtmerrie is te laat komen in de studio. Ik had dat al toen ik nieuwslezer was bij Studio Brussel. Nu droom ik weleens dat ik mijn reportage niet op tijd klaar krijg, of dat ik tijdens een live-interventie mijn tekst vergeet. Als anker kun je natuurlijk altijd terugvallen op de autocue. Dat lijkt mij, als livereporter, een luxe. Het geeft rust, omdat je je niet de hele tijd moet afvragen: ‘Wat mag ik niet vergeten te vertellen?’»

HUMO Tijdens de uitzending halsoverkop de studio moeten verlaten omdat er een bommelding binnenloopt: het is Martine Tanghe overkomen.

Taspinar «Als justitiereporter zou ik dat net interessant vinden, natuurlijk (lacht). Als er tenminste geen slachtoffers vallen.»

Taveirne «Dat soort situaties kun je nooit genoeg oefenen, hoe vaak je ook droogdraait: wanneer de rode lamp brandt en je in honderdduizenden woonkamers te zien bent, is het anders. Punt. Als de eindredacteur in mijn oortje zegt: ‘Lul de komende tien seconden vol,’ zal het wel lukken. Maar ik weet niet hoe ik zal reageren als ik ze hoor hyperventileren: ‘Wij verlaten nu het pand.’ (lacht)»

HUMO Hebben jullie een idee waarom ze precies voor jullie hebben gekozen?

Taspinar «Ik heb in juni een test afgelegd. Toen was er geen vacature: ze wilden gewoon kijken welk vlees ze in de kuip hadden en een reserve aanleggen. Toen ze me nadien vroegen voor ‘Het journaal laat’ heb ik geen seconde getwijfeld. Ook al is het nooit mijn ambitie geweest om nieuwsanker te worden.»

Taveirne «Ik heb die screentest ook afgelegd, gek genoeg was ik niet eens nerveus. Ik kan het besef dat zoveel mensen meekijken goed uitschakelen. Ik zeg niet dat het uitzendbaar was, of zelfs maar goed, maar ik dacht in elk geval: ‘Ik had het op dit moment niet beter kunnen doen.’»

HUMO En dat vonden je bazen ook?

Taveirne «Blijkbaar. Ik ben in elk geval blij dat ze me gevraagd hebben, ook al had ik óók nooit gedacht dat ik op een dag ‘Het journaal’ zou presenteren. Maar dat is een constante in mijn leven: ik heb al veel dingen gedaan die voordien nooit bij me waren opgekomen.»

HUMO Met welk nieuwsanker zijn jullie opgegroeid?

Taveirne «Met Martine, zoals iedereen, zeker? Ze is er altijd geweest. Vraag honderd mensen op straat om een anker te noemen en de meesten zullen spontaan aan haar denken. Ik moet nu plots ook denken aan Sigrid Spruyt. Ze presenteerde vaak het middagjournaal, dat ik om één of andere reden vaak heb gezien. Misschien omdat ik pas rond één uur wakker was: het was mijn ochtendjournaal (lacht).»

Taspinar «Martine Tanghe belichaamt de perfectie waarnaar wij streven. Soms zitten we met open mond naar haar te kijken en kunnen we alleen maar murmelen: ‘Ze is zó ongelofelijk goed.’ Haar timing. Haar dictie. Haar houding. Martine ís gewoon het nieuws, en niet alleen omdat ze het al zo lang doet.»

HUMO Al veertig jaar: ik vind dat een prestatie, omdat het – ik overdrijf even met dramatisch oogmerk – máár nieuwslezen is.

Taveirne «Ik snap wat je bedoelt. Wat ik zo boeiend vind aan nieuwslezen is – Annelies Van Herck zei het vorige week ook al in Humo – dat je de kijker met twee zinnen méé moet hebben, op een aantrekkelijke manier, met aantrekkelijke taal. Zelfs bij stukken die je op het eerste gezicht niet interesseren. Je mag de kijkers niet te veel bij het handje nemen, maar bij nieuwe verhalen is een woordje duiding wel op zijn plaats.»

Taspinar «Toen ze me vroegen, heb ik niet moeten nadenken, omdat ik maar halftijds aan de slag ga als anker. Ik kan dus mijn andere passies blijven beoefenen. Ik blijf justitiereporter. Ik voel me gezegend dat ik die twee jobs kan combineren.»

HUMO Xavier, tot slot: jij gaat ‘Het journaal’ combineren met ‘De ochtend’ op de radio. ‘De zevende dag’ zeg je na een jaar alweer vaarwel: dat is niet gebruikelijk in televisieland.

Taveirne «Het was simpelweg mijn ding niet. Ik had tot dan toe alleen maar de dagelijkse actualiteit gedaan en dacht heel naïef dat ik de switch naar een wekelijks programma gemakkelijk zou kunnen maken. Ik was gewend: (declameert staccato) ‘Italië. Brug. Ooggetuige bellen. We gaan live.’ Bij ‘De zevende dag’ is het denkproces helemaal anders. Je moet je afvragen wat alle andere media tegen zondag gebracht zullen hebben, en daar nog een laag aan toevoegen. Ik moet erkennen dat ik dat denkproces niet onder de knie heb gekregen. Ik liep altijd twee stappen achter, en daar ben ik wel teleurgesteld over. Het duurt even voor je dat aan jezelf kunt toegeven. Maar nu is er dus iets anders voor in de plaats gekomen. Ik ben blij dat ze in mij geloven.»